మా వారి మాటల కి నా ఒంట్లో రక్తం సలసలా మరుగుతూ నా తొడల మధ్యకేసి పరుగుతీసింది.
నోట్లో లాలాజలం ఊరిపోయింది.ఠక్కున మా వారి వొళ్లోంచి లేచి,ఆయన దాన్ని అందుకుని నోటి నిండా పెట్టేసుకున్నాను.గొంతు వరకు వచ్చింది.
మా వారి తొడల్లోకి తల వొంచేసి మూర్తి ని ఊహించుకుంటూ కళ్లు మూసుకున్నాను.
అతనిది ఇంకా పొడుగేమో…ఇప్పుడు రోజీ లేదు….నేనే అతనిది అంతా మింగేస్తున్నాను.
అతను నవ్వుతున్నాడు…తొసేయ్ గొంతులోకి తోసెయ్ మూర్తీ!!! …ఈ పద్మ కి బాగా పెట్టేయ్!!!
మనసు లోనే గొణుక్కున్నాను.నా తొడల్లో తడి చేరిపోయింది.కైపు కపాలానికంటుతోంది.
మా వారు నా చంకల్లొ చేతులేసి పిచ్చి గా పిసికేస్తున్నాడు.నిజానికి ఆయనేంచేస్తున్నారో
నాకు తెలీడం లేదు.నేను ఊహల్లో మూర్తి వొళ్లో తల పెట్టి కుమ్మేస్తున్నాను.
“సుబ్బలక్ష్మి కి నీ అంత సళ్లుండవు”………ఠక్కున తల పైకెత్తాను.
మూర్తి లేడు.మా వారు నావి పిసుకుతున్నారు.
“అవును సుబ్బలక్ష్మివి చాలా చిన్నవి” మరలా అన్నారాయన.
“మీకెలా తెలుసు ??” అడిగాను నేను.
“మధ్యాహ్నం చూసాను” అన్నారాయన.నేను తెల్లబోయి ఆయనకేసి చూసాను.
“అవును చూసాను” అన్నడాయన మళ్లీ.
“మూర్తి చూపించాడా మీకు? వాల్లావిడ జాకెట్ విప్పి ,చూడు మిత్రమా నా పెళ్లాం సళ్లు ఎంతున్నాయో చూడు!! అని?”ఆశ్చర్యం గా అడిగాను.
“అలా జరగలేదు.కానీ నేను చూసాను.నేను చూసినట్లు తనకి తెలుసు”అన్నారు.
ఈ సారి మరీ ఆశ్చర్యపోయాను.
“నిజమే పద్దూ!! మధ్యాహ్నం వాళ్లింటికెళ్లాను.హాల్ తలుపు దగ్గరగా వేసి ఉంది.నేను అలవాటుగా
లోపలికెళ్లాను.బెడ్రూం లో నుంచి మూలుగులొస్తుంటే కిటికీ లోంచి చూసాను.మూర్తీ,సుబ్బలక్ష్మీ మ్యాటినీ షో
లాగిస్తున్నారు.వొంటి మీద నూలుపోగు లేదు.
Continue