డస్టుబిన్ – 3 116

“వెరీ గుడ్ శ్వేత, గుడ్ న్యూస్ చెప్పావు, కానీ నేను ఇప్పుడు చెన్నై వెళ్తున్న, మన షాపింగ్ మాల్లో కొత్త సీసన్ చీరల స్టాక్ తేడానికి మేనేజర్ గారు నన్నే వెళ్లామన్నారు, మల్లి పది రోజుల తరువాతే వస్తా, నువ్వేమో వచ్చే ఆదివారం వెళ్ళిపోతున్నావు. మరి మనం ఎప్పుడు కలుస్తామొ?, ఎలాగూ నువ్వన్నట్టు మన పెళ్ళికి అన్ని అడ్డంకులు తొలగిపోతే పెళ్లి చూపులోనే కలుస్తానేమో?, చెన్నై వరకు వచ్చాను కాబట్టి నీకు పెళ్లి చీర కుడా కొనేయమంటావా చెప్పు శ్వేత”, అని అన్నాడు సతీష్.
“సతీష్…, నీకు ముందు చూపు ఎక్కువని నాకు తెల్సు కానీ, నేను ముందు మా కొతింట్లో స్థిరపడాలి. ఆ తరువాత మా కుటుంబాన్ని మన పెళ్ళికి ఒప్పించాలి. ఆ తరువాతే పెళ్లి”, అని కిలకిల నవ్వింది శ్వేత.
“ముందు చూపుకంటే కుడా…, నిన్ను సొంతం చేసుకోవాలనే తొందర శ్వేత. నీ అందం, నీ సొగసు, ఇవన్నీ నాకే సొంతం కదూ?”, అని అడిగాడు సతీష్.
గుటకలు మింగిన శ్వేత, “ఆ…, అది….., మరి అది….., అవును సతీష్. నేను నీకు ఎప్పుడో సొంతం కదా?, మల్లి కొత్తగా అడుగుతావేమి?”, అని చెప్పింది శ్వేత.
“నీకోసం, నీతో ఒక్కటైపోవడం కోసం ఎన్నాళ్ళనుండో నేను ఎదురుచూస్తున్న, నా కోసం నీ కోరికలను అణుచుకుని నువ్వు ఎదురు చూస్తున్నావు. మనిద్దరి పెళ్లయ్యాక, మన కలయిక అమోఘంగా ఉంటుంది శ్వేత. ఎటువంటి కలుషితంలేని స్వత్చామైన ప్రేమలో ఒక్కటైపోయి…, ఇంకా ఆ తరువాత చెప్పాలంటే సిగ్గుగా ఉంది శ్వేత. కానీ చాల కష్టంగా కంట్రోల్ చేసుకుంటున్న…”, అని అన్నాడు సతీష్.
“అన్ని నువ్వనుకున్నట్టే జరుగుతాయి సతీష్. నేను మా డాడీ దెగ్గరకు వెళ్ళాక మల్లి కాల్ చేస్తా…., సరే నా?, బాయ్”, అంటూ ఫోన్ పెట్టేసి, సతీష్ మాటలకి వణుకుతూ ఎం మాట్లాడాలో తేలిక చెమటలు పట్టి, ఆ చెమటలు తుడుచుకుంటూ అట్టే రెండు నిముషాలు బొమ్మలాగా కూర్చుంది శ్వేత.

సతీష్ తో ఫోన్ మాట్లాడాక అస్సలే అయోమయంలో బతికే శ్వేత, మరింత అయోమయంలో పడిపోయింది. ఒక్క పక్క సతీష్ పై ప్రేమ, అతను పెట్టుకున్న ఆశలు, మరోపక్క డాడీ కి దెగ్గరవడం కోసం తనని తానూ డాడీ కి అర్పించేసుకోవడం, డాడీ ఏమో పరిపూర్ణంగా తన కామ వాంఛలు కోరికలన్నీ తీర్చి సుఖపెట్టడం. ఈ చిక్కు ముడి విప్పే వరకు తనకు రాత్రంతా పిచ్చి పిచ్చి ఆలోచనలు. ఏదో ఒక్క సమాధానం దొరకనిదె ఏ పని చెయ్యబుద్ది అవ్వడంలేదు శ్వేతకి. ఇక స్వతహాగా పెద్దగా తెలివిలేని ఎర్రపప్ప అయిన శ్వేత, తన ఫ్రెండ్స్ మాధవి ఇంకా ప్రియా చెప్పిన మాటలన్నీ గుర్తు చేసుకుని, తానూ చేసిందేమి తప్పు కాదు, ఎంతైనా అతను నా డాడీ ఏ కదా, ఆయనకి కాకపోతే ఇంకెవరికి ఇస్తాను?, ఎలాగూ సతీష్ కి అవకాశం ఇచ్చినా వాడుకోలేదు. మరి సతీష్ వద్దన్నక్క, ప్రియ చెప్పినట్టు అప్పటివరకు తన లోపలున్న కోరికలు డాడీ తప్ప ఇంకేవరు తీరుస్తారు? అని దృడంగా ఏది జరిగినా తన మంచికే అనుకుని కుదుట పడి హాయిగా నిద్ర పోయింది శ్వేత.
మర్నాటి నుండి వారం రోజులు తన బట్టలు సామాను ఒక్క రెండు సూట్ కేసులలో సర్దుకుంది శ్వేత. షాపింగ్ మాల్లో మానేజరుకి అర్జెంటు పని మీద జాబ్ వదిలేయాల్సి వస్తుందని చెప్పేసింది. తనతో పని చేసే అమ్మాయిలకి మంచి హోటల్లో ట్రీట్ కుడా ఇచ్చింది. ఇక తాను డాడీ దెగ్గరకు వెళ్లే రోజు వచ్చేసింది.
ఫ్లైట్ ఎక్కేముందు మోహనరావుకి కాల్ చేస్తే అయన ఫోన్ ఎత్తలేదు. సరే లే అనుకుని ఫ్లైట్ ఎక్కేసి, మల్లి దిగాక కాల్ చేసింది. అప్పుడు ఫోన్ ఎత్తిన మోహనరావు, శ్వేత వస్తుందనే సంగతే మర్చిపోయాడు. “హయ్ డాడీ, ఏంటి డాడీ ఫోన్ లేదు మెస్సేజ్ లేదు. నేను వైజాగ్ వచ్చేసా డాడీ. ఎయిర్పోర్ట్ లో వెయిట్ చేస్తున్నా”, అని చెప్పింది. “హయ్యాయో, సారీ రా శ్వేత, బిజినెస్ పనిలో బాగా బిజీగా ఉన్నాను. ఇప్పుడే మీటింగ్ అయిపొయింది. నేను వచ్చి నిన్ను పిక్ అప్ చేసుకుంటా”, అని చెప్పి, అరగంటలో శ్వేతని ఎయిర్పోర్ట్లో పికప్ చేసుకున్నాడు మోహనరావు.
“డాడీ నువ్వు రావేమో అనుకున్నా డాడీ. ఎంత బయమేసిందో…”, అని చెప్పింది శ్వేత. కూతురి అందమైన మొహం, అమాయకంగా చూసే కళ్ళు, సెక్సీగా ఉన్న ఫిగరు చూసి పెదవులు తడుపుకున్నాడు మోహనరావు. “నిన్ను ఎలా వదిలేస్తాను బుజ్జి చెప్పు?, నువ్వు నాకు దొరికిన అదృష్టానివి. పద మన ఇంటికెల్దమ్”, అంటూ శ్వేతని ఇంటికి తీసుకెళ్లాడు మోహనరావు.
మొత్తం వైజాగ్లోనే ఖరీదైన ఇల్లు లాగుంది ఆ మహా భవంతి. శ్వేత తన కొతింటిని చూసి అట్టే నోరెళ్ళబెట్టుకుని చూస్తుంది. మనసులో ఇప్పుడు ఇది నా ఇళ్లా?, వావ్, నేను తీసుకున్న నిర్ణయం అస్సలు తప్పు కాదు అని మల్లి కంఫర్మ్ చేసుకుంది శ్వేత.
చాల బాగుంది డాడీ ఇల్లు, అని చెప్పింది శ్వేత. ఇట్లాంటివి మనకింకా పది ఇల్లు ఉన్నాయి శ్వేతా, నువ్వు ఇప్పుడు మాములు అమ్మాయివి కాదు, మోహనరావు కూతురివి, అర్ధం అయ్యిందా అంటూ శ్వేతాని ఇంటి లోపలి తీసుకెళ్లడు మోహనరావు. ఇంట్లో అడుగుపెడుతూనే ఎదుట ఒక్క పెద్ద ఫోటో ఉంది. అది మోహనరావు బొమ్మ టైమ్స్ అఫ్ ఇండియా లో పడ్డ మగజినె కట్ అవుట్.
మెల్లిగా మోహనరావు రేంజ్ ఏంటో అర్ధం అవుతుంది శ్వేతకి. ఇక ఇంట్లో ఒక్కరు కుడా కనపడక పోయే సరికి, “ఏంటి డాడీ, మన ఇంట్లో ఎవరూ లేరెంటి”, అని అడిగింది శ్వేత. “చెప్పను కదా…, మనకి ఇట్లాంటివి చాల ఇండ్లు ఉన్నాయి. ఇది చిన్నిల్లు, అస్సలు పెద్దింట్లో నీ అన్నయ్య, తమ్ముడు, తాతయ్య, ఇంకా పనివాళ్ళు ఉంటారు”, అని చెప్పాడు మోహనరావు.