…చాలా రోజుల తరవాత సుజాతక్కని చూసేసరికి ఆనందం పట్టలేక, దగ్గరకి పరిగెత్తి …ఎలాఉన్నావే అక్కా!… అంటూ కౌగలించేసు కున్నాను…
‘…బానే ఉన్నానులే సంధ్యా!…నెమ్మదీ!… నీ మొగుళ్ళ నలిపేస్తే డ్యూటీ నువ్వు పుచ్చుకున్నావేంటీ!…’ అంటూ నన్ను ప్రేమగా మందలిస్తూ విడిపించుకోబోయింది… ‘…ఏంటక్కా సిగ్గులేకుండా ఆ బహువచనం!?…’ అంటూ దాన్ని మరింత గట్టిగా కౌగలించుకున్నాను…నా మొహం చూపించలేక!
…‘…ఎందుకమ్మాఅంత మొహమాటం!…వికాస్ చెప్పాడ్లే!…నీ ఆరడుగుల బావా , ఆ బక్క ప్రొఫెసరూ తప్ప మిగిలిన అందరితో నీకు …టి.పి… ఉందిటగా!…వకుళ చెప్పిందిలే! ’ అంటూ నెమ్మదిగా నా కౌగిలి విడిపించుకుని , ఓ అడుగు వెనక్కి జరిగి, నన్ను కిందినుంచి పైదాకా తేరిపార చూసి , ‘…నడుం సన్నగానే ఉంచుకున్నావు కానీ, పైనా , కిందా మగాళ్ళ చేతులకి నిండుగా అయ్యావే పిల్లా!…నీ బావ కి తెగ ముచ్చట… అలాంటి మరదళ్ళంటే!!’ అంది సుజాతక్క …చక్రాల్లాంటి దాని కళ్ళని మెరిపిస్తూ నా స్థనాలవైపూ, పిరుదులవైపూ ఓ చూపు విసిరి…
… ‘…ఆ ముచ్చటెంతో ఇందాకే రుచి చూపించాడులే బావ!…ఇంక మా ప్రొఫెసర్ సంగతంటావా!…మాంఛి పవరున్నవాడంది వకుళ… చూద్దాం!!… ’ అంటూ నేనూ చూశాను తనవైపు…
ముదురు చామన చాయ కావడంతో ఎక్కువగా లైట్ రంగు బట్టలు కడుతూందది…ఇవాళ లేత పసుపు సిల్కు చీరని బొడ్డుకి నాలుగు వేళ్ళ కిందికి కట్టింది …దాంతో అర్థరూపాయికాసంతుండి, వెన్నునంటుకుపోయేలా లోతుగా ఉన్నబొడ్డు, చీరలోంచి రెచ్చగొట్టేలా కనిపిస్తూంది…
‘… తనూ నా అంత ఎత్తే!…తొమ్మిదేళ్ళున్న కవలపిల్లల తల్లైనా దాని పొత్తికడుపూ, తొడలూ పల్చనే!…మరి…అ…దె…లా ఉంటుందో , వికాస్ ని అడగాలి రేపు…’ అనుకుంటూ చూపు కాస్త పైకి సారించాను…నడుమూ , జబ్బలూ, చేతులూ , సన్నమే…ఐనా లావని పిస్తూందెందుకబ్బా! …అనుకుంటూంటే , మా కాలేజీ తొలిరోజులు గుర్తుకొచ్చాయి…తను మాకన్నా ఓ నాలుగేళ్ళు సీనియర్…
మీ సుజాతక్క లావేనే!… అనేవారు…కాలేజీలో మా తోటివాళ్ళందరూ …ఏం కాదు…అని నే దెబ్బలాడేదాన్ని… కానీ అప్పటికే ఓ పదేళ్ళు కాపురాలు చేసిన కాలనీ ప్రౌఢలు మాత్రం దాని చనుకట్టు చూసి…ఎవడిని కట్టుకుంటుందోగానీ వాడికి గట్టి పరీక్షే పెడతాయే ఇవి… అనే వాళ్ళు ,ముసిముసి నవ్వుల మధ్య…
ఆ మాట మొదట్లో అర్థం కాలేదుగానీ, కాస్త పెద్దయ్యాక గమనిస్తే తెలిసింది…దాని స్థనాల కుదుళ్ళు …ఇంచు మించు చాతీ అంతా వ్యాపించుంటాయనీ… స్థనాలు ఓ నాలుగంగుళాలు ముందుకి పొడుచుకొస్తాయనీ…దాంతో పట్టు దొరకడం కష్టమనీ!…
అది గుర్తుకి రావడంతో చూపు …వా…టి… వైపు తిప్పాను…
…పధ్నాలుగేళ్ళు కాపురం చేసినా ఏమీ సడలలేదు …కాపోతే కొద్దిగా పెద్దవయ్యాయి… వాటి బరువుతో భుజాలు కొద్దిగా ముందు కొంగాయి…దీని కప్ సైజెంతుంటుందో!…అనుకున్నాను…మరింత పరిశీలనగా వాటి వైపు చూస్తూ… …మందంగా ఉన్న డిజైనర్ బ్లౌజ్ లోంచికూడా కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తున్నాయి , పైమొనలు …చిటికెన వేలు మందంలో అంగుళం పైనుంటా యేమో అవి!… చాతనైతే పట్టుకో!…అన్నట్లుగా, మగ చూపరులని రెచ్చగొట్టేలా పొడుచుకొచ్చాయవి… దాంతో ఓ క్షణం కళ్ళార్పకుండా చూస్తూ ఉండి పోయాను …వాటిని…
…నువ్వుకూడా ఏంటే మగాళ్ళలా ఆ పాడు చూపూ!…అంటూ పైటని రెండు మడతలేసి సర్దుకుని పొడుచుకొస్తూన్న చనుమొనల్ని లోపలికి నొక్కుకుందది…‘…ఏమ్మా!…అప్పుడే ఎవరైనా లాగారేంటీ వాటిని!?…’ అన్నాను, కొంటెగా …వా…టి… వైపు చూస్తూనే సోఫాలవైపు కదుల్తూ …
‘…కొద్దిలో తప్పింది తల్లీ!…ఐనా ఏంటే!!…వికాస్ కూడా ఇంత పాడైపోయాడూ…వకుళ మొగుడి ప్రభావమా!!!…’ అంటూ ఎఱ్ఱబడ్డ మొహంతో కదిలింది సుజాతక్క … ఘల్లు,ఘల్లుమని మువ్వలు చప్పుడు చేసుకుంటూ… అంటే!…ఎవరూ ముట్టుకోకుండానే పొడుచు కొచ్చాయన్న మాట!…మాంఛి కాక మీదున్నావే అక్కా!…అన్నాను కొంటెగా కన్ను గీటుతూ…
…ఇంతలో…‘…ఏయ్ సంధ్యా! … ఇప్పుడే చెప్పేసుకోవాలేంటీ…ఇన్ని రోజుల కబుర్లన్నీ!?…రండిటు…’ అంటూ అధికారం కొట్టొచ్చే స్వరం తో మధు పిలుపు వినబడేసరికి , …వచ్చే!… అంటూ చకచకా అటువైపు కదిలాను…
‘…బాగా అలవాటు పడ్డట్టున్నారే మీరిద్దరూ!…పబ్లికా!, ప్రైవేటా!!… ’ అని కొంటెగా కన్నుగీటుతూ , అడుగులు కలిపింది సుజాతక్క…‘…ఏంటా మాటలకర్థం??…’ అన్నాను దానివైపు చురుగ్గా చూస్తూ…‘…చెప్తాలే!…’ అంటూ దాటేసిందది…ఆపాటికే మేం అందరిదగ్గరకీ చేరడంతో…
…అప్పటికే అందరూ టూ సీటర్ సోఫాల్లో కూర్చునున్నారు , ఎవరి భార్యలతో వాళ్ళు…కుమార్ బావ పక్కన, వికాస్ పక్కనే ఖాళీలు…అక్కా నేనూ కూర్చున్నాం మాస్థలాలలో… ‘…ఓకే!…ఎలా మొదలెడదాం!?…’ అన్నాడు వికాస్ కొంటెనవ్వుతో…
‘…ముందో రౌండ్ డ్రింక్స్ ఉంటే నయం కదా!…’ అన్నాడు మదన్ జీజూ…‘…అవును…అందరికీ మేమే తెస్తాం!…’ అంటూ మధూ, వికాస్ లు లేచి మినీబార్ వైపెళ్తూంటే… ‘…ఒహ్!…మర్చిపోయా!!…’ అంటూ వాళ్లని వెనక్కిపిలిచి , ఏదో పొడుగాటి పాకెట్ చేతులో పెట్టాడు కుమార్ బావ…
…‘…మాకదేం ఒద్దు…మా సాఫ్ట్ డ్రింక్స్ మేమే తెచ్చుకుంటాం…’ అంటూ నేనూ,వకుళా బయల్దేరాం , కిచెన్ వైపు…మేం నాలుగడుగులు ముందరికేశామోలేదో… ఏదో గుర్తొచ్చినవాడిలా వికాస్ మా వెనక పరిగెత్తుక్కొచ్చి… ‘…మీరు స్నాక్సే తెండి… డ్రింక్స్ సంగతి మేం చూసుకుంటాం… మాంఛి మూడ్ రావాలంటే కొద్దిగా …అ…ది…ఉండాలి…ఆడాళ్ళకి కూడా!… అంచేత ఫోజు కొట్టకండి…’ అంటూ గుసగుసలాడి వెళ్ళిపోయాడు… మొహాలు చూసుకుని చిన్నగా నవ్వుకుంటూ సర్దడంలో పడ్డాం, నేనూ వకుళా…
ఓ పది నిముషాల్లో చెరో స్నాక్స్ ప్లేట్స్ ట్రేలతో నేనూ అదీ హాల్లోకొచ్చేసరికి అందరి మగాళ్ళ చేతుల్లోనూ డ్రింక్స్ ఉన్నాయి…అందరికీ , అన్నీ అందింతర్వాత మధు లేచి నిలబడి…‘…ఒకళ్లకొకళ్ళు తెలిసినా, ఫార్మల్ గా పరిచయం చేసుకోవాలిగా!…ఇలా రండి కుమార్ సర్…’ అంటూ కుమార్ బావనీ, అక్కనీ పిలిచాడు
‘…ఎందుకయ్యా టైం దండగ!…అందరం దీనికి పాతకాపులమే!…ఓ పది నిముషాలు, అందరూ, అందరితో డాన్సులు చేశాక …అ…స…లు …పని మొదలెడదాం!…ఏ మంటారు ప్రొఫెసర్!?…’ అంటూ బిమల్ బాబుని అడుగుతూన్నట్లుగా దీపామేడం వైపు చూశాడు బావ…కొంటె నవ్వుతో…అవునన్నట్లుగా తలూపిందావిడ…చిరునవ్వుతో…
…పెర్ఫెక్ట్…ఎవరు ,ఎవరితో మొదలూ!?…’ అన్నాడు మదన్ జీజూ , చటుక్కున లేచి నిలబడుతూ…‘…చీట్లు తీద్దాం…’ అన్నాడు బిమల్ బాబు…‘…మ్యూజికల్ చైర్స్ ఆడితే!…’ అన్నాడు వికాస్… ‘…గ్రేట్ ఐడియా!…’ అంటూ మధూ, మదన్ జీజూ గబబబా డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకెళ్ళి ఐదు కుర్చీల్ని గుండ్రంగా అమిర్చి, ‘…రండమ్మాయిలూ!…’ అని ఆడాళ్ళని పిలుస్తూ చెరో కుర్చీలో కూర్చున్నారు… … ‘…మేమెందుకూ ముందు!?…’ అన్నాను…
…ఫస్ట్ లేడీస్ ఛాయస్…’ అంటూ , బావా, బిమల్ బాబూ చెరో కుర్చీనీ ఆక్రమిస్తే… ‘…నెక్స్ట్ రౌండ్ లో మీరు కూర్చుందురు గాని…’ అంటూ వికాస్ మ్యూజిక్ ప్లేయర్ కి టైమ్ సెట్ చేసి…‘…రా వదినా!…’ అంటూ మిగిలిన కుర్చీలో కూర్చున్నాడు…
…‘…ఇప్పుడు మనమేం చెయ్యాలి వకూ!…’ అంది మాధురీ దీదీ , కాస్త బెరుకు గా!…‘…ఏముందీ!…మ్యూజిక్ నడుస్తూన్నంతసేపూ మగాళ్ళ చుట్టూ తిరుగుతూందాం…ఆగిపోగానే నిలబడిపోదాం…ఆ పై పని మగాళ్ళకొదిలేద్దాంలే!…’ అంది వకుళ నవ్వుతూ…‘…అ…దే!…ఏం చేస్తారో బాబూ ఈ పాడు మగాళ్ళు!…’ అంది దీపా మేడం పైటా, కుచ్చెళ్ళూ సర్దుకుంటూ…‘…అదీ అందరూ చూస్తూండగా!…అలా అలవాటు లేదు కూడానూ!…’ అంటూ సన్నాయి నొక్కులు నొక్కింది సుజాతక్క…
‘…రండెహె!…వస్తారా!… లాక్కురమ్మంటారా!…’ అన్నాడు బిమల్ బాబు కుర్చీలోంచి లేస్తూ…‘…నలుగురి సపోర్ట్ చూసుకుని రెచ్చి పోతున్నాడమ్మా మీ ప్రొఫెసరూ!…ఇంటికెళ్ళింతర్వాత భరతం పట్టాలి!!…’ అంటూ పళ్ళు నూరుకుంది దీపా మేమ్…
‘…అప్పటిదాకా ఎందుకూ!…ఓ పని చేస్తే వీళ్ళ రోగం ఇప్పుడే కుదురుతుంది…’ అంటూ ఓ సలహా ఆవిడ చెవిలో పడేసింది సుజాతక్క…
‘…బలే!…ఆ పని చేద్దాం!…’ అంటూ పక్కనే ఉన్న వకుళ, మాధురి లతో గుసగుసలాడింది… ‘…ఏంటన్నట్లు…, నేచూస్తూంటే అక్క గబగబా నా పక్కన చేరి చిన్నగా, చెప్పవలసింది చెప్పింది… ‘…ఏమో అనుకున్నాను…చాలూ దానివేనే అక్కా!…’ అని చిరునవ్వు తో అంటూ దాని చెయ్యుచ్చుకుని మగాళ్ళ దగ్గరకి దారి తీశాను…మా వెనకే మిగిలిన వాళ్ళూ వచ్చారు…
… ‘…థాంక్యూ లేడీస్…మ్యూజిక్ ఇంచు మించు ఒక నిముషం ప్లే అవుతుంది…అది ఆగి పోగానే ఎదురుగా ఉన్న వాడి ఒళ్ళో కూర్చోవాలి ఆడాళ్ళు…’ అన్నాడు వికాస్… మేమందరం వాళ్ళ చుట్టూచేరగానే రిమోట్ ని ఆన్ చెయ్యబోతూ
‘…నయం…ముద్దులెట్టుకోమన్నావుగాదు!…’ అంది మాధురి…వికాస్ ని చురచురా చూస్తూ… ‘…గ్రేట్ సజెషన్ మిసెస్ గోయల్…’ అన్నాడు మధు… ‘…ఒట్టి ముద్దులేం ఖర్మ!…అంకిన ఆడదాన్ని గదిలోకి లేపుకు పోయి , ఆ పైదీ కానివ్వచ్చు… అందరిముందూ అంటే మా ఆవిడకి మొహమాటం…’ అన్నాడు కుమార్ బావ పెద్దగా నవ్వుతూ…
…ఓ అడుగు వెనక్కేసి …ఛీ…కొట్టింది సుజాతక్క కందగడ్డలా మొహం చేసుకుని… ‘…అలా ఐతే మేం ఆడం ఈ పాడాట!…’ అంటూ చివుక్కున వెనకకి తిరిగారు దీపా మేడమ్ , మాధురీ దీదీ… ‘…లేకపోతే మజా ఏముంటుందీ!…’ అంటూ చేతులుచ్చుకుని ఆపారు …వాళ్లకి ఎదురుగా ఉన్న వికాస్ , బిమల్ బాబూ లు …‘…ఉహూఁ…’ అని బెట్టు చేశారు వాళ్ళిద్దరూ … చేతులు విడిపించుకోకుండానే ఓరకంటితో చూస్తూ!
‘…సర్లే!…ఉత్తి డాన్స్ ఐతే పర్లే!…’ అంటూ వికాస్ చేతిలోంచి రిమోట్ తీసుకుని ఆన్ చేసింది వకుళ…ఆడాళ్ళం గుండ్రంగా తిరగడం మొదలెట్టాం… వాళ్ళ చేతులకందనంత దూరంలో…కళ్లతోనే మా వంపు సొంపుల్ని తాగేస్తున్నారు మగాళ్ళు… ‘…ఆ పాడు చూపేంటే మీ ప్రొఫెసర్ ది!…కాలేజీలో కూడా ఇలాగే ఉంటాడా!?…’ అని గొణిగింది , నా వెనకే ఉన్న సుజాతక్క…
‘…ఉహూఁ!…ప్రవరాఖ్యుడని పేరుంది…పోతే నీ సైజువెన్నడూ చూసుండడు…’ అంటూ కిసుక్కుమంది , వెనకే ఉన్న వకుళ…‘…ఛీ!…సిగ్గు మాలిందానా!…’ అంటూ వెనక్కి తిరిగి దాని పిర్ర మీదొక్కటిచ్చుకుంది అక్క… ‘…ఇష్ష్…’ అంటూ ఓ అడుగు పక్కకేసి , చురుగ్గా మా పొజిషన్స్ చెక్ చేసుకుని, రిమోట్ నొక్కింది వకుళ… టక్కున నిలబడిపోయాం ఆడాళ్ళం…
‘…అన్యాయం …’ అని ఒక్క గొంతుతో అరిచారు మగాళ్ళు… ‘…ఏంటన్యాయం!?…’ అంటూ మేమూ అరిచాం!…నవ్వాపుకుంటూ…‘…చూసుకోండి ఎవరెక్కడున్నారో!…’ అన్నాడు బిమల్ బాబు…ఎదురుగా నిలబడ్డ దీపా మేడంని కొరకొరా చూస్తూ… ఆపుకోలేక భళ్ళుమని నవ్వేసిందావిడ…
‘…ఈ కుట్రకి నువ్వూ కారణం!…’ అంటూ వకుళ చేతిలో రిమోట్ లాక్కుని , టైమర్ సెట్ చేసి, మ్యూజిక్ ఆన్ అయింతర్వాత ‘…ఇప్పుడు తిరగండి…’ అంటూ రిమోట్ కిందెట్టాడు వికాస్…
‘…ఇంక తప్పదమ్మా!…పదండి!!…’ అంటూ అడుగు ముందుకేసింది మాధురీ దీదీ…