ఇలా రమణి, మణి అంకుల్ ఇద్దరూ ఒకళ్ళ చేతుల్లో ఒకళ్ళు పెనవేసుకుపోయి వుండగా.. ఇంతలో మరో ఆడపిల్ల ఇంట్లోకి జొరబడి మణి, రమణి కూర్చున్న మంచం కిందకి దూరిది. దానితో రమణి, మణి అంకుల్ ని ఒదిలిపెట్టి మణి అంకుల్ వొళ్ళోనించీ లేచి కిందకి దిగి వాళ్ళ పడక గదిలోనించీ బయటపడింది. రమణి వెళ్ళిపోవడంతో మణి అంకుల్ తన లుంగీ సర్దుకుని ఏమీ జరగనట్లు మంచం మీద కూర్చుని మౌనంగా గదిలో దాక్కున్న ఆడపిల్లలని గమనించసాగేడు..
రమణి అలా వాళ్ళ పడకగదిలోనించీ బయటకి రావడం చూసిన మాధవి ఆంటి.. రమణిని చూసి.. ఏమే రమణి.. మా ఆయనెక్కడున్నారు..? అడిగింది..
మణి అంకుల్ మీ పడకగదిలో వున్నారు.. సమాధానం చెప్పింది రమణి..
రమణి సమాధానం విని మాధవి లేచి వాళ్ళ పడగదిలోకి వొచ్చి, గదిలో లైటు కూడా వేసుకోకుండా చీకట్లో మంచం మీద కూర్చున్న మణిని చూసి..
ఏంటి.. గదిలో లైటు కూడా వేసుకోకుండా అలా చీకట్లో కూర్చున్నారు అని అడుగుతూ.. వెళ్ళి లైటు స్విచ్చి ఆన్ చేసింది..
మాధవి గదిలో లైట్ ఆన్ చెయ్యడంతో.. ఒక్కసారిగా గదిలో వెలుతురు పరుచుకుని, మంచం కింద, మంచం వెనకాలా, బీరువాపక్కనా.. నక్కి వున్న రాధిక, సీత, పద్మజలని చూసింది..
సరిగ్గా అదేసమయానికి దీపిక, మాధవి వాళ్ళ పడకగదిలోకి అడుగుపెడుతూ.. పద్మజ, రాధిక, సీలని చూసి.. వాళ్ళందరూ అఔట్ అని అనేప్పటికి.. దీపిక వెనకాలే గదిలో అడుగుపెట్టిన రమణిని చూసి.. వాళ్ళంతా రమణే వాళ్ళు ముగ్గురూ అక్కడ దాకున్న సంగది దీపికకి చెప్పేసిందని రమణి మీద పడిపోతూ గోల గోల చేసేస్తుంటే..
మాధవి నవ్వుతూ.. చాల్లెండర్రా.. మీ అల్లరి.. కోలనీ.. వీధులు.. ఐపోయి ఇప్పుడు ఇళ్ళమీద పడ్డారా..?? మీరు.. మీ ఆటలూ.. ఇంట్లో ఏమిటి..? వెళ్ళండి వెళ్ళి బయట ఆడుకోండి.. అంటూ.. మణి వైపు తిరిగి.. ఇక్కడ ఆడపిల్లలు ఆటలాడుతుంటే మీరొక్కరూ ఇక్కడేమి చేస్తున్నారు? సరదాగా అలా శారద గారి ఇంటికి వెళ్ళి అక్కడ బ్రహ్మం గారితోనో.. లేకపోతే.. లేకపోతే.. రమణతోనో కబుర్లు చెప్పుకోవచ్చుకదా అన్నాది మాధవి.
మాధవి అన్నమాటలకి మణి, వెళదామనే అనుకున్నానే, కానీ అక్కడ వాళ్ళంతా రేపటి పూజ కార్యక్రమాలకి ఏర్పాట్లలో హడావిడిగా వున్నారు కదా..? నేను వెళితే వాళ్ళకి ఎక్కడ వాళ్ళ పనుల్లో అడ్డం అఔతానో అని వెళ్ళలేదు అన్నాడు మణి.
సరేలెండి అంటూ, చూడబోతుంటే ఇంకొంచెం ఆలస్యమయ్యేట్లున్నాది.. మీకు కఫీ లాంటిది ఏమన్న కావాలా..? అడిగింది మాధవి..
ఇప్పుడు కఫీలు అవీ ఎందుకే భోజనాల టైమౌతుంటే.. అన్నాడు మణి..
సరే ఐతే నేను వెళుతున్నాను మాధవి ముందుగదిలో కూరలు తరగడంలో తనకి సాయం చేస్తున్న శారద, సుబద్ర, సుశీలలతో జత కలిసింది.
గదిలో మంచం మీద కూర్చున్న మణికి ముందుగదిలో మాట్లాడుకుంటూ పనులుచేస్తున్న ఆడవాళ్ళ మాటలు, వాళ్ళ చేతి గాజుల శబ్దాలూ, మెడలోని మంగళసూత్రాలు లయబద్దంగా కొట్టుకుంటూ చేస్తున్న మృదువైన మగళకరమైన శబ్దాలని వింటూ ఇందాకలా రమణి చెప్పిన విషయం ఆలోచిస్తూ తనకి సుశీల కానీ, శారద కానీ దొరికితె జీవితం ఎలా వుంటుందో ఆలోచించుకుంటూ ఏవేవో వూహాలోకాల్లో విహరిచసాగేడు.
ఇంతలో ముందుగదిలో మాట్లాడుకుంటున్న ఆడవాళ్ళలో సుబద్ర ఇంతమందికి మాధవి ఒక్కత్తే వంటగదిలో వొంటవొండడం చాలా కష్టం, అలా అని మనమంతా ఆ చిన్న వంటగదిలోకి వెళ్ళి వంట చెయ్యలేము. అందువల్ల నా సలహా ఏమిటంటే, ఆ వంటగదిలోని పొయ్యలని తెచ్చి ఈ గదిలో సర్దితే మాధవికి వంటచెయ్యడానికి కానీ మనం ఎవరన్న వొచ్చి సాయం చెయ్యడానికి కానీ వీలుగా వుంటుంది అన్నాది.
సుబద్ర చెప్పిన మాటకి సుశీల వత్తసుపలుకుతూ ఇంతమందికి వంట చెయ్యడానికి మాధవి దగ్గరున్న ఒక్క పొయ్య సరిపోదు కనీసం మరో రెండు పొయ్యలన్న కావలసి వుంటుంది అంటూ, నాదగ్గర గాస్ కొట్టే కిరోసిన్ పొయ్య వుంది అదైతే తొందరగా వేడెక్కుతుంది అన్నాది.
సుశీల మాటలని సుబద్ర అందుకుంటూ మా ఇంట్లో అలా గాస్ కొట్టే కిరోసిన్ పొయ్య పెద్దది వుంది దానికితోడు 20 మందికి సులువుగా వొండి వొడ్డించడానికి సరిపడే ఇత్తడి అన్నం గిన్నే, పూలుసూ, కూరలూ వొండే ఇత్తడి గిన్నెలు కూడా వున్నాయి అంటూ.. వుండు పిల్లలని ఎవరినన్న మా ఇంటికి పంపిస్తాను అంటూ.. అటూ ఇటూ పరుగులు పెడుతూ తిరుగుతున్న రమణిని పట్టుకుని విషయం ఇది అని చెప్పి రమణిని తన ఇంటికి వెళ్ళి సుదర్శనం అంకుల్ కి చెప్పి ఆ కిరోసిన్ పొయ్యి, ఇత్తడి గిన్నేలూ తెచ్చుకు రమ్మని పురమాయించింది.
మరొక్క గంటలో మాధవి ఇంట్లో ముందు గదిలో సరుకులు సామానులు అన్నీ వాళ్ళ పడకగదిలో మంచం కిందకి సర్దేసేరు. ముందుగదిలో వున్న సామానతా ఎత్తిపెట్టేసి ముగ్గురు ఆడవాళ్ళు కుదురుగా కూర్చుని వొంటలు వొండడానికి అనువుగా అన్నీ సర్దుకున్నారు.
అప్పటికే రేపు ప్రొదున్న టిఫెనులోకి పచ్చళ్ళు తెయారుచెయ్యడమే గాకుండా రేపు మధాహ్నం వొంటలకి కావలసిన సమస్తమైన కూరగాయలనీ తరిగి సిద్దం చేసేసి పెట్టేసుకున్నారు.