ఆ రోజు రాత్రి పది గంటలైంది. ఒక ఫ్రెండ్ డిన్నర్ కు పిలిచాడు. వాడి తో హోటల్ లో భోజనం చేసి ఇంటికి వచ్చాను. నా కోసం నా కోడలు శాంతి మేలుకొని ఉంటుందని తెలుసు అందుకే తొందరగా వచ్చాను. నా కోడలు శాంతి టేబుల్ ముందు కూర్చుని పుస్తకాలతోకుస్తీ పడుతూ ఉంది.
“ఏమ్మా శాంతీ ఇంకా నిద్ర పోలేదా” అన్నాను.
“లేదు మామయ్యా, నిద్ర రావడం లేదు. ఇదిగో ఈ జాగ్రఫీ చదువుతుంటే టైం తెలియడం లేదు” అంది నా కోడలు శాంతి.
“ఏమిటి గ్లోబ్ పక్కన పెట్టుకొని చదువుతున్నావా” అన్నాను టేబుల్ దగ్గరగా నిలబడి.
“అవును మామయ్యా పనిలో పనిగా మా ఆయన నాకు ఎంత దూరంలో ఉన్నాడో కూడా చూసుకుంటున్నాను” అంది నా కోడలు.
“ఎక్కడున్నాడేంటి” అన్నాను కుతూహలంగా
“ఇదిగో ఇక్కడ” అని గ్లోబ్ మీద చూపించి “ఇంట్లో పెళ్లాం బిడ్డలను వదిలి ఈ సంపాదన ఎవరికోసం మామయ్యా” అంది నా కోడలు.
“అవునమ్మా నిజమే. యవ్వనమంతా ఇలా పరుగెత్తిపరుగెత్తి అలసిపోయి ఇంక జీవితం ఏమి అనుభవిస్తారు” అన్నాను జాలిగా
“జీవితమా పాడా అది ఈ జన్మకు లేదు ఆయన డబ్బుకోసం మైళ్ల దూరం లో ఉన్నాడు చదువుకోసం కన్న కొడుకు హాస్టల్ ఉన్నాడు. ఇదిగో ఏమీ తోచక నేను ఈ పనికి మాలిన పుస్తకాలతో కుస్తీ పడుతున్నాను. అయినా ఇంత పెద్ద ఇంట్లో బిక్కు బిక్కు మంటూ ఉండేది మనం ఇద్దరం మామయ్య. మాట్లాడుకున్నా తిట్టుకున్న కొట్టుకున్న మనం ఇద్దరమేగా” అంది నా కోడలు.
“అవునమ్మా. నీ అత్త గారు కూడా ఏదో పుట్టి మునిగినట్టు నేను రెటైర్ కాగానే పైకి వెళ్లి పోయింది. నేనూ ఒంటరి వాడినే కదా” అన్నాను
మా కోడలు నవ్వుతూ “నాకు మొగుడు ఉండీ ఒకటే మీకు పెళ్లాం లేకా ఒకటే” అంది.
“అదేంటమ్మా అలాగంటావు. వాడు ఇక్కడ లేకపోతే మాత్రం నేనులేనా.నా కొడుకు చేసే పనులన్నీ చెయ్యడానికి సిద్ధంగా ఉన్నానుకదా ఏమి చెయ్యమంటావఒ చెప్పు. వాడు లేకపోతే ఏంటి?” అన్నాను ధీమాగా.
మా కోడలు పకా పకా నవ్వింది “అన్నీ పనులుచేస్తారా” అంది కొంటెగా. నాకు కొంచెం అర్ధం అయింది కాని బయట పడటం ఎందుకని “ఆ హా అన్నీ చేస్తాను” అని ఒత్తి పలికాను.
“కొన్ని కుటుంబాలలో తండ్రి చేసే పనులు కొడుకు చేస్తుంటాడు. అలాగే కొడుకు చేసే పనులు తండ్రి చేస్తుంటాదు” అంది నా కోడలు.
“నాకు అర్ధం కాలేదమ్మా నువ్వు చెప్పింది” అన్నాను.