డస్టుబిన్ – 3 116

పాపం శ్వేత డాడీ వియాగ్ర దెంగుడికి స్పృహతప్పి అట్టే కళ్లుతేలేసి బాగ కార్చేస్తూ ఉన్నప్పటికీ ఆగకుండా గుద్ద దెంగాడు మోహనరావు.
అలా రంకు లో తేలుతూ, విచ్చలవిడిగా దెంగుకున్న తండ్రి కూతురు, మూడురోజులు గడిచేసరికి, శ్వేత నవ్వుతు మరి గుద్ద దెంగించుకోవటం మొదలెట్టింది. ఒక్కప్పుడు గుద్దలో మడ్డ అనే ఆలోచనకే భయపడే పిల్ల, ఇప్పుడు డాడీ ముందు దెంగటానికి ఒంగుంటే ముందు గుద్ద దేన్గమని అడుగుతుంది. డాడీ గునపం గుద్దలో దిగుతుంటే, సమ్మగా హాయిగా ఎంజాయ్ చేయటం మొదలెట్టింది.
మొత్తానికి కసి కసిగా తండ్రి కూతురి మూడు రోజుల రొమాంటిక్ హార్డుకోర్ హనీమూన్ ముగిసింది. మోహనరావు కోరుకున్నట్టు అప్సరస లాంటి అందమైన కూతురు శ్వేత, తన దెంగుడు బానిసగా మారిపోయి సంతోషంగా ఎలా బడితే అలా నోరుమూసుకుని దెంగించుకుని, సిగ్గుపడుతూ లొంగిపోయింది.

మోహనరావు శ్వేతకి కన్నెరికం చేసేసి మూడు రోజులపాటు వదలకుండా వాయించేసి సాటిస్ఫాయి చేసాడు కాబట్టి, డాడీ కళ్ళలో కళ్ళుపెట్టి చూడడానికి కూడా శ్వేతకి సిగ్గుగా ఉంది. మనసులో మాత్రం ఈ రంకు ఎక్కడివరకు దారి తీస్తుందో తెలియక, అస్సలు తన గమ్యం ఏంటో మరచిపోయి అయోమయంలో పడిపోయింది పిచ్చి పిల్ల శ్వేత.
ఇక శ్వేతకి మాట ఇచ్చినట్టే, శ్వేతని తన ఇంటికి తీసుకెళ్తానని ఒప్పేసుకున్నాడు మోహనరావు. వారం రోజుల్లో ఫ్లైట్ టికెట్ బుక్ కుడా చేసి పెట్టి, శ్వేతకి తన ఇంటి అడ్రస్, ఫొటోస్ ఇవ్వడమే కాకుండా, తన మొబైల్ లో, తన కుటుంబం ఫొటోస్ చూపెట్టాడు. “డాడీ, నన్ను మన ఇంటికి ఆహ్వానించినందుకు చాల థాంక్స్”, అనిచెప్పింది శ్వేత. అలాగే తన మనసులో ప్రశ్నలు కుడా అడిగింది. “డాడీ, మరి అమ్మ, అదే మీ మొదటి వైఫ్ గురించి చెప్పట్లేడేందుకు?”, అని అడిగింది. “తాను మనతో లేదు”, అని ఖరాకండిగా అబద్దం చెప్పేసాడు మోహనరావు. లేచిపోయింది అని చెబితే సిగ్గుచేటు కాబట్టి. “ఓహ్ డాడీ, ఐ అం సారీ”, అయితే మనింట్లో అస్సలు ఆడవాళ్లే లేరా?”, అని మల్లి అడిగింది. “అవును బేబీ, లేరు”, పదేండ్ల తరువాత మా ఇంటికి వచ్చే మొదటి ఆడదానివి నువ్వే.”, అని అన్నాడు మోహనరావు. అది విన్న శ్వేత, మరి ఫ్యూచర్ లో తన పెళ్లి సతీష్ తో చెయ్యడానికి కొత్త కుటుంబలో అందరూ మగాళ్లే ఉంటె, వాళ్ళని ఒప్పించేది ఎలా అబ్బా?, అని ఆలోచిస్తూ ఉంది.
ఇక రిసార్ట్లో రూము చెక్ అవుట్ చేసి, శ్వేతని తన హాస్టల్ దెగ్గర దింపేసి, రెండు లక్షల కాష్ ఇచ్చి, సామాను సర్దుకుని, పనులన్నీ చూసుకుని, వారంలోగా వైజాగ్ లో కొతింటికి వచేయమన్నాడు మోహనరావు. ఎవరూచూడకుండా వెళ్లిపోయేముందు శ్వేతకి ఒక్క గెట్టి లిప్ టు లిప్ కిస్ పెట్టి మరి వెళ్ళాడు మోహనరావు. సిగ్గు పడుతూ హాస్టల్లోకి పరిగెత్తిన్ది శ్వేత.
ఇంట్లోకి వెళ్లక ముందు, మొదట ప్రియ ని కలవడానికి, డాడీ తో మూడు రోజుల హనీమూన్ ముచ్చట్లు చెప్పడానికి వెళ్ళింది. కానీ ప్రియ వాళ్ళ అమ్మా నాన్నలు, సుబ్బారావు, రమణి వచ్చి ప్రియని వాళ్ళింటికి తీసుకెళ్లారని ప్రియ రూమ్ మెట్ చెబితే అది తెలుసుకుని బుంగమూతి పెట్టింది శ్వేత. అబ్బా ఏంటి ఇది, మాట్లాడుకుందాం అంటే అటు మాధవి లేదు, ఇటు ప్రియ కుడా లేదు. సరేలే, ఎలాగూ గుడ్ న్యూస్ సతీష్ కి చెప్పాలి కాబట్టి, వాడికే చేదాం, అస్సలే మాట్లాడి మూడు రోజులవుతుంది అని అనుకుని, సతీష్ కి ఫోన్ చేసింది శ్వేత.
“హాయ్, సతీష్!, బాగున్నావా?, నేను శ్వేతని, మూడు రోజులు అవుతుంది మాట్లాడి, ఎలా ఉన్నావు సతీష్, ఐ లివ్ యు, ఐ మిస్ యు సో మచ్”, అని చెప్పింది. “హే శ్వేత, ఏమైపోయావు నువ్వు మూడు రోజులు?, అస్సలే తూఫాను, నీకు ఏమైందో అని ఎంత టెన్షన్ పడ్డా తెలుసా శ్వేత”, అని అన్నాడు సతీష్. ” హయ్యో సతీష్, నేను మూడు రోజులు, హ్రమ్…, హ్రమ్…, నేను మూడు రోజులు…., మా డాడీ తో ఉన్నా సతీష్…., హే నీకోటి తెలుసా…., డాడీ నన్ను వైజాగ్ వచేయమన్నాడు. వచ్చే గురువారం ఫ్లైట్ కుడా బుక్ చేసాడు. ఇప్పుడు నేను అయన కూతురిని కదా, ట్రైను బస్సులలో తిరగొద్దు అంట…, అన్ని సక్రమంగా జరిగితే, మన పెళ్లి అయిపోయినట్టే సతీష్…”, అని సిగ్గు పడుతూ చెప్పింది శ్వేత.