నేను అనుకున్నట్టే జరుగుతోంది. ఫైనల్ గా…
సరిగ్గా మూడు గంటలకల్లా ఆయన చేంబర్ కి వెళ్లాను. రచన చేతి వేళ్ళు సుతారం గా నా మొడ్డ మీద కదులుతూంటే కలిగే హాయి లాగా మనసు ఆనందం గా వుంది. సాఫ్ట్ లైటింగ్ తో, కింద మెత్తటి కార్పెట్, కిటికీల కి కర్టెన్ లతో లోపల డెకరేషన్ అదీ చాలా బావుంది.
తెల్ల గా ఒడ్డూ పొడుగు ఉండే సేన్ గారు రివాల్వింగ్ చైర్ లో కూర్చుని వున్నారు. ఆయన ఎదురుగా టేబుల్ మీద ఏవో కాగితాల కట్టలు. నీట్ గా అమర్చి ఉన్నాయి. తెల్ల షర్టు, దాని మీద గ్రే కలర్ సూట్, దానికి మ్యాచ్ అయ్యే టై. కళ్ళద్దాలు ఆయన ముఖానికి మ్యాచ్ అయ్యాయి. ఆయన వెనకాల గోడ కి ఒక తలుపు వుంది, ఆయన ప్రైవేటు బాత్రూం డోర్ అనుకుంటా.
నేను టేబుల్ దగ్గరకి రావటం గమనించి తలెత్తి చూసి కూర్చోమని సైగ చేసాడు. నేను ఆయన ఎదురుగా కుర్చీ లో కూర్చున్నా.
“హౌ ఆర్ యు? అంతా బావున్నారా?” గొంతు ఆప్యాయం గా వినిపించింది.
“నైస్ సర్! ” ధైర్యం గా అన్నా.
“ఎక్స్ పోర్ట్స్ డిపార్ట్ మెంట్ లో ఒక కొత్త పొజిషన్ గురించి మాట్లాడాలి అనుకుంటున్నా ఎప్పడినించో. మ్యారేజ్ ఫంక్షన్ లో రెడ్డి గారు నీ భార్య ని కలిసినప్పటి నించీ నువ్వు చాలా కోపంగా వున్నావుట? మీ అమ్మ గారు చెప్పారు.”
ఆయన సూటిగా అలా అడిగే సరికి, విస్తు పోయాను.