“తప్పు, అలా పట్టుకోకూడదు.” అంది నా చేతులని విడిపించుకుంటూ. “ఎందుకు పట్టుకోకూడదూ!?” అన్నాను మొండిగా ఇంకా గట్టిగా పట్టుకొని. “హబ్బా! చెప్పేది వినమ్మా.” అని సున్నితంగా విడిపించుకొని, “పో! పోయి టీ.వీ చూసుకో.” అంది. “నీతోనే వుంటానత్తా.” అన్నాను జాలిగా. అలా అడగగానే అత్త కరిగిపోయి, “నా బుజ్జి కన్న.” అని గట్టిగా వాటేసుకొని, బుగ్గమీద ముద్దు పెట్టుకుంది. చినప్పుడు అలా ముద్దుపెడితే, అత్త నడుముపై కితకితలు పెట్టేవాడిని. అది గుర్తొచ్చి, నడుముపై కితకితలు పెట్టాను. అత్త పకపకా నవ్వుతూ ముందుకు వంగింది. అలా వంగడంలో ఆమె పైట జారి, జాకెట్ లోనుండి రెండు స్థనాలూ సగానికి పైగానే దర్శనం ఇచ్చాయి. వాటిని చూడగానే ఎందుకో అలానే చూడాలనిపించింది నాకు. నా చూపును పసిగట్టి, పైటని సర్ధుకుంటూ, “తప్పు, అలా చూడకూడదు.” అంది. నాకు చిన్నప్పటి విషయం ఒకటి గుర్తుకువచ్చి, నవ్వు, సిగ్గూ ఒకేసారి వచ్చేసాయి. నా ఫీలింగ్స్ చూసి, “ఏమయిందిరా!?” అంది అత్త. నేను సిగ్గుపడుతూనే, “చిన్నప్పుడు అమ్మా వాళ్ళు ఇంట్లో లేనప్పుడు, ఒకసారి నువ్వు నాకు పాలు పట్టించావు కదా.” అన్నాను. అత్త ఆశ్చర్యపోయి, తడబడుతూ, “ఓరి వెదవా! అది నీకు ఇంకా గుర్తుందా!?” అని నన్ను దగ్గరకి తీసుకుంటూ, “అవన్నీ మరచిపోవాలి. ఎక్కడా చెప్పకూడదు.” అంది. ఆమె అలా దగ్గరకి తీసుకున్నప్పుడు, నా తల సరిగ్గా ఆమె స్థనాలపై ఉంది. బ్రా లేదేమో, జాకెట్ నుండి ఆమె ముచ్చికలు బయటకు పొడుచుకొని కనిపిస్తున్నాయి. ఆపుకోలేక పెదాలతో ఒక ముచ్చికను వత్తాను. ఆమె “ఆహ్..” అని, నా తల నిమురుతూ, “తప్పురా కన్నా! అలా చేయకూడదు.” అంది. అలా అన్నదేగానీ, నన్ను ఇంతకు ముందులాగ తోసేయలేదు. నాకు ఏదో అయిపోతున్నట్టు ఉంది. ఆమె నడుము చుట్టూ చేతులువేసి, ముచ్చికను కాస్త బలంగా చప్పరించసాగాను. అత్త “మ్..” అని, భారంగా ఊపిరిపీలుస్తూ, ఒక చేత్తో నా తల నిమురుతూ, మరో చేతిని నా నడుముపై వేసి దగ్గరకి అదుముకుంది. నా నిక్కర్ లో ఏదో అయిపోతుంది. అంతవరకూ చిట్టెలుకులా ఉన్న నా అంగం ఉన్నట్టుండి గట్టిపడిపోయింది. అత్త నన్ను దగ్గరకి అదుముకోవడంతో, అది ఆమె తొడలకు గట్టిగా గుచ్చుకుంది. సమ్మగా అనిపించి, దాన్ని ఇంకాస్త గట్టిగా ఆమె తొడకు అదుముతూ, ఆమె ముచ్చికను మరింత గట్టిగా చప్పరించాను. అంతలో అత్త ఉలిక్కిపడి, నన్ను దూరంగా నెట్టేస్తూ, “ఇక చాలులే. పోయి ఆడుకో.” అని, గబగబా తన గదిలోకి పోయింది. ఏం చేయాలో తెలీక, నా అంగాన్ని నలుపుకుంటూ అలాగే నిలబడిపోయాను.
చాలాసేపటివరకూ అత్త గదినుండి బయటకు రాలేదు. నాకు ఏం చేయాలో తోచలేదు. అత్తకు ఎందుకో కోపం వచ్చిందన్న విషయం అర్ధమయింది. వెళ్ళి సారీ చెప్పాలంటే భయంవేసి, హాల్ లోనే ఉండిపోయాను. కొద్దిసేపు అలాగే ఉండి, నెమ్మదిగా అత్త గదిలోకి వెళ్ళా. అత్త మంచంపై బోర్లా పడుకొని ఉంది. వెళ్ళి పక్కన కూర్చొని, వీపుపై చేయి వేసి “అత్తా!” అని పిలిచా. “ఊఁ.” అంది. “సారీ అత్తా!” అన్నాను. అత్త నెమ్మదిగా తల నా వైపు తిప్పి, “ఎందుకురా సారీ!?” అంది. నాకు చెప్పడానికి సిగ్గేసి తల దించుకున్నా. అత్త లేచి కూర్చొని, నా గెడ్డాన్ని పట్టుకొని “మ్…చెప్పు, ఎందుకు సారీ చెబుతున్నావూ!” అంది. తల దించుకొనే, అత్త స్థనాల వైపు చూసా. పైట జారిపోయి, జాకెట్ లోనుండి, లోయ కనబడుతుంది. నా చూపులు అత్త గమనించింది. “అబ్బా! వాటి సంగతి మరచిపోవా ఇంక.” అంది నవ్వుతూ. అత్త నవ్వు చూసి నాకు కాస్త ధైర్యం వచ్చేసింది. తల పైకెత్తి అత్త మొహంలోకి చూసా. సన్నగా నవ్వుతుంది. “అయినా ఎప్పుడో నీకు ఆరేళ్ళు ఉండగా అలా చేసాను. నీకు ఎలా గుర్తుందిరా!?” అని అడిగింది. “ఏమో అత్తా. ఆ రోజు జరిగింది ప్రతీదీ గుర్తుంది” అన్నాను. “అవునా!? అంతా గుర్తుందా!?” అంది. “ఆ రోజు అమ్మా, నాన్నా సరళక్క పెళ్ళికి వెళ్ళినపుడు మనం ఇద్దరమే ఉన్నాము కదా. ఆ రోజు…” అని నేను చెబుతూ ఉండగానే అత్త గతంల్లోకి వెళ్ళిపోయింది. ఆరోజు ఏం జరిగిందో నాకు బాగా గుర్తుంది. అప్పుడు నా వయసు ఆరేళ్ళు.