ఆనన్య: అదేమైనా “భారతమా” మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్పుకోవడానికి “బూతు పురాణం”. అయినా దాంట్లో మళ్ళీ ఏం తెలుసుకోవాలి నువ్వు?
అమల: అదే తొందరగా కార్పించడానికి వాటిని నొక్కాలన్నావు. అప్పుడు దాన్ని వాడు ఆపి క్రిందికి లాక్కుంటే?
ఆనన్య: “మన తెలివి వాడి ముందు పని చేయలేదని తెలుస్తుంది. మనం వెంటనే వాడిని ఇంకోదారిలో బోల్తా కొట్టించాలి లేదా వాడు బాగా…… నాకిస్తాడు. ” అంటూ చేతిని ఊపి మాట్లాడుతోంది.
అమల: అదేనాకు అర్ధం కావడంలేదు.
ఆనన్య: ఇవాళ నువ్వు వాడితో వెళుతున్నావా?
అమల: అవును…
ఆనన్య: అందుకేనా… ఈ ప్రశ్నలు.. ఆ పని చేసేటప్పుడు దాన్ని మధ్యలో మెత్తబడనీయకుండా చూసుకోవాలి. మధ్యలో వదిలితే చాలా ఆలస్యం అవుతుంది. అలా చేయాలంటే ఎక్కువ సేపు నోటిలో కాకుండా అప్పుడప్పుడూ చేతులు మారుస్తూ, నాలుకతో బుడిపెను నాకుతూ ఉంటే మనకు పెద్దగా నొప్పి తెలియకుండా దానిని గట్టిగా ఉంచితే చాలు. మధ్యలో అప్పుడప్పుడు కాయల్ని గమనిస్తూ వాటిని ఒకటి లేదా రెండు సార్లు తాకితే చాలు. మన చేతిలో వాడి రిమోట్ ఉన్నప్పుడు మనకు కావలకిన పనులు చేయించుకోవాలి. మన పని పూర్తి కాకుండా రిమోట్లో సెల్ అయిపోకుండా చూసుకోవాలి.
ఆనన్య: మధ్యలో రిమోట్లో సెల్ ఏంటి?
అమల: అవును… నీలాంటి బుర్రతక్కువ దానికి చెబుతున్నాను కదూ. “రిమోట్ అంటే…. వాడి మడ్డ, సెల్ అయిపోవడం అంటే కారడం”. బయట ఉన్నాం, మన చుట్టూ అందరూ ఉన్నారు అని నేను కాస్త తెలివిగా చెబితే అది కూడా తెలుకోకపోతే?
అంతలో డైరెక్టర్ వచ్చాడు. అందరూ తమ పనులలో తొందరపడుతున్నారు.
ఆనన్య: వెళదాం పద.. ఇవాళ నా షూంటింగ్ మొదట ఉంది.
అమల: తరువాత… ఎప్పుడు ఖాళీగా ఉంటావు?
ఆనన్య: నా షూటింగ్ మొత్తం అయిపోతుంది. తరువాత డబ్బింగ్ స్టుడియోకు వెళతాను.
అమల: మరి ఏదైనా అడగాలంటే?
ఆనన్య: మనసులో “అనవసరముగా దీనికి చెప్పి తలనొప్పి తెచ్చుకున్నానే” అని అనుకుంటూ నవ్వుతూ చూసి “నాకు తెసింది అంతా చెప్పాను. నీకు ఇంకేదైనా తెలుసుకోవాలంటే ఏ సీడీలో చూడాలి లేదా కామశాస్త్రం పుస్తకమైనా చదవాలి. సరే నేను వెళతాను, లేటవుతుంది.” అని వెళ్ళిపోయింది.
అమల: బాయ్… మళ్ళీ కలుస్తాను.. అంటూ “అనవసరంగా ఎక్కువ అడిగానా? ఆ… పర్వాలేదు… లేకపోతే ఇవన్నీ ఎలా తెలుస్తాయి.” అని మనసులో అనుకుంటూ ప్రొడ్యూసరును కలుద్దామని వెళ్ళింది.
Post more pages. You’re cresting anxiety in the readers. Next update don’t take much time.
Worst stories are posted quickly but good stories will be delayed for posting.