జీవితంఎప్పుడూ ఒకేలాఉండదు. దాన్నిమనంఎధుర్కొవాలి. కాబట్టీమనం దెన్నీ ఈజీగాతీసుకొకూడధు.” చెప్పుకుంటూపోతున్నాడుషణ్ముకం.
“ఒరెయ్ మామా అపరానీగొలఎప్పుడూచెప్పింధె చెప్పిచంపకురా. ఇప్పుడు ఎమంటావ్. ఈరొజు మూవికి డబ్బులు లెవు అనెకధనీబాధ. చూద్దాం ఎవడొఒకజూనియర్గాడు దొరక్కపోడు. అంతగా కాకపోతెఎలాగుమన దాన వీరుడులెకపొలెధుకధా” అన్నాడు శంకరం..
“అదికాదు మామఈరొజు ఒక్కకుబేరుడుకూడదొరకలెధు.. ఉదయంకాలేజికివెల్ధాంఅనుకునిబయలుదేరనా.. మధ్యలోకొత్తకల్లువాసనమత్తెక్కించింది అనుకో .. ఈరొజుఎలాఅయినాఒక పట్టుపడదాంఅనిఅనుకుంటేనువ్వేమోదివాళాతీసినధియెటర్ఒనర్లా చెతులుఎత్తెసావ్. ఏమీచెయ్యాలొ తెలియటం లెధురా”. అన్నాడు షణ్ముకం తెగబాదపడుతూ.
“అమ్మ నాకొడకా .. నీబాధఇంధుకా.. నల్లపంధిమాంసంకింధనీమాంసంఅమ్మెయ్యగలను.. తారుడబ్బాలొ స్నానంచేసిన ఫేసునువ్వు… మూవి చూసిమజా చేసుకోవడానికిడబ్బులు ఎలా అని నేను అలొచిస్తుంటే మందు తాగడానికినువ్వుప్లాన్చెస్థున్నవా.. నువ్వుకేకమామ.” అనిచెయ్యెత్తబొయాడు శంకరం.
“ఒరెయ్నువ్వుఊరుకో .. నీకుమూవికావాలి … నీకు మందు కావాలి. అంతే కధా.. నేనుచెప్పినట్టు చెయ్యండిమనకిరెండూ వస్థాయి”.. అంటూ బయటికిబయలుదేరాడుసత్తి.
“చెప్పినట్టుచెయ్యమనిబయటికిపోతున్నాడుఏంటిరా”.. అనుకుని తెగ ఫీల్ అవ్వసాగాడుషణ్ముకం
“ఒరెయ్నల్లపందిపిల్లలకి తండ్రిపంది, వాడువెల్తుంటే మనల్నికుడా రమ్మనిఅర్ధం”. అనిసత్తివెనుకపరిగెట్టాడు.
కాలేజిహాస్టల్* కిరాగానేవాళ్ళకిఎధురుగా కుమార్* వస్తూకనిపించాడు…. ఒక్కసారిగాసత్తిబలంగా షణ్ముకంకడుపులోగుద్దాడు… షణ్ముకంనొప్పితో అరవగానే
“ఇదేకంటిన్యూచెయ్” అని.. కుమార్* దగ్గరికిపరిగెత్తాడు.
“ ఒరేయ్* కుమార్కొంచెంఅర్జెంట్రా . వీడినిహాస్పిటల్కి తెసుకువెళ్ళాలి. కొంచెంసాయంచెయ్యరా ” అనికుమార్* కి ఎధురువెళ్ళాడు
“ఎమైంధిమామ ఏంటి ప్రాబ్లం. ” అనిపరిగెత్తుకుంటూవచ్చాడు.
“తెలియదురా .ఉదయం నుండి ఇలానేఉన్నాడు. కొంచెంహాస్పిటల్వరకు రాగలవా.. మంత్ఎండింగ్కధరా మనీకుడా లెధు. “
“లేదు మామా డ్యూటీకి టైమ్అయ్యింధి. లెదంటెవచెవాడిని. నాదగ్గర 200 ఉన్నయి. వీడినిహాస్పిటల్కి తీసుకువెళ్ళండి. నేనువఛ్హిచూస్థాను. ” అనితనదగ్గర ఉన్న డబ్బులు ఇచ్చిమౌనంగా సాగిపోయాడు.
“ అలాగేరా నిన్నుతరువాతకలుస్థా.” అనిషణ్ముకంని తీసుకుని పోయారుఆముగ్గురు.
అలా నడుచుకుంటూ సిటీ వరకువచ్చాడు. ఎధురుగా శ్రీక్రిష్ణవేణిస్టార్హోటల్* కనిపించింధి.
నెమ్మదిగాఅందులొ ప్రవేసించాడు. నేరుగాస్టాఫ్రూంలొకివెల్లి డ్రెస్మార్చుకుని వైయటర్ రూపంలొ బయటకువచ్చాడు. డ్యూటీసూపర్వైజర్నికలిసిఈరొజుతనడ్యూటీ ఎక్కడోతెలుసుకుందాంఅనివెతకసాగడు. రిసెప్సన్లొసుజన అందంగానవ్వింది.
“ ఏంటిసర్ ఈరొజు లేట్గా వఛినట్టుఉన్నారు. ఏంటికధ. “ అనిదగ్గరగావచింది.
“ఏమీలెధుకొంచెం కాలేజిలొలేట్అయ్యిందిఅంతే. మీరు ఈరొజుత్వరగా వచినట్టుఉన్నారు. చాలాహుసారుగాఉన్నారుఏంటివిషయం?” అనిరిజిస్టర్లొసంతకంపెడుతూ అడిగాడు.
“ సార్గారు ఈరొజులేట్అనితెలియక త్వరగావచ్చాను. తెలిసుంటేదారిలొ కాపు కాసిఎత్తుకుపొయేదాన్ని.” అనికవ్వింపుగా నవ్వసాగింది.
చూడండి సుజన గారు మీకు చాలా సార్లు చెప్పాను. నాకు ఇలాంటివి నచ్చవు అని. మన స్నెహాన్ని ఎంధుకు ఇలాంటి మాటల తొ పాడు చేస్తారు.. నా పని నన్ను చెసుకొనివ్వండి.. మీ పని మీరు చూసుకోండి.” అని అక్కడ నుండి కదలి వెల్లసాగాడు.
సుజన వెంటనే చెయ్యి పట్టుకుని “ చూడండి కుమార్ మీ మీధ నాకు చాలా గౌరవం ఉంది. అందుకే మీతొ ఇంత ఫ్రీ గా మాట్లాడ గలుగుతున్నాను. మీరంటె నాకు చాలా ఇష్టం. ఆ విషయం మీకు చాలా సార్లు చెప్పాను. కాని మీరు ఇప్పటి వరకు నా మీద ఎలాంటి ఇంట్రెస్ట్ చూపించలేదు. ఎప్పటికి అయినా మీ నోట నేను అంటే ఇష్టం ఆనే మాట వింటాను అన్న నమ్మకం నాకు ఉంది. ప్రస్తుతానికి మిమ్మల్ని వదిలి వెయ్యాలి అంటే నాకు ఒక మంచి కాఫీ ఇప్పించండి. మిమ్మల్ని వదిలేస్తా.”
“అయనే ఉంటే మంగలి ఎంధుకు అని.. ఆ డబ్బులె ఉంటే ఇక్కడ పని చెయ్యల్సిన అవసరం ఎముంది. మన ఇద్దరం ఇక్కడ కాఫీ తాగే డబ్బులు నా సగం నెల జీతం. ఎదొ ఇలా పార్ట్ టైమ్ జాబ్ చేసుకుంటూ నా మానన నేను ఉన్నాను.. ఇలా మన ఇద్దరిని సూపర్ వైజర్ చూస్తే అంతే. కాబట్టి మహా తల్లి నన్ను వదిలెయ్” అని అక్కడ నుండి పరిగెత్తాడు.