ఆమె గురించి ఎంతో తెలుసుకోవాలని వుంది కిరీటికి. ఆమె మూలాలు ఎక్కడ వున్నాయి, ఫ్యామిలీ, ఫ్రెండ్స్, చదువు, ఇష్టాయిష్టాలు, ఇలా ఎన్నో ఎన్నెన్నో అడగాలని వుంది. కానీ పర్సనల్ డీటైల్స్ అడిగితే వేటగాడ్ని చూసిన జింకపిల్లలా పారిపోతుంది అని ఒక బలమైన నమ్మకం మటుకు కుదిరింది అతనికి. బలవంతాన అడిగేకంటే తనంతట తను చెప్పిన దాంట్లో ఏమన్నా సమాచారం దొరుకుతుందేమో చూద్దాం అని డిసైడ్ అయ్యాడు.
‘ఇప్పుడు ఎక్కడికి వెళ్తారు. మళ్ళీ ఎప్పుడైనా ఇటు వస్తారా?’ అని కిరీటి అడిగితే ‘తెలీదు. ప్రస్తుతానికి నా నుంచీ ఏమీ ఆశించకుండా నా మానప్రాణాల్ని కాపాడేది ధనుంజయ్ ఒక్కడే. అందుకే అతను ఎక్కడికి తీసుకెళ్తే అక్కడికి వెళ్తాను’ అంది.
మళ్ళీ కాసేపు మౌనం రాజ్యమేలింది అక్కడ. ‘నాక్కూడా ఇదే మొదటి ముద్దు తెలుసా?’ అని ఆమె అంటే కిరీటి ఆమె భుజాలపై చెయ్యి వేసి దగ్గరకు తీసుకున్నాడు. ఈ సారి వారి ముద్దులో గాఢత ఇంకాస్త ఎక్కువగా వుంది. ఇద్దరూ మాటలతో చెప్పలేని భావాల్ని ఇలా పెదాలతో పంచుకున్నారు.
‘ఎప్పటికైనా ఒకసారి మళ్ళీ మిమ్మల్ని కలుస్తాను. మీరు ఎక్కువగా ఏ వూళ్ళో వుంటారో కనీసం అదొక్కటైనా చెప్పండి’ అన్నాడు. ఆమె అతని చెవిలో ఒక మాట చెప్పింది. విని మౌనంగా తల ఊపాడు.
ఇద్దరూ ఒకరిని ఒకరు వీడి పోవటానికి సిద్ధంగా లేరు. కానీ సమయం ఎవరి కోసమూ ఆగదు కదా. ఎవరి దారిన వారు పోయే సమయం వచ్చింది. ‘పాడు పిల్లడా, నన్ను ఏడిపించావు. చూడు నా ముఖమంతా అసహ్యంగా తయారయ్యింది. ముఖం కడుక్కోవాలి, నీళ్ళెక్కడుంటాయో చెప్పు. కాస్త జనం లేని చోట సుమా’ అంటే ‘బస్టాండ్ దగ్గర పంచాయితీ కుళాయి వుంది రండి. నాకు తెలిసి ఈ రాత్రి బస్సులో మీ ఇద్దరే ప్రయాణికులు’ అంటూ ఆమెను అక్కడకు తీసుకుపోయాడు.
కుళాయి దగ్గర ముఖం కాళ్ళు చేతులు శుభ్రం చేసుకొని ధనుంజయ్ కోసం వేసి చూస్తున్నారు ఇద్దరూ. ‘నేను wait చేస్తానులే ఇక్కడ. చీకటి పడిపోయింది. నువ్వు ఇంటికి పోవా?’ అంటే ‘మిమ్మల్ని బస్సు ఎక్కించి వెళ్తాలెండి. దార్లన్నీ నాకు కొట్టిన పిండే’ అన్నాడు.
‘నువ్వేమన్నా నా చుట్టానివా? నేను పండక్కి మీ ఊరోస్తే సాగనంపినట్టు ఏమిటి ఇదంతా, పో పో’ అని నవ్వింది సునయన. ‘అలాంటిదే అనుకోండి. అదుగో మీ ఫ్రెండ్ ఎలాగూ వచ్చేస్తున్నాడు’ అంటూ పెట్టె మోసుకొస్తున్న ధనుంజయ్ ను చూపించాడు.
‘నువ్విక్కడుంటే నేను బస్ ఎక్కేటప్పుడు మళ్ళీ ఏడుస్తాను. వెళ్లిపోవా ప్లీజ్’ అని అడిగింది సునయన.
ఇక ఆ మాటకి ఎదురు చెప్పలేకపోయాడు కిరీటి. ‘గుడ్ బై’ అని షేక్ హాండ్ ఇచ్చి ఆమె చెయ్యి మెల్లగా నొక్కి మరి వెనుతిరిగి చూడకుండా వెళ్లిపోయాడు. వెళ్ళేటప్పుడు ఎదురుపడ్డ ధనుంజయ్ కి చెయ్యి ఊపి సైకిల్ స్టాండ్ వైపు వెళ్ళాడు.
‘కుర్రాడు special అని ఇప్పటికైనా ఒప్పుకుంటావా?’ అని ఆమె పక్కన కూలబడుతూ అడిగాడు ధనుంజయ్. ‘జరిగిందంతా నక్కి నక్కి చూసేసి ఇప్పుడు మళ్ళీ నన్ను అడగటం ఎందుకు? He is a gem. ఎక్కువ రోజులు బతకలేడు ఊరు దాటి వెళ్తే. ఇంత మంచి వాళ్ళని లోకం పీక్కుతినేస్తుంది’ అంది సునయన. ఆమె కళ్ళల్లోంచి మళ్ళీ నీళ్ళు కారిపోతున్నాయి.
ధనుంజయ్ ఆమె భుజం తట్టి ఓదార్చాడు. ‘Control yourself Sunayana… నీకు తెలుసు కదా, మన line of work లో ఎమోషనల్ బాండింగ్ పెట్టుకోకూడదు. ఎడారిలో నడిచేవాడికి దగ్గర్లో ఒయాసిస్ వుందన్న ఊహే కొండంత బలం. ఈ కిరీటి నీ మనసుకి ఒయాసిస్ లాంటివాడు అనుకో. లోకం మరీ దారుణంగా అనిపించినప్పుడు ఈ అబ్బాయిని గుర్తు తెచ్చుకో. He will be a source of strength for you. అలాగే ఎడారిలో బతకాలంటే ఒయాసిస్ లో నీళ్ళు తాగాలి. మన పనిలో ఒకవేళ అవసరం ఐతే ఈ అబ్బాయిని వాడుకుంటావు కదా?’ అని అడిగాడు.
సునయన కళ్ళల్లోంచి ఉబుకుతున్న నీటిని తుడుచుకుంటూ ‘ఊ’ అని చెప్పింది.
‘మనం ఈ ఊరు వచ్చిన పని పూర్తి అయినట్లేనా’ అడిగాడు ధనుంజయ్. ‘ఆ, అనుకోకుండా పరిచయం ఐనా మనకు కావాల్సిన చాలా డీటైల్స్ కిరీటే చెప్పాడు. మిగతా వాళ్ళ దగ్గర విన్నట్లే ఈ ఊళ్ళో పంచలోహ విగ్రహం వున్నది నిజం. అన్నిటికంటే ముఖ్యమైన detail. పండుగ టైమ్ లో కాక మిగతా రోజుల్లో విగ్రహం ప్రెసిడెంట్ గారి ఇంట్లో పెట్టి వుంచుతారుట’ అని చెప్పింది సునయన.
Bro story superb ga undhi plzzz story madhyalo apakandi continue chyndi