‘అదేమీ లేదు అక్కా ప్లీజ్’ అంటూ ఆమె చేతులు పట్టుకున్నాడు. ఇంతలోనే కరెంటు షాక్ కొట్టినవాడిలా చెయ్యి వెనక్కు లాగేసుకున్నాడు. ‘పొద్దుట్నుంచీ ఓ రెండు స్పూన్లు పరమాన్నం తప్పితే ఏమీ తినలేదు. మైండ్ సరిగా పనిచెయ్యట్లేదు’ అంటూ కవర్ చేశాడు.
కిరీటి బుగ్గ మీద చెయ్యి వేసి ‘వాడికి ఎలా వుందిరా’ అని అడిగింది. ఆమె స్పర్శకి వీడికి ఏదేదో అయిపోతోంది. బలవంతాన మాట కూడగట్టుకొని ‘బానే వున్నాడు. పొద్దున నీ మీద అరిచానని బాధపడుతున్నాడు’ అన్నాడు.
‘సరే పద’ అంటూ వాడి చెయ్యి పట్టుకొని ప్రెసిడెంటు గారి ఇంట్లోకి తీసుకెళ్లింది. ఎందుకో తలెత్తి చూస్తే డాబా మీదనుంచి శైలు తననే చూస్తోంది. లోపలికి వెళ్తే ప్రెసిడెంటు గారు నిక్కుమాంబని చూసి సంతోషించారు. ‘ఇన్నాల్లకి పనికొచ్చే పనోటి చేశావు రా’ అని కిరీటి భుజం తట్టి నిక్కుమాంబతో ‘అమ్మీ, ఈ తూరి నా వొల్ల కాలేదే ఫీజు సంగతి. నన్నొగ్గెయ్యమ్మా’ అన్నారు.
‘పెద్దయ్యా, నువ్వు లేకపోతే ఇక్కడిదాకా కూడా వచ్చేదాన్ని కాదు. అంతా అయిపోలేదులే. కొన్నాళ్లు పోతే అయ్య ఏదోవిధంగా సర్దుతానన్నాడు డబ్బులు’ అంటూ ఓదార్చి ‘ఏది శైలు, ఎక్కడ దాక్కుంది’ అంది.
‘నేనెందుకు దాక్కుంటానే, డాబా మీద బట్టలు తెద్దామని వెళ్ళాను’ అంటూ శైలు వచ్చింది.
‘ఇక నేను వెళ్తాను’ అంటే శైలూ, పెద్దాయనా కిరీటిని ఆపేసి భోజనం పెట్టి పంపించారు. వెళ్ళేటప్పుడు శైలు ‘రేపు రావోయి మర్చిపోకుండా’ అని ఆర్డర్ వేసింది. ‘మళ్ళీ ఈ ఊళ్ళో బతుకుదామనే నీ మాట కాదని? ఏరా అమ్మాయి మాట ఇన్నావుగా, కాలేజీ నుంచి ఇంటికి పోయి పుస్తకాలు ఇడిసేసి ఐదు నిమిషాల్లో ఈడుండాల రేపు’ అని బెల్లించి పంపించారు పెద్దాయన.
గోరుని చూసి వాడు బాగానే వున్నాడని కన్ఫర్మ్ చేసుకొని ఇంటికి చేరుకున్న కిరీటి అలసటతో మొద్దు నిద్ర పోయాడు. కలల్లో ఈ సారి ముగ్గురు అమ్మాయిలు! శైలు, నిక్కీ వీడికి చెరో బుగ్గ మీద ముద్దు పెడుతుంటే సునయన దూరంనుంచి కోపంగా చూస్తోంది. ఎంత విడిపించుకుందామన్నా వీళ్ళు ఇద్దరూ వదలట్లేదు. వీడు పెనుగులాడిన కొద్దీ వాళ్ళు ఇంకా పెనవేసుకుంటున్నారు. నిమిష నిమిషానికి వాళ్ళ ఇద్దరి ఒంటి మీద బట్టలు ఊడిపోతున్నాయి. ‘హూం’ అని సునయన వెనుతిరిగి వెళ్లిపోతుంటే గబుక్కున మెలకువ వచ్చేసింది కిరీటికి.
మరుసటి రోజు సాయంత్రం కాలేజీ నుంచి డైరెక్ట్ గా శైలు దగ్గరికి వెళ్ళాడు. ఇంటికిపోతే మళ్ళీ ఇల్లు కదలాలని అనిపించదు కాబట్టి ఈ పనేదో చూస్కొని వెళ్దామని ప్రెసిడెంటు గారింటికి వెళ్ళాడు. శైలు డాబా మీదనుంచి చెయ్యి ఊపి ‘పైకి రావోయి’ అంటూ పిలిచింది.
డాబా మీద వాతావరణం చాలా ఆహ్లాదకరంగా వుంది. ఇంటి పెరట్లోనుంచి ఏపుగా పెరిగిన మామిడిచెట్టు కొమ్మలు కావల్సినంత నీడని ఇస్తున్నాయి. పెద్ద వాటర్ టాంక్, బట్టలారేసుకోడానికి ఓ రెండు లైన్లు తాళ్ళు కట్టి వున్నాయి. శైలు తలకి ఇంకా కట్టు కట్టుకొనే వుంది. రమణాచారి వచ్చినట్టున్నాడు ఈ సారి గాజుగుడ్డ కట్టుంది ఆమె తలకి.
‘ఇప్పుడెలా వుందండి’ అంటూ పలకరించాడు. ‘నాకు బాగానే వుంది కానీ నువ్వు చేసే పనులే ఏమీ బాలేవు’ అంటూ యాక్షన్ లోకి దిగిపోయింది శైలు.
ఊహించని ఈ దాడికి కిరీటి నివ్వెరపోయాడు. నిన్న జరిగింది ఈవిడ ఇంకా వదల్లేదు అనుకుంటూ చుట్టు పక్కల ఇళ్లేమీ లేకపోవడంతో ఊపిరి పీల్చుకొని ‘కొంచెం మెల్లిగా అండీ. రోడ్డున పోయే వాళ్ళు వింటే నేనేదో చేస్తున్నా అనుకుంటారు’ అన్నాడు.
‘చేసేదంతా నిన్న చేసేసి ఇప్పుడు మెల్లిగా అంట. ఎందుకురా నిన్న మా నిక్కీ ఏడుస్తోంది?’ అని గద్దించింది.
ఓహ్ ఇది దాని గురించా అని సమాధానపడి ‘అది చాలా చిన్న misunderstanding అండీ. కావాలంటే అక్కనే అడగండి’ అన్నాడు.
‘దాన్నడిగితే అది జాలి గుండేసుకొని మా వాడు ఏమీ చెయ్యలేదనే చెప్తుంది. నన్ను చేసినట్టే దాన్నీ ఏదో చేసుంటావు’ అంటూ నవ్వుతూ వాడి చేతి మీద కొట్టింది శైలు.
ఎందుకన్నాడో తెలీదు కానీ ‘నేను మీ నిక్కీని ఏమీ చెయ్యలేదండీ. తనే నన్ను ముద్దు పెట్టుకుంది’ అంటూ నోరు జారాడు. అలా నోరు జారడం కిరీటి జీవితంలో ఏమేమి మార్పులు తెచ్చిందో కథాక్రమంలో చూద్దాం.
కిరీటి మాట పూర్తి చెయ్యకుండానే తానెంత తప్పుడు సిట్యుయేషన్ లో ఆ మాట అంటున్నాడో అర్ధం అయిపోయింది. ఒక slow motion మూవీ లాగా ఆ తర్వాతి కొద్ది సెకన్లు అతని మనోఫలకంపై అచ్చు పడిపోయాయి. నవ్వుతున్న శైలు ముఖం కొయ్యబారిపోయింది. కిరీటి భుజం మీదనుంచి ఎవర్నో చూస్తోంది శైలు. వెనకనుండి దబ్బున శబ్దం వచ్చింది. తిరిగి చూస్తే నిక్కుమాంబ వాటర్ టాంక్ పక్కన కూలబడి వున్నది. ఆమె చేతులు ఆమె నోటిని కప్పివేసి వున్నాయి. ఆమె కళ్ళల్లో ఒక హారర్ కనిపిస్తోంది.
Bro story superb ga undhi plzzz story madhyalo apakandi continue chyndi