ఈ క్రింద వున్నది మొదట చదివి మిగతా కథ చదవాలా వద్దా అనేది నిర్ణయించుకోండి తప్పులు ఉంటే మన్నించాలి.
ఈ కధ ఒక ఉహాజనిత మయినది. ఇన్దులొని పాత్రలు, పాత్రల పేర్లు మరియు పాత్రల సంభాషణలు ఎవరినీ ఉద్దేశించి`రాసినవి కావు. అలాగే ఈ కథలో కుటుంబీకుల మధ్యన రకరకాల భూతులు, వర్ణనలు జరుపబడినవి. కనుక ఇష్టం కానీ లేని వారు ఇప్పుడే మీరు ఈ దారాన్ని వదిలి వెళ్లిపోవచ్చు. ఈ కధని ఇక్కడనుంచి చదివే వారు అంతా దేనికి సమ్మతించి వున్నారు అని తలచి ముందుకు సాగవచ్చును.
గమనిక: నేను నా శైలి లో కథని రాస్తున్నాను. దయచేసి నన్ను నన్నుగా రాయనివ్వండి. నాకు సలహాలు ఇవ్వవద్దు. నేను మీ సలహాలు పాటిస్తూ వెళితే అనుకున్న విధం గా నేను రాయలేను. ఇది ఇష్టం లేని వారు, దయచేసి ఈ దారాన్ని వదిలి వెళ్ళవచ్చు. మీ అందరి కి కృతగ్యతలు.
కథలోకి…
ఆఫిసులో ఉండగా న సెల్ ఫోన్ రింగ్ అవుతుంది గమనించాను, ఏదో మీటింగ్లో వుండి సైలెంట్ లో పెట్టా కానీ వైబ్రేషన్ వాల్ల తెలిసింది. మీటింగ్ అయ్యి సరాసరి తిరిగి ఫోన్ చేశా, మధ్యాన్న భోజనం చేస్తూ. ఏంటి బే ఫోన్ చేస్తే ఎత్తవ అని నా ఫ్రెంఢ్. ఒరేయ్ నీ ఎంకమ్మ నేను మీటింగ్ లో వున్నా, నీకంటే అర్ధరాత్రి ఆఫీస్ పని పాడు ఏం ఉండదు అని జోకేస్తూ.
సంభాషణ :
నేను – సరే ఏంటి విశేషమ్ ? అంత అర్జెంటు గా అన్నాను ?
వాడు – రేపు వీకెండ్ కదా మందు ప్రోగ్రం పెడదాం అని!
నే – ఏరా నీ అర్ధరాత్రి జాబ్ రేపు వుంది కదా అని.
వా – నేను లీవ్ పెట్టా – సిక్ లీవ్..