వారసత్వం 462

ఆమె కేజువల్ గా నన్ను విడిపించుకొని ముందుకు వెళ్ళిపోయింది. నేను “ఉఫ్ఫ్..” అని నిట్టూరుస్తూ, ఆమె వెనకే వెళ్ళాను. అది పూర్తిగా డాబా కాదు. దానిపైన సగంవరకూ స్లేబ్ వేసి ఉంది. ఆ స్లేబ్ ఉన్న ప్రదేశంలో ఒక మంచం, పక్కనే రెండు కుర్చీలు, ఒక టీపాయ్ ఉన్నాయ్. నేను వాటి వైపు చూస్తుంటే, అది గమనించి, “వేసవి కాలంలో ఇక్కడ పడుకుంటే హాయిగా ఉంటుంది కదా..” అంది నవ్వుతూ. నేను ఆమె వైపు చూసి, నాలో నేను “ఒక్క పడుకోవడం ఏంటీ! నీలాంటిదాన్ని ఎక్కి తొక్కితే ఇంకా హాయిగా ఉంటుంది.” అనుకున్నాను. నా మనసులో మాట కనిపెట్టిందో ఏమో, ఆమె ప్రవోకింగ్ గా నవ్వుతూ, ఆ డాబా పిట్టగోడ దగ్గరకి వెళ్ళి నిలబడింది. పిండారబోసినట్ట్టు ఉన్న వెన్నెల్లో, ఆమె ఒక కావ్య కన్యలా కనిపిస్తుంది. ఆ అందమైన ఆకృతిని అలానే చూస్తూ ఉండిపోవాలనిపిస్తుంది. అంతలోనే ఆమెని ఏదో చేయాలనిపిస్తుంది. చూస్తూ ఉండిపోవాలనిపించడం, ఏదో ఒకటి చేయాలనిపించడం.. ఈ రెండు రకాల వేరువేరు భావనల మధ్య దేనికి ఫిక్స్ అవ్వాలో తెలియని విచిత్రమైన స్థితిలో ఉన్నాను నేను. ఏది ఏమయినా, రానురానూ ఈమె మీద ఆకర్షణ మాత్రం విపరీతంగా పెరిగిపోతుంది. ఎందుకింత పెరిగిపోతుందో నాకే అర్ధం కావడం లేదు. ఇక ఆమెకి దూరంగా ఉండడానికి మనస్కరించక, నెమ్మదిగా వెళ్ళి ఆమెని తాకుతూ నిలబడ్డాను.

ఆమె దూరంగా ఎక్కడో చూస్తుంది. నేను మాత్రం అంత దగ్గరలో ఉన్న ఆమె ఒంపుల్ని మిస్ అవ్వకుండా చూస్తున్నాను. అసలే వేసవి కాలపు రాత్రి, ఆరుబయట, అందులోనూ పున్నమి. చల్లటి వెన్నెల. ఆ డాబా పైకి పాకిన తీగ నుండి వస్తున్న మల్లెపూల గుభాళింపులు. దాంతోపాటూ, నా పక్కనే తెల్లటి చీరలో శోభనపు పెళ్ళికూతురిలా కావేరి. ఆమె నుండి వస్తున్న మత్తైన సుగంధం. నా వల్ల కావడం లేదు. ఇంకాస్త దగ్గరకి జరిగి ఆమె చెవి వెనక చిన్నగా వాసన చూసాను. నా ఊపిరి తగిలిందో ఏమో, ఆమె అస్పష్టంగా “హుమ్మ్..” అని మూలిగింది. అలా మూలగడం అంగీకారమో, అనంగీకారమో అర్ధం కావడం లేదు. అయినా తెగించి, పెట్టీ పెట్టనట్టుగా ఆమె మెడ మీద చిన్నగా ముద్దు పెట్టాను. మళ్ళీ ఆమె అస్పష్టంగా ఏదో గొణికింది. నెమ్మదిగా నా చేతిని ఆమె వెనక, జాకెట్టుకీ, చీరకీ మధ్యభాగంలో ఉంచాను. ఆమె శరీరంలో సన్నని జలదరింపు నా చేతికి తెలుస్తుంది. ఏ ఆఛ్ఛాదనా లేని ఆ ప్రదేశం నా చేతికి వెచ్చగా తగులుతుంది. కొన్నిక్షణాలు నా చేతిని అలాగే ఉంచి, తరవాత నెమ్మదిగా కిందకి దించసాగాను. ఆమె ఊపిరి బిగపట్టినట్టుగా అనిపిస్తుంది నాకు. ఆమె మొహంలోకి చూస్తే, ఆమె ఇంతకు ముందులాగే, ఎక్కడో దూరంగా చూస్తుంది. ఆమె పెదాలపై వెన్నల పరావర్తనం చెంది, మనోహరంగా కనిపిస్తున్నాయ్. ఒక్కక్షణం దగ్గరకి లాక్కొని ఆ పెదాలను రుచి చూడాలనిపించినా, తమాయించుకుంటూ, ఆమె నడుముపై ఉన్న నా చేతిని మరింత కిందకి దించాను. ఈసారి కాస్త ఎత్తుగా తగిలింది. నా చేతిని కిందకి దించేకొలదీ, ఆ ఎత్తు పెరుదుతూ ఉంది. చివరికి నా చేయి ఇసుకతిన్నెల్లాంటి ఆమె పిరుదుల మీద ఆగాయి. “స్పర్శకే వాటి మెత్తదనం తెలుస్తూ ఉంది. ఇక నొక్కితే ఎలా ఉంటుందో!” అనుకుంటూ, మళ్ళీ ఆమె మొహం లోకి చూసాను. ఏదో సణుగుతూ ఉన్నట్టు, ఆమె పెదాలు చిన్నగా కదులుతున్నాయి. అంతే తప్ప, ఆమె మొహంలో ఎలాంటి అభ్యంతరం కనిపించడం లేదు. దాంతో ఒకసారి గట్టిగా ఊపిరితీసుకొని, ఆమె పిర్రలను చిన్నగా నొక్కాను. ఆమె ఒక్కసారిగా ఏదో లోకం నుండి ఈ లోకానికి వచ్చినట్టు ఉలిక్కిపడి నా వైపు చూసింది. నేను ఆమె కళ్ళలోకి చూస్తూ, మళ్ళీ ఆమె పిర్రలను నొక్కాను, ఇంకాస్త గట్టిగా. ఆమె “హ్మ్మ్..” అని నిట్టూర్చింది. దాంతో ఆమెకి అభ్యంతరం లేదని అర్ధమైపోయింది. దాంతో హుషారు వచ్చి, ఇంకా దగ్గరకి జరిగి, ఆమెని నా మీదకి లాక్కున్నాను. ఆమె కూడా నా మీదకి ఒరిగిపోయి, నా భుజంపై తన తల వాల్చి, “అదేంటో తెలుసా?” అని అడిగింది. ఆమె ఏం అంటుందో అర్ధం గాక, ఆమె చూస్తున్న వైపు చూసాను. ఆమె ఆ ఇంటికి దూరంగా ఉన్న ఒక పాడుబడిన పెంకుటింటి వైపు చూస్తుంది. నేను ఏం అనకుండానే, ఆమె చెప్పింది, “అది మీ నాన్న ఇల్లు.” అని.

ఆమె అలా అనగానే, ఒకరకమైన ఉత్సుకతతో ఆ ఇంటిని చూసాను. ఎలా ఉంటాడో తెలియని మా నాన్న బతికుండగా ఉన్న ఇల్లు అది. ఆ విషయం తలచుకుంటూ, ఆ ఇంటిని చూస్తూ ఉంటే, నాలో తెలియని ఏదో ఉద్వేగం. ఆమె మాత్రం తన తలను నా భుజంపై వాల్చి, చెప్తూనే ఉంది.

“నాకు పదహారేళ్ళు ఉండగానే, మేమిద్దరం ప్రేమలో పడ్డాం. వరసకు మీ నాన్న నాకు బావ అవుతాడు. నా మేనత్త కొడుకు. వరస కుదిరినా సరే, ఆ విషయాన్ని ఇంట్లో చెప్పాలంటే భయం. ఎందుకంటే మేము బాగా డబ్బున్నవాళ్ళం. వాళ్ళు బాగా పేదవాళ్ళు.” అని చెప్తూ, ఊపిరి తీసుకోడానికి ఒక్కక్షణం ఆగింది. ఆమె చెప్తున్న మాటలు వింటూ, నాకు తెలియకుండానే, ఆమె పిర్రల మీద ఉన్న నా చేతిని తీసేసాను. అది గమనించి, నా కళ్ళలోకి చూస్తూ, “ఉంచు, బావుంది.” అంది అస్పష్టంగా. ఆమె అలా అనగానే, నాకు ఆశ్చర్యం వేసింది, “నాన్న గురించి మాట్లాడుతూ, నన్ను చెయ్యి వేయమంటుందేంటీ!? పైగా అక్కడ..” అనుకుంటూ ఉండగా, ఇంతలో తనంతట తానే, నా చేతిని అందుకొని తన నడుముపై వేసుకుంది. ఆ నడుము మడత నా చేతిని తాగానే, మళ్ళీ నా వొళ్ళు జివ్వుమంది. ఆ తిమ్మిరిలోనే, ఆ మడతను చిన్నగా నలిపాను. ఆమె “హుమ్మ్..” అని నిట్టూర్సుస్తూ, నా మీద మరింత వాలిపోయి, “అలా చాలా సంవత్సరాలు ఎవరికీ తెలియకుండా ప్రేమించుకున్నాం. విషయ్ం ఎంతో కాలం దాగదు కదా. మా నాన్నకి తెలిసిపొయింది. అంతే, బావ వాళ్ళ అమ్మానాన్నలకు వార్నింగ్ ఇచ్చి, ఊరినుండి వెళ్ళిపోయేట్టు చేసారు. ఆ తరవాత బావకి పెళ్ళై పొయిందని విన్నాను.” అంటూ నా వైపు చూసింది.

ఆమె కళ్ళలో నీళ్ళు. ఆ కన్నీళ్ళని చూడగానే, ఒక్కసారిగా నా మనసు చివుక్కుమంది. “అయ్యో, ఏడవకు పిన్నీ..” అంటూ ఆమె కళ్ళనీళ్ళు తుడవబోతుంటే, ఆమె నా చేతిని మధ్యలోనే ఆపేసి, నా కళ్ళలోకి చూస్తూ, “ముద్దు పెట్టుకో..” అంది. ఆమె అలా అడగగానే ఒక్కసారిగా షాక్ అయ్యాను. “ఇంత వరకూ, నాన్నతో జరిగిన ప్రేమాయణం చెప్పి, మళ్ళీ నన్ను ముద్దుకోమంటుందేంటీ!?” అనుకుంటూ ఆమె మొహం లోకి చూసాను. ఆమె పెదవులు ముద్దుకు సిద్దమైనట్టు కాస్త విచ్చుకొని ఉన్నాయి. ఆ విచ్చుకున్న పెదాలను చూడగానే, అరవిచ్చుకున్న గులాబీపువ్వు గుర్తుకువచ్చింది. అంతే, అప్పటివరకూ నా మెదుడులో ఉన్న నాన్న ఆలోచన పక్కకి వెళ్ళిపోయి, మనసంతా ఆ పెదాలే నిండిపోయాయి. అంతలో ఆమె ఇంకాస్త దగ్గరకి వచ్చి, తన మొహాన్ని కాస్త పైకెత్తి, ముద్దు పెట్టుకో అన్నట్టు “మ్..” అంది కళ్ళుమూసుకొని. ఆ పెదాలను చూస్తుంటే, నా మనసంతా మోహం కమ్మేస్తుంది. అదే మోహంతో రెండు చేతులతో ఆమె మొహన్ని పట్టుకొని నెమ్మదిగా ఆమె పెదాలు అందుకోడానికి సిద్దమయ్యాను. ఆమె ఊపిరి వెచ్చగా నా మొహాన్ని తాకుతుంది. నేను కూడా వేడిగా ఊపిరి వదులుతూ, నెమ్మదిగా ఆమె పై పెదవిని అందుకొని చిన్నగా చప్పరించాను. ఆమె “హుమ్మ్..” అని మూలుగుతూ, నా కింద పెదవిని అందుకొని మృదువుగా చప్పరించసాగింది. ఆమె అలా చప్పరిస్తూ ఉంటే, ఒక్కసారిగా నా మైండ్ అంతా బ్లాంక్ అయిపోయిన ఫీలింగ్. ఈ సృష్టిలో ఆమె తప్ప, ఇమ్కేంఈ అవసరం లేదనిపిస్తుంది. మొదట నెమ్మదిగా మొదలైన ముద్దు క్రమేపీ ఆవేశంగా మారిపోతుంది. అదే ఆవేశంలో ఆమె నడుము పట్టుకొని దగ్గరగా లాక్కున్నాను. ఆమె మరింత ఆవేశంగా నా పెదాలను కొరికేస్తూ ఉంది. నేను నా చేతులను అటూఇటూ జరుపుతూ, ఆ చేతులకు దొరికిన ప్రతీ అందాన్ని కసిగా నలిపేయసాగాను.