…అప్పటికీ అది వదల్లేదు…‘…ఏదో కోపం మీదంటుందిది…’ అనుకుంటున్నావుకదూ!…నీతో చెప్పలేదుకానీ…వికాస్ ని మొదటిసారి చూసినప్పుడే నాకా ఆలోచన కలిగిందే!…ఎందుకో తెలుసా!?…అప్పటికే మధు…ఆ శైలజకి, మరో బాస్ భార్యకీ కడుపులు చెయ్యడమే కాకుండా…అదో పెద్ద ఘనకార్యమన్నట్లు మాట్లాడడం మొదలెట్టాడే!…నాకొళ్ళు మండిపోయిందనుకో!…నేనూ ఆపని చేసి చూపిస్తేగానీ తనకి బుద్ధిరాదు…అనుకున్నాను…జయ్…తర్వాత ఇంకొంత మంది మగాళ్లతో తొడపరిచయమైనా…నాకు…అన్ని విధాలా నచ్చిన మగాడు…నీమొగుడే!…అదీ సంగతి…’ అని ఆగింది వకుళ… దాని స్వరంలో నిజాయతీ కొట్టొచ్చినట్లు తెలుస్తూంటే కాదనలేకపోయాను…నీ విషయం సరే…నన్నెందుకమ్మా రెచ్చగొడుతున్నావ్ ఆ పనికి!?…అన్నాను…‘…కబుర్లు చెప్పకే! ఇప్పుడేగా వాపోయావ్…వికాస్ ఎక్కడెక్కడ …విత్తనాలు…విరజల్లేస్తున్నాడో!…అని!…నీ ప్రతీకారేఛ్ఛ నాకు తెలీదా!…నా మొగుడిమీద నీకున్న కోరిక తెలీదా!…తనకన్నా తగిన మొగాడెవడున్నాడే నీకు కడుపు చెయ్యడానికి? …’ అంది వకుళ ఆవేశంగా!…
…సరేలే తల్లీ…ఇంక ఆపు….ఒకరి మొగుడితో మరొకళ్ళు గడిపిన మధుర క్షణాలని గుర్తు తెచ్చుకుంటూ పడుక్కుందాం! …అన్నాను…‘…దాటేయకు … మనం నలుగురం కూర్చుని మాట్లాడాలి…’ అంది వకుళ…. ఉహూఁ…అలా కాదులే!…ఫలితం ఉండదు….ఇంతకీ వికాస్ తో నీ అనుభవం గురించి మధుకి చెప్పావా?… అన్నాను…‘… వర్ణించి చెప్పడానికి వీలు కాలేదులే! అమ్మ ఉందిగా!…అప్పటికీ తను అడిగేశాడు…లాండ్ లైన్ కి ఫోన్ చేస్తే ఆన్సరింగ్ మెషీన్ పలికింది… నీ సెల్ స్విచ్ ఆఫ్ చేసుంది…సంధ్యకి అప్పుతీర్చడానికెళ్ళావా?…అని…అవునన్నాను…మొహం కందగడ్డలా చేసుకుని వెళ్ళిపోయాడు…నేను గదిలోకి వెళ్ళగానే మళ్ళీ మొదలెట్టాడు …ఎలా దెంగాడు వాడు నిన్ను!?…అంటూ… అమ్మ ఉండగా…విపరీతమైన మంచం చప్పుడ్లు మొదలైతే బాగుండదని…నేనే… తర్వాత చెప్తా!… అని దాటేశా…రేపొస్తాడుగా!…అపుడు చెప్పేస్తాలే!…’…అంది వకుళ…
…ఆ పని చెయ్యి…అపుడు నీ కూతురి బర్త్ డే నాడు మన మొగుళ్ళు ఎదురడతారుగా!…ఒకళ్ల భార్యలతో మరొకళ్ళ అనుభవాల్ని పంచుకుంటారో లేక దెబ్బలాడుకుంటారో చూద్దాం…వాళ్ల రియాక్షన్స్ చూసి, అప్పుడు ప్లాన్ చేద్దాం…అసలైన భర్తల మార్పిడి…అన్నాను…‘…అదేదో అప్పుడే జరిగిపోయిందికదే!…’ అంది వకుళ… అసలైన భర్తలమార్పిడి అంటే పంగలు జాపి పడుక్కోడం కాదమ్మా!…దాని ఫలితాన్ని లోకం కి చూపించడం… అన్నానే గానీ…అది నిజంగా జరిగితే!…అన్న ఆలోచన మనస్సులో మెదలగానే గొంతులో గుండె కొట్టుకోడం మొదలెట్టింది…
వద్దులేవే, నవ్వుతాలకన్నాను …అని చెప్దామని గొంతు సవిరించు కుంటూంటే… ‘…దట్ ఈజ్ మై సంధ్యా !…స్వీట్ డ్రీమ్స్…’ అంటూ పెట్టేసింది…
…మళ్ళీ చెప్పచ్చులే…అనుకుంటూ నేనూ ఫోన్ పెట్టేసి కళ్ళుమూసుకున్నాను…
————– ———– ————-
రొటీన్ లో మరో పదిరోజులు గడిచిపోయాయి…దివ్య బర్త్ డే ఆ శనివారం ఎరేంజ్ చేశామనీ, తప్పకుండా రావాలనీ , వికాస్ ని ఫోన్ చేసి ఆహ్వానించాడు మధు… ముందే రమ్మని వకుళ పోరెట్టడంతో ఓరెండుగంటలముందే చేరాం, పిల్లల్ని తీసుకుని…అప్పటికే ఏర్పాట్లన్నీ పూర్తి చేసుకుని, కొడుకుతో విశ్రాంతిగా షటిల్ ఆడుతున్నాడు మధు…‘…రా వికాస్! ఓ గేమ్ ఆడదామా!…అలవాటుందా!…’ అంటూ కొద్దిగా ఎక్కసంగానే ఆహ్వానించాడు…సరేనంటూ వాళ్లతో చేరారు…వికాస్, పిల్లలూ …నేనూ, వకుళా లోపలి కెళ్ళాం, ఏర్పాట్లు చూడడానికి…ఓ అరగంట తర్వాత కూడా మగాళ్లింకా లోపలికి రాకపోయేసరికి పిలుద్దామని వెళ్ళాం…గేమ్ రంజుగా సాగుతూంది…
….పిల్లలు ముగ్గురూ ఓపక్షం, మధు, వికాస్ మరో పక్షం…చెరోగేమ్ గెలిచారట…మూడోది నడుస్తూంది….దివ్య జోరు,జోరుగా అరుస్తూ,అన్నల్ని ఎంకరేజ్ చేస్తూంది…మధు, వికాస్ షర్ట్స్ విప్పేసి ఆడుతున్నారు…రోజూ ఆటలాడే అలవాటుతో పిల్లలు ,పెద్దాళ్లని ముప్పుతిప్పలు పెట్టేస్తున్నారు…అప్పుడప్పుడు మధుని కవర్ చెయ్యాల్సొస్తూంది వికాస్ కి…ఎలాగైతేనేం చెమటలు కారిపోతూ గెలిచారు పెద్దాళ్ళు…ఇంక లోపలికి రండి…అంటూ పిల్లల్ని తోలుకెళ్తూ, కాస్త వయ్యారాలొలకబోస్తూ…పెద్దాళ్లకీ సైగ చేశాం రమ్మని…నా వెనక వికాస్, వకుళ వెనక మధు వస్తున్నారు…
…‘…పైకి కనిపించవుగానీ మాంఛి స్టామినా ఉంది వికాస్, నీకు…వకుళ చెప్తే…కొత్త మోజు లో అలా అంటుందిలే…అనుకున్నా!…’ అంటూ మధు, వికాస్ కి ఓ లెఫ్ట్ హాండెడ్ కాంఫ్లిమెంట్ ఇవ్వడం … ‘…నీ స్ట్రోక్స్ చాలా పవర్ ఫుల్ గా ఉంటాయ్!…, అని సంధ్య అంటూంటే నేనూ అదే అనుకున్నా!..ఇప్పుడు చూశాక కరెక్టే అనిపించింది…’ అని వికాస్ బదులు చెప్పడం, మా చెవుల్లో పడేసరికి…ఓరగా పక్కలకి చూశాం…ఒకళ్ల మొగుళ్లతో మరొకళ్లకి చూపులు కలిశాయి…వాళ్లు కన్ను గీటేసరికి… కందిపోయిన బుగ్గల్తో ఒకళ్లమొహాలనొకళ్ళు చూసుకున్నాం…నేనూ వకుళా!… చెప్పేశావేంటే పిల్లా!…అన్నాను వకుళతో…పార్టీ లోపుగా చెప్పమని నువ్వేగదమ్మా అన్నావ్!…’ అందది…నామీదికే నెపం తోస్తూ!
…ఇంతలో పిల్లలు లోపలికి తుర్రు మన్నారు…‘…పిచ్చెక్కించే వెనకెత్తులు గురూ!…’ అంటూన్న మధు గొంతూ నా వెనకా ‘…పిసికేయాలనిపించటంలేదూ వాట్ని!…’ అంటూన్న వికాస్ గొంతు వకుళ వెనకా వినిపించేసరికి…ఓరకంట వెనక్కి చూశాం…ఎప్పుడు మారారో!…నా వెనక మధు…వకుళ వెనక వికాస్ చేరారు…‘…తొందరగా పదవే తల్లీ!…లేకపోతే పక్క గదుల్లోకి లాక్కుపోగల్రు…తోడు దొంగలై పోయిన మన మొగుళ్ళు…’ అంది వకుళ గబగబా అడుగులేస్తూ…నిజమేనమ్మా!…అంటూ నేనూ స్పీడు పెంచాను… హాల్లోకి చేరింతర్వాత మామొగుళ్లవైపు చెరో కొంటె చూపూ విసిరి లోపలికెళ్ళిపోయాం…
…పార్టీలో గెస్ట్ లతో మాట్లాడుతూనే…మధు నా వైపూ, వకుళ పేరెంట్స్ తో కబుర్లు చెప్తూనే వికాస్ దాని వైపూ, కొంటె చూపులు విసురుతూనే ఉన్నారు… గెస్టులందరూ వెళ్లపోయారు… వకుళ తల్లి దండ్రులు, మా పిల్లలతో సహా ఓ టేబుల్ చుట్టూ కూర్చుని మరో రౌండ్ డిసర్ట్ తింటూటే…‘…రాబోయే వారం లాంగ్ వీకెండ్…’ అంటూ ఏదో చెప్పబోయాడు రోహిత్… …మనందరం కలిసి ఓ పిక్నిక్ కి వెళ్తే!…అని ప్రపోజ్ చేశాను…వాడి మాట పూర్తి కాకుండానే!… ‘…మేం రావటం లేదు అమ్మా !…’ అన్నారు నా పిల్లలు ముక్త కంఠంతో…‘…అమ్మమ్మ, తాత తో కలిసి, అందరం లక్ష్మణ్ ఝూలా చూడ్డానికెళ్తాం…’ అంది దివ్య …పెద్ద ఆరిందాలా, పిల్లలందర్నీ చూపిస్తూ… ‘నీ పిల్లల్ని కూడా పంపించు సంధ్యా!…’ అంది వకుళా వాళ్ళ అమ్మ… అవునంటూ తలూపారు దాని నాన్న …మధు, వికాస్ ల మొహాల్లో చిరుమందహాసాలు మెరిశాయి…
…ఈ కోతి మూకనంతా భరించగలరాఆంటీ!…మీరెళ్ళిరండి…వీళ్ళు మాతో పిక్నిక్ కి వస్తారు…పిల్లలూ! అక్కడ ఓ పెద్ద చిల్డ్రన్ పార్క్, వాటర్ స్పోర్ట్స్ ఉన్నాయట! … అంటూ వాళ్లని టెంప్ట్ చేయడానికి ట్రై చేశాను…మధు, వికాస్ లు గుర్రుగా చూశారు నా వైపు…‘…మంచి అవకాశాన్ని ఎందుకు చెడగొడుతున్నావ్…’ అన్నాడు నా పక్కనే కూర్చున్న వికాస్…పెదాలు ఎక్కువగా కదపకుండా…పగలైనా మీ మగాళ్ల వేధింపులు ఉండవని…అన్నాను అదే స్వరంలో… ‘…పోనీ, చిన్నవాళ్ళు మనతో ఉంటారు…ఏం దివ్యా!…’ అంటూ పక్కనున్న మొగుడి వైపు కొరకొరా చూసింది…నా నుంచి ఉప్పందుకున్న వకుళ…
…నా చిన్న కొడుకు తండ్రి వైపు చూశాడు బేలగా!…‘…వెళ్దుగానిలే!…’ అన్నట్లు తలూపాడు వికాస్…దివ్యైతే ఏకంగా రాగం మొదలెట్టింది…మధు దగ్గరకి చేరి…‘…ఓకే!…’ అంటూ దాన్ని ఓదార్చాడు మధు…ఓ పని చేద్దాం మధూ!…మీ యస్. యూ.వీ , ఎయిట్ సీటర్ కదా! డ్రైవర్ ని ఇచ్చి వీళ్ళందరినీ పంపిద్దాం…మనం నలుగురం మాకార్లో వెళ్ళచ్చు…’ అన్నాడు వికాస్ …ఓ పెద్ద సొల్యూషన్ కనుక్కున్నట్లు…‘…ఎక్సె లెంట్ … అలా చేద్దామా అంకుల్!…’ అన్నాడు మధు…తన మామగారి వైపు చూస్తూ…ఆయన ‘…సరే…’ అనడంతో ప్రోగ్రాం ఫైనలైజ్ ఐపోయింది…
….శలవు కావడంతో శుక్రవారం పొద్దున్న తొమ్మిదయేసరికల్లా వకుళ, మధు పిల్లల్నీ, పెద్దల్నీ తీసుకుని దిగారు… వాళ్లతో బాటు ఓ బరువైన బ్రేక్ ఫాస్ట్ లాగించి, అందర్నీ వకుళా వాళ్ల కార్ లో పాక్ చేసి, బై చెప్తూ చేతులూపుతూంటే…వికాస్ డ్రైవర్ని ఆగమని సైగ చేసి…దివ్య చేత ఓ చిట్టీ తీయించి దాన్ని మధు చేతిలో పెట్టాడు… అది విప్పి చూసుకుని…‘…దట్స్ మై డాటర్…’ అంటూ దాని చేతిలో ఓ ఫైవ్ స్టార్ పెట్టాడు…‘…మాకో!…’ అంటూ మిగిలిన పిల్లలందరూ గొల్లుమంటే…ఓ చిన్న సైజు కార్టన్ మా పెద్దాడి చేతిలో పెట్టాడు మధు…అందరూ తీసికోండంటూ… వాళ్లని సాగనంపిన తర్వాత మేమూ బయల్దేరబోతూంటే…‘…సంధ్యా!…అవి… తీసుకున్నావా!…’ అంది వకుళ …అదేదో చెబ్దామని ప్రయత్నం చేస్తూందని అర్థమై…‘…మర్చిపోయా వకూ!…’ అంటూ వెనక్కి తిరిగి లోపలికి పరిగెత్తాను…నా వెనకే వకుళ…‘…గత వారంరోజులుగా ఏమేమి ప్యాక్ చేసుకోవాలో చర్చిస్తూనే ఉన్నారుగా!…ఇంకా ఏం మర్చిపోయారో!?…’అంటూన్న వికాస్ స్వరంలో ఎత్తిపొడుపుల్నీ… ‘…ఈ ఆడాళ్ళింతేలే గురువా!…’ అంటూన్న మధు గొంతు లో వైరాగ్యాన్నీ పట్టించుకోకుండా…