…అలుపు తీరడంతోనూ , మొహమాటాలు తగ్గడంతోనూ , చక చకా తిరుగుతూ మా స్పెషల్ తినండంటే, మాది తినండంటూ దీపా మేడమ్ మాధురీ దీదీ వాళ్ళు తెచ్చినవి వడ్డించడం మొదలెట్టారు…కాసేపు తరవాత సుజాతక్క కూడా జేరింది వాళ్ళతో, మరొక్కటి వేసుకోండంటూ …నేనూ, వకుళా కూడా లేచాం , వాళ్లకి సహాయం చెయ్యడానికి…
‘…గృహిణులూ!…ఈ సరుకు పంచే బాధ్యత మీదే!…’ అంటూ సగం ఖాళీ ఐన షాంపేన్ బాటిల్స్ మా చేతుల్లో పెట్టాడు మధు… ‘…ఛి…ఛీ…’ అంటూ తప్పించుకోబోయాం… ‘…ఇలా కాదులే!…’ అంటూ చటుక్కున మా ఇద్దరి నడుముల మీదా చెరో చెయ్యీ వేసి ఒళ్ళోకి లాక్కు న్నాడు మధు…సిధ్ధంగా లేకపోడంతో, తన చెరో తొడ మీదా పిర్రలు ఆనిస్తూ అతగాడి ఛాతీ మీద పడిపోయాం…నేనూ , అదీ…
… చక చకా మా రెండు జతల పెదాలమీదా ముద్దులెట్టేసుకుని ‘…రుచి చూపించడానికి లేని అభ్యంతరం పంచడానికెందుకో!…’ అంటూటే కందిపోయిన మొహాలతో మరోసారి ఛీ కొడుతూ లేచి బాటిల్స్ ని అందుకున్నాం…ఎలాగూ తప్పదుకదా!…అని…
…మా ముందు కదులుతున్నారు ,దీపా మేమ్ , మాధురీదీదీ , సుజాతక్కా…తలో ట్రే పుచుకుని…ముందుకి వంగి వడ్డిస్తూంటే పైటలు జరిగిపోయి బలిసిన వాళ్ల స్థనాలు దర్శనమిస్తున్నట్లున్నాయి!…‘…ఇది కాదు …అదీ!…’ అంటూనో, ‘…ఆ…ప…క్క…ది…’ కావాలంటూనో , ఒకటి చాలదు…రెండూ కావాలంటూనో సరసాలు మొదలెట్టారు మొగాళ్ళు…
…మదన్ జీజూ గ్లాసులో పోద్దామని చెయ్యి చాపాను…‘…ఒక్క మధుకేనా ఆ బెనిఫిట్!…’ అంటూ కాళ్ళు ఎడంగా జాపి తొడల మీద కూర్చోమని కళ్లతో సైగ చేశాడు అతగాడు… ‘ తప్పదురా భగవంతుడా!…’ అనుకుంటూ చెరో తొడమీదా పృష్టాల్ని ఆనిస్తూ ఎవరి దగ్గరున్న బాటిల్ లోంచి వాళ్ళం కొంచెం కొంచెం పోసి లేవబోతూంటే…‘…ఒక అమృతం ఇచ్చారు…మరోటివ్వరా సాఖీలూ!…’ అని కొంటెగా కన్ను గీటాడు… చటుక్కున జీజూ గ్లాసందుకుని, ఓ చిన్న సిప్ తీసుకుని తన చేతిలో పెట్టాను…
…చిన్నగా నవ్వుతూ వకుళవైపు చాపాడా గ్లాసుని మదన్ జీజూ… అదీ ఓ సిప్ తీసుకుని లేవబోయింది… ‘…ఉహూఁ!…అవీ కావాలి!…’ అంటూ దాని పెదాలవైపు కొంటెచూశాడు…ముందుకొంగి అతగాడి పెదాల మీద చుపుక్కున ఓముద్దుపెట్టిందది…టైం దండగెందుకని నేనూ ఆపనే చేయబోయాను…జీజూ పెదాలు ఖాళీ కాగానే…థాంక్స్ చెప్తూ జుర్రేసుకున్నాడు నా వాటిని…
…ఒళ్ళోంచి లేచేటపుడు ఊతం కోసం వేసిన నా అరచెయ్యి అతగాడి …దా…ని…మీద పడిందేమో!…చురుక్కుమన్నాయి నా చేతి వేళ్ళు…‘…నాకూ అయిందమ్మా అలాగే!…’ అని గొణిగింది వకుళ, నేను చెయ్యి విదుల్చుకుంటూ ముందుకి అడుగేస్తూంటే…
…థాంక్స్ మీద థాంక్స్ చెప్పించుకుంటూ మిగిలిన ముగ్గురు మగాళ్లకీ ఆ బహుమతులే ఇచ్చి మా సీట్లని చేరేసరికి, ‘ … అన్ని చోట్లా జండా వందనాలు స్వీకరించి వచ్చారా!…’ అన్నాడు వికాస్…సిగ్గుతో చిమిడిపోతూనే ‘… మీ ప్రోత్సాహం తోనేకదూ!…’ అని బదులుచెప్పి… పక్కన కూలబడ్డాం…
…స్నాక్స్ లాగిస్తూ, షాంపేన్ ని ఎంజాయ్ చేస్తూ, రాసుకుంటూ, పూసుకుంటూ ,సీట్లు మారుతూ కబుర్లలో పడిపోయాం …ఆడా , మగా!…ఇంతలో మరో డాన్స్ వద్దా!?’ అందో ఆడగొంతు…వై నాట్… అంటూ , పక్కనున్న ఆడాళ్ళని లేవదీస్తూ నిలబడ్డారు మగాళ్ళు…
…చూసుకుందుంగదా! …
మాధురీ దీదీ – వికాస్ ; సుజాతక్క- బిమల్ బాబు; నేను – మధు ; దీపా మేడమ్ – మదన్ జీజూ ; వకుళ – కుమార్ బావ; జంటలుగా నిలబడున్నాం …పదండంటే ,పదండనుకుంటూ హాలు మధ్యకి నడిచాం అందరం…
మ్యూజిక్ ఆన్ చేసొస్తా…అంటూ వికాస్ బయల్దేరాడు … మధు తనని పక్కకి తీసుకెళ్ళి, ఏదో గుసగుసలాడి వెనక్కొచ్చాడు…ఆ తరవాత మొదలైంది…కొంపలు ముంచే మ్యూజిక్…
…స్లో బీట్… మధ్యలో…ఏ…ఏయ్!…అనో… ఉఁ మ్ఁ…నో!…అనో మత్తుగా మూలుగుతూన్నఓ ఆడ గొంతు…ఆ వెనకే …క..మా..న్ , బే…బీ!…అని మంద్రంగా రెచ్చగొడుతూన్న ఓ మగగొంతు… అది వినడంతో వేడెక్కిపోయామేమో అందరం!… డాన్స్ కంటే బీట్ తో బాటు ఒళ్ళూ , ఒళ్ళూ రుద్దుకోవడాలు ఎక్కువయ్యాయి…
కాసేపు తరవాత , చేతుల్లో ఉన్న ఆడదాన్ని పక్కకి పంపించి , ఇంకో ఆడదాన్ని కౌగిలిలోకి తీసుకోవడం మొదలెట్టారు మగాళ్ళు…
…కాసేపట్లో వికాస్ కౌగిల్లోకి చేరాను…‘…ఎలా ఉంది!?…’ అన్నాడు , నా పెదాలందుకుంటూ…సమాధానం చెప్పకుండా …వా…టి…ని…అప్పగించేస్తూ చేతుల్తో తన మెడని చుట్టేసి అతుక్కుపోయాను… ఓ రెండు క్షణాల తరవాత తన భుజాన్ని ఎవరో తట్టినట్లున్నారు…నెమ్మదిగా నా చేతుల్ని విడిపించుకుని , నన్ను పక్కకి పంపిస్తూనే , అందుబాటులోకొచ్చిన మరో ఆడదాని నడుం చుట్టూ చేతులేశాడు వికాస్…నేనూ మొహమాట పడకుండా మరో మగాడి కౌగిల్లో ఇమిడిపోయాను …
మ్యూజిక్ టెంపో పెరిగింది…ఆడదాని మూలుగుల స్థాయి పెరిగింది…మంచం స్ప్రింగుల కిర…కిర…లు చోటు చేసుకున్నాయి , బీట్ ల మధ్య…
విడిపోతూన్న పెదాల చప్పుడ్లూ చేరాయి…‘…స్ప్రెడ్ యువర్ థైస్ బే…బీ…!…ఎ లి…టి…ల్…మోర్… ‘ అని బెల్లిస్తూన్న మగగొంతూ…దాని వెనకే …పు…స్స్…స్స్… అని …చొ…ర…బా…టు చప్పుడూ ‘…అఁ…మ్…మ్మ్ఁ…’ అన్న ఆడదాని మూలుగూ…ఆ తరవాత డ్రమ్ బీట్స్ తో కలిసిపోతూన్న ప..క్…ప..క్…చప్పుడ్లూ…అఁ…అఁ…ఆ..ఆఁ…’ అనే హెచ్చు స్థాయి ఆడ మూల్గులూ వినిపించడం మొదలెట్టాయి …హుఁ…హుఁ…అనే మగ రొప్పుల మధ్య ….
‘…సంధ్యా!…ఏదో ఒక గదిలోకెళ్దాం!!…’ అంటూన్న కుమార్ బావ చెవిలో గుసగుసలాడుతూంటే …ఊఁ… అంటూ చుట్టూ చూశాను ఎవరెక్కడున్నారా! …అని…
…ఎప్పుడెక్కారో గమనించలేదుగానీ ,బిమల్ బాబు – మాధురీ దీదీ జంట అప్పటికే మేడ మెట్లెక్కేసి , వెనక్కి చూడకుండా పిల్లల బెడ్ రూం వైపెళ్తున్నారు…
వాళ్ళు లోపలికెళ్ళారో లేదో , మధు దీపా మేడమ్ ని తీసుకుని మేడ మీదున్న మాస్టర్ బెడ్ లోకి దూరాడు…వకుళ మదన్ జీజూని వెంటబెట్టుకుని వెనకవైపున్న బెడ్ రూమ్స్ డైరెక్షన్ లో బయల్దేరింది … …సుజాతక్కని వికాస్ గెస్ట్ బెడ్ వైపు తీసికెళ్తున్నాడు…
…వాళ్ళు మెల్లగా తలుపేసుకునేదాకా ఆగి, ఎవరూ చూడటంలేదని రూఢి చేసుకుని, కుమార్ బావని ఇందాకే క్లీన్ చేయించిన బెడ్ రూమ్ వైపు నడిపించాను
……. …… …… ……. …… …… ……. …… …… ……. …… …… ……. …… ……
…కుమార్ బావ ని బాత్ రూం లోకి పంపి, గబగబా బ్లౌజ్ ఎక్కించుకుని , చీర కట్టుకుని , కుచ్చెళ్ళు సర్దుకుంటూ హాల్ లోకొచ్చాను…టైం చూస్తే …ఏడుంపావు అయింది… …ఎవరూ కనిపించలేదు కానీ ,వంటింట్లోంచి గుసగుసలు వినిపిస్తున్నాయి… ఎవరా!… అని తొంగి చూశాను …వకుళ , మాధురీ దీదీ , దీపా మేడం , కాఫీ టేబుల్ చుట్టూ గుంపు గా కూర్చుని , చిరునవ్వులు చిందిస్తూ, తింటూ , తాగుతూ ఏదో చెప్పుకుంటున్నారు…
…ఎఱ్ఱగా కందిపోయిన వాళ్ల మొహాలు చూస్తే , సంభాషణ దేని గురించో అర్థమౌతూనే ఉంది…నేనూ లోపలికెళ్దామా!…అనుకుంటూంటే గెస్ట్ బెడ్రూం తలుపు చిన్నగా చప్పుడైంది…తల కొద్దిగా పక్కకి తిప్పి ఓరగా చూశాను…ఎవరూ తనని చూడటం లేదుకదా!… అన్నట్లుగా దిక్కులు చూస్తూ, పిల్లిలా బైటికొస్తూంది…సుజాతక్క…
‘…దీనికింకా మొహమాటం పోలేదు…వదల్చకపోతే తరవాత రౌండ్స్ లో ఇబ్బంది పడుతుంది…’ అనుకుని నెమ్మదిగా వెనక్కి తిరిగాను …నన్ను చూడగానే గతుక్కుమందది… ‘…ఇలా రా!…’ అని కళ్లతో సైగ చేస్తూ డైనింగ్ టేబుల్ వైపు దారి తీశాను… ‘అందరూ ఏరీ!…’ అని నెమ్మదిగా అంటూ నా పక్కన చేరింది సుజాతక్క…
….‘ వాళ్లు ముగ్గురూ వంటింట్లో ఉన్నారు…మనిద్దరమే లాస్టు!…ఎందుకింత ఆలస్యం అయిందీ!?…ఇంతకీ ఎలా ఉంది, నీ మరిది పెర్ఫార్మెన్స్?!…’ అన్నాను చిన్నగా!… చటుక్కున తలెత్తి, సన్నగా …ఛీ… కొట్టి… ఎఱ్ఱబడ్ద బుగ్గల్తోమళ్ళీ బుర్ర ఒంచేసుకుంది… ‘…చెప్పూ!…’ అంటూ దాని వీపు నిమిరాను…తల అడ్దంగా ఊపిందే గానీ , మాటా ,పలుకూ, లేదు…
…‘….చెప్పకపోతే ఎలాతెలుస్తుందమ్మా!…’ అంటూ బెల్లించాను…‘…నా వల్ల కాదు బాబూ అలాంటి పాడు మాటలు చెప్పడం!…నువ్వు చెప్పుకో గలవా మీ బావ ప్రతాపం!…’ అందది నా మొహం లోకి కోపంగా చూస్తూ…నే చెప్తే ,నువ్వు చెప్తావా!?…’ అని ఎదురడిగాను…
…అవునని గానీ , కాదనిగానీ అదేం అనకపోయినా , రెచ్చగొట్టి చెప్పించచ్చులే! అన్న ధైర్యంతో, ‘…పిచ్చ కోరికే బావకి!…ఆ… పని… పూర్తైపోయినా లేవడే!…లే బావా!…అన్నానే … అలుపు తీర్చుకుంటూ, చలి కాలంలో కూడా చెమటలు కక్కుతూ నా మీద సోలిపోయిన కుమార్ బావ విశాలమైన వీపుని వేళ్ళతోనూ దిట్టంగా ఉన్నతొడల్ని కాళ్ళ మడమల్తోనూ , అందిన మేరకి సున్నితంగా నిమురుతూనూ! ’ అంటూ మొదలెట్టాను … సన్నగా …ఊఁ…అందది…