సరే ఇదీ మన మంచికేలే 215

కేరియర్ టీపాయి మీద పెట్టి వంట గదిలోకి నడుస్తుంటే గుర్తొచ్చింది పొట్లం విషయం.

జేబు లోంచి తీసి నొక్కి చూసాను. బహుశా అవే అనుకున్నాను. విప్పి చూదామా లేదా బైటకి విసిరేద్దామా అని కొంత మదన పడ్డాను. ఆఖరికి మగ చాపల్యమే జయించింది.పొట్లం తెరిచాను.

నల్లగా నిగ నిగ లాడుతూ గుత్తులులు గుత్తులుగా , విడి విడి గా రింగులు తిరిగి వున్నాయి.బహశా ఏ ఆరునెలలో ఏడాదో పెరిగి వుంటాయి. అందుకె అంత ఎక్కువగా వున్నాయి. కుడి చేత్తో తాకి చూస్తుంటే వేళ్ళు వొణికినట్టయ్యింది. బిరుసుగా వున్నాయి. చంకల్లోవీ, అక్కడివీ అన్నీ కలిపి పొట్లం కట్టి నట్టుంది.గుత్తులుగా వున్న వెంట్రుకలు చంకల్లోవి అయి వుంటాయి. నాకు తెలీకుండానె పెదవులు వాటిని స్పృశించాయి.ఏదో ఒకరకమైన వాసన వేస్తున్నాయి.

లుంగీ కింద డ్రాయర్ లేదేమో నరాలు అప్పటికప్పుడే నిగిడి లుంగీ గుడారం లా లేచి పోయింది. తమ్మయించుకుని భోజనం కానిచ్చి నిద్రపోయి నాలుగున్నరకి లేచి ఫ్రెష్ అయాను. ఏఐదు గంటలకి భాగ్య వచ్చింది.

తలుపు వేసి “ఈ రోజు ఇంటి పని ఏమి అక్కరలేదు. నా వంటి పని చూడు. ఐనా టైములి రెండు రోజులు నాగా పెట్టేసావు ” నిష్టూరం గా అనిబలంగా కౌగలించుకున్నాను. ఒక నిముషంలొ తనని వివస్త్రని చేసి నేనూ దిగంబరంగా తయరయ్యాను.

తనవి పల్చటి తొడలు. సన్నటి నడుము. కతి ప్రంతం వద్ద బక్కగా వుండి ఎముకలు కాస్తా పొడుచుకొతున్నట్టు అనిపిస్తాయి.మొత్త కాస్తా వెడల్పుగానే వుంటుంది. దిమ్మ అర చేతికి కాస్తా తక్కువే. అక్కడి వెంట్రుకలని లాలన నిమిరి “అందరికీ చేస్తావు కదా! నీకు నువ్వు ఎందుకు చేసుకోవు?” అని చిలిపిగా రెండు వేళ్ళతో లాగి వదిలాను.

“నేనెవరికి చేసాను అంకుల్.?”

“కొయ్ కొయ్ నాకు తెలుసులే! అయినా పొట్లం అంత నిర్లక్ష్యం గా పారేస్తారా? భాగ్యా నాకు కూడా చెయ్యరాదూ బాగా పెరిగి వున్నాయికదా? అమ్మ గారొచ్చే టైం కి బాగుంటుంది కదా?” అంటూ కిందకి జరిగి భగ్య దిమ్మ మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాను. అటువంటి పని ఇదివరకు ఎప్పుడూ చెయ్యలేదు. ఈ రోజు ఎందుకొ కసి పుట్టింది.

“అలానే అంకుల్ ఎప్పుడైనా చేస్తాను లెండి. మరి తొందరగా కానివ్వండి ” అంది.

“నీకెప్పుడూ తొందరే!” అని వెల్లికలా పండబెట్టి పకెక్కి పువ్వులో దిగేసాను.

“మరి? ఎక్కువ సేపు వుంటే పంకజమ్మకి మన మీద అనుమానం రాద? ఇప్పటికే ఆవిడకి వచ్చినట్లుంది అనిపిస్తోంది.”

పంకజానికి నేను భాగ్యా ని వాయించుకుంటున్నట్టు అనుమానం వచ్చిందా? ఒక వేళ అనుమానం వచ్చినా ఇంత కాలం మా ఆవిడకి చెప్పలేదంటె తను చెప్పదు అనిపించింది.

ఎందుకో పంకజం ఆలోచనల వలన నేమొ ఆరోజు భాగ్యా ని గంటలొ రెండు సారు చిత్త కార్తె కుక్కలా వాయించుకున్నాను.

“వొళ్ళంతా హూనం చేసారు. ఇంక నేను పంకజమ్మ గారింట్లో పనేం చేయను” అంది చీర కట్టుకుంటూ.

“ఈ రోజుకి ఏదోలా అడ్జస్ట్ అవు.” అన్నాను లుంగీ చుట్టుకుంటూ.

తర్వాత 4 రోజుల పాటు మనసంతా పంకజం చుట్టూ తిరగ సాగింది . ఆమె పూవెంట్రుకలు వాసనా చూస్తూ, ముద్దుపెంటుకుంటూ వెడెక్కిపొయేవాడిని .కానీ కోరిక తీరే మార్గం లేదు. పంకజాన్ని పడేయడం అంత తేలిక కాదు. అసాధ్యం కూడా .ఏం తేడా వచ్చినా ఫ్యామిలీ కే ప్రమాదం . కానీ ఒక్కోసారి అనుకోనివి జరుగుతుంటాయి .

ఆ శుక్రవారం అదే జరిగింది.

సోమవారం పొద్దున్న కాఫీ కి వెళ్ళినప్పుడు పంకజాన్ని కళ్ళతోనే తాగేసాను .
వెడల్పైన మనిషి పంకజం . కాఫీ పట్టుకు వస్తూ ఉంటే అనిపించింది .బొడ్డుకి అంగుళం దిగువ కట్టి ఉంటుంది చీర . బొడ్డు కనబడడం లేదు .వెడల్పైన మొత్త. నడుం మరీ సన్నం కాదు . బాగా కండబట్టి రెండు వైపులా ముడతలు పడ్డాయి .
ఈ ఐదేళ్ల నుండి కేంపులు గాని, ఇదివరలో రమణ ఇంటిపట్టునే ఉండి బాగానే వాయించుకుని ఉంటాడు .
గుం డ్రటి మొహం, ఎత్తైన ముక్కు , నిండైన పెదాలు చక్కటి కళ్ళు .భారీ ఒళ్ళు .జాకెట్టు వీపుని సగం కూడా కప్పడం లేదు . ఈ రోజుల్లో ఇదే ఫాషన్ అయి కూర్చుంది. వెడల్పుగా పలకలు దేరి తెల్లగా మెరిసిపోతోంది పంకజం వీపు . ఆ కింద నడుం వంపులు , వెడల్పుగా ఎత్తుగా తీరుగా వున్న పిర్రలు.చీరలోంచే కదలిక బట్టి చూస్తే తొడలు లావుగా వుంటాయని తెలుస్తోంది.

ఆ రోజు సాయంత్రం ఆఫీస్ నుండి వచ్చేసరికి వరండా లో కొడుకుతో మాట్లాడుతూ కనిపించాడు రమణ.

“ఎప్పుడొచ్చావు” అని పలకరించేను .