ఇది మొత్తం కథ. టైటిల్ తో సహా.
తీపి జ్ఞాపకాలు — ఎంత తవ్వితే అంత మధురం.
ఎప్పుడో మర్చిపోయిన సంగతులు మళ్ళీ ఎదురైతే ఎంత మధుర భావనలను కలిగిస్తాయో. కొన్ని సార్లు అప్పుడు జరగని వి కూడా ఇప్పుడు జరుగుతాయి.
‘హలో మీరు అంకిత మేడం కదూ?’ ఈ మార్కెట్ లో తననెవరు గుర్తు పట్టి పిలుస్తున్నారా అని అటువైపు తిరిగింది అంకిత. ఎదురుగా ఒక ఆరడుగుల ఎత్తు కుర్రాడు కనిపించాడు. ఎవరా అన్నట్టు అతని వైపు చూసింది. ‘నేను మేడం, విద్యా కాలేజ్ లో మీ స్టూడెంట్ ని, రాహుల్’ అన్నాడు అతను ఆత్రుతగా. అంకితకి రాహుల్ ఎవరో వెంటనే గుర్తు రాలేదు. ‘అదే మేడం, ఒక రోజు మీ స్కూటీ ఆగిపోతే నేను మీ ఇంటిలో దిగాబెట్టాను, మీరు కాఫీ ఇచ్చారు… ఆ తరువాతా…’ అంకిత కి వెంటనే అన్నీ గుర్తుకు వచ్చాయి. ‘ఓ …రాహుల్. నువ్వేనా…బాగా మారిపోయావ్. పొడుగు కూడా పెరిగావ్. ఇక్కడేంటి?’ అని అడిగింది.
‘నేను ఇక్కడ జాబ్ లో జాయిన్ అయ్యాను మేడం. టు డేస్ అయ్యింది. గాంధీనగర్ లో ఫ్లాట్ తీసుకున్నా. మీరేంటి మేడం ఇక్కడ?’ అడిగాడు. ‘మేమూ ఇక్కడికి షిఫ్ట్ అయ్యాము. మా హబ్బీ ఒంటరి అవుతారని నేనూ జాబ్ వదిలేసి వచ్చేసాను. మేము దగ్గరిలోనే ఉంటాము’ అంది. ‘ఆహ్, మిమ్మల్ని చూసి చాలా హాపీ మేడం. మీరు ఏమీ మారలేదు. సిక్స్ ఇయర్స్ బాక్ ఎలా వున్నారో ఇప్పుడూ అలానే ఉన్నారు’ ఆనందంగా చెబుతున్నాడు రాహుల్. ‘అంత లేదులే. లావయ్యాను, ఓల్డ్ అయ్యాను…’ అంది అంకిత నవ్వుతూ. ‘ఇన్ ఫాక్ట్, అప్పటికంటే ఇప్పుడే అందంగా ఉన్నారు మేడం, రియల్లీ’ అన్నాడు రాహుల్.
‘సరే సరే, పెళ్లి అయ్యిందా ఇంకా ఒంటరేనా?’ అంది. ‘ఇప్పుడే కదా మేడం జాబ్ వచ్చింది, ఇంకో రెండు మూడేళ్ళ తరువాత ఆలోచిస్తా’ అన్నాడు.
‘అయితే ఇంకా అమ్మాయిలు నీ వెనక పడే చాన్స్ ఉందన్నమాట. అప్పట్లో నువ్వు అమ్మాయిలకు పెద్ద హీరో వి కదా’ అంది అంకిత. ‘అదేం లేదు మేడం. ఏదో ఇలా ఉంటున్నా’ అన్నాడు నవ్వేసి. ‘అప్పట్లో తెగ డ్రాప్ చేసేవాడివి అందరినీ, ఇప్పుడూ అదే చేస్తున్నావా?’ అడిగింది. ‘అదెప్పుడూ ఉంటుంది. అవునూ, మీరెలా వచ్చారు?’ అన్నాడు. ‘ఇంకా అడగలేదేమిటా అనుకున్నా. పద మరి, నన్ను డ్రాప్ చేసేయ్, మా ఇల్లు కూడా చూసినట్టుంటుంది’ అంది. ‘అయ్యో అది మీరు చెప్పాలా మేడం. ఇట్ ఈస్ మై ప్లెజర్’ అని, పక్కనే వున్న తన బైక్ ను తీసాడు.