ఇప్పుడేం వేస్కోలేదు డాడీ… 754

నాన్న: అంత సేపు ఇక్కడ ఎందుకు, వెల్లి బయట తిరిగి వద్దాం పదా..

అంటూ బస్ ఎక్కి బ్రిడ్జ్ చూడటానికి వెల్లాము, చాల పెద్దది కిందికి చూస్తే భయమేసింది. అక్కడి నుండి పక్కనే వున్న కనకదుర్గా టెంపుల్ కి వెల్లి తిరిగొచ్చేసరికి ఏడున్నర అయింది. ముందే టోకెన్ తీస్కోవడం తో త్వరగానె లోపలికి వెల్లాము. డాక్టర్ దగ్గర కూర్చొని రాషెస్ ప్రాబ్లం అని చెబితే, లోపలికి వెల్లమని చెప్పాడు. లోపలికి వెల్లాక ఎక్కడెక్కడ వున్నాయో చూపించమన్నాడు, నేను చేతికి, కాల్లకు వున్నవి చూపించాను. డాక్టర్ �ఇంకా…?� అని అడగడం తో ఇలాంటివే ఇక్కడ ఇక్కడ ఇక్కడ కూడా వున్నాయని చెప్పాను కాని చూపించలేదు. డాక్టర్ బయటికి వెల్లేసరికి ఆయన వెనుకే నేను కూడా వచ్చేసా.. ఏవో మందులు రాసిచ్చాడు, స్లిప్ తీస్కొని బయటికి వచ్చేసాము.

మెడికల్ షాప్ లో మందులు తీస్కొని లోపలికి వెల్తే ఫీ తీస్కొని, ఏ మందులు ఎప్పుడు వేస్కోవాలో నాన్నకు చెప్పారు, అక్కడి నుండి బయటకు వచ్చేసరికి ఎనిమిదిన్నర. భోంచేసి లాడ్జ్ కి వెల్లాము, కింద రిసెప్షన్ దగ్గర ఇంకోరోజు వుంటామని చెప్పి పైకి వెల్లాము. ఇద్దరం ఇంకా బాగా అలిసిపోయాము. నాన్న రాగానె టివి వేస్కొని బెడ్ మీద పడుకున్నాడు.

నాన్న: నువ్వు స్నానం చేసి, ఆయింట్మెంట్ తగిలించుకొని పడుకో..

నేను: ప్రొద్దున చేస్తాను డాడీ…

నాన్న: డాక్టర్ రాత్రి తగిలించుకొని పడుకోమన్నాడమ్మా., వెల్లు…

ఇక తప్పదన్నట్టు లేచి వెల్లి బాగ్ లోంచి ఒక కొత్త నైటి, కొత్త పాంటి లు, మిగిలిన సామాన్లు తీస్కొని బాత్రూంకి వెల్లాను. ఇంట్లొ రోజుకు రెండు సార్లు స్నానం చేస్తాను కాని ఇలా లాడ్జ్ లలో చేయాలంటేనే ఇబ్బంది గా వుంది. వొంటి మీద వున్న బట్టలు ఒక్కొక్కటిగా తీసేసి వేడి నీల్లతో స్నానం చేస్తూ ఆలోచిస్తున్నా సాయంత్రం ఇక్కడే నాన్నతో ఏదేదొ చెయించుకోవాలని తహతహలాడిన విశయం గుర్తొచ్చింది. ఇప్పుడు ఆ పైశాచికం లేదు కాని మనసంతా హాయిగా వుంది. ప్రశాంతంగా వుంది.. పాంటి, నైటి తొడుక్కొని బయటికి వెల్లాను. బెడ్ మీద కూర్చున్నాక నా వైపు చూసిన నాన్న..