@@@@@
తెల్లారింది కానీ బెడ్ మీద నుంచి దిగటం ఇష్టం లేక టీవీ on చేసి చూస్తున్నాడు మోహన్.
ఢిల్లీ చూసి వెళ్దాం అనుకుంటే శ్రీనగర్ దాకా వచ్చాను ఎందుకో ఏమిటో అనుకున్నాడు.
శిరీష,ప్రియ రెఢీ అయ్యి వచ్చేసరికి తను కూడా బయటకి వచ్చి వాళ్ళతో దాల్ సరస్సు చూస్తూ షాప్ ల దగ్గరకి వచ్చారు. ఎగ్ పాఫ్ లు తిని టీ తాగారు.ముందే కోట్ లు తెచ్చుకోవటం మంచిది అయ్యింది అంది ప్రియ తండ్రి తో.
“చలికి చేతి వేళ్ళు ఎలా అవుతున్నాయో”అంది శిరీష.దగ్గరలో అమ్ముతున్న గ్లోవ్స్ కొని వేసుకున్నారు..
“ఇక హిమాలయాలు చూడాలా”అన్నాడు మోహన్.
“లేదు శ్రీనగర్ చూడాలి”అంది ప్రియ.
“నాకు తెలిసి ఈ సిటీ లో చూడటానికి ఏమి లేదు”అంది శిరీష.
వచ్చిన టూరిస్ట్ లు నేరుగా గుల్మార్గ్ వైపు వెళ్ళటం చూసి ప్రియ “వింతగా ఉందే,సిటీ లో ఏమిలేవ”అంది.
ముగ్గురు దాల్ సరస్సు దగ్గరకి వచ్చాక బోట్ ఎక్కారు.”నేను రాను”అన్నాడు మోహన్.ఇద్దరు బోట్ లో సరస్సు లో షికారు చేశారు.నడిపేది కూడా వయసులో ఉన్న అమ్మాయి కావడం వల్ల సరదాగా కబుర్లు చెప్పి షికార్ చేశారు.
మోహన్ కి తెలుసు తను అలాంటివి ఎంజాయ్ చెయ్యలేడు అని.
అక్కడ ఉన్న వారిని బార్ కోసం అడిగితే శ్రీనగర్ లో బార్ లు ఉండవు అనేసరికి షాక్ అయ్యాడు.
చి ఈ జీవితం అంటేనే చిరాకు గా ఉంది”అంటూ టిఫిన్ తింటోంది వసుందర.
మామగారు మాట్లాడలేదు.
&&&
స్మిత కి ఆఫీస్ కి వెళ్ళాలంటే విసుగ్గా ఉంది,చేసేది లేక డ్రైవ్ చేస్తూ వెళ్ళింది.
@@@@
ప్రియ,శిరీష ఆటో మాట్లాడుకుని శ్రీనగర్ లోకి వెళ్ళారు.మోహన్ ఇష్టం లేకుండా వచ్చాడు.
ఒక సెంటర్ లో దిగి నడుస్తూ”పదకుండు గంటలు అయింది అయినా సూర్యుడు కనపడటం లేదు”అంది ప్రియ.
“ట్రాఫిక్ ఎక్కువగానే ఉంది”అంది శిరీష.
కొద్ది దూరంలో గొడవ మొదలు అయ్యి పెరిగిపోయింది.సెక్యూరిటీ అధికారి విజిల్స్ తో crpf వాన్ లు వస్తున్నాయి. కాలేజ్ స్టూడెంట్స్ రాళ్ళు విసరటం మొదలుపెట్టారు.
ముగ్గురు టెన్షన్ తో రోడ్డు పక్కనే నిలబడి చూస్తున్నారు..
ఇన్స్పెక్టర్ జాని కి తన మీద తనకు జాలి వేసింది.crpf లో ఎందుకు చేరానురా అనుకుంటున్నాడు.ఈ లోగా జీప్ మీద రాళ్ళు పడటం మొదలు అయ్యింది.
జీప్ ఆపి కిందకు దిగాడు జాని.
కానిస్టేబుల్స్ అందరూ వెదురు బద్దలతో చేసిన గార్డ్స్ అడ్డం పెట్టుకొని అతని తో నిలబడ్డారు.
“పిచే జావ్”అరిచాడు మైక్ లో.
ఎవరు ఆగలేదు.”ఛార్జ్”అరిచాడు.
crpf వాళ్ళు కొట్టడం మొదలు పెట్టారు.జాని కూడా లాఠీ తీసుకుని కొట్టుకుంటూ వెళ్ళిపోయాడు.
అరగంట పాటు ఒకరిని ఒకరు కొట్టుకున్నారు.
గంట తర్వాత వచ్చిన అంబులెన్స్ ల్లో గాయపడిన వారిని హాస్పిటల్ కి తీసుకు వెళ్ళారు.
న్యూస్ ఢిల్లీ లో స్మిత కి చేరింది.
ప్రియ లాల్ చౌక్ చూసి హోటల్ కి వచ్చేసింది వదిన,daad తో కలిసి.
జరిగింది గుర్తు చేసుకుంటూ”ఇది ఇక్కడ మామూలే “అన్నాడు మోహన్.
ముగ్గురు ఫుడ్ తింటు అక్కడ ఉన్న మిగిలిన టూరిస్ట్ లని చూస్తున్నారు.
హోటల్ ఫుడ్ తింటున్న ఒక కాశ్మీరీ యువకుడు లేచి “మి Indians రావటం వల్ల మా కాశ్మీర్ ఇలా అయ్యింది.మేము పాక్ లో ఉంటాం”అంటూ ప్రియ మీదకి గ్లాస్ విసిరాడు.చుట్టూ ఉన్నవాళ్లు అతన్ని బయటకి పంపేశారు.
“అదేమిటి ఇది ఇండియా కదా”అంది శిరీష తో.
“ఇక్కడ పాక్ సపోర్టర్స్ ఉంటారు అనుకుంటా”అంది శిరీష..
+++
“నువ్వు ఏమి జరిగిందో రిపోర్టు ఇవ్వు”అంటే రాసి ఇచ్చాడు జాని.
కమాండింగ్ ఆఫీసర్ కి సెలుట్ చేసి బయటకి వచ్చాడు.”పెళ్ళాన్ని చూసి ఐదు నెలలు అయ్యింది లీవ్ ఇవ్వట్లేదు”అనుకుంటూ క్వార్టర్ వైపు వెళ్ళాడు.
++++
“ఈ రోజు హఠాత్తుగా ఎందుకు జరిగింది”అడిగింది స్మిత.ib వాలు జవాబు చెప్పలేదు.ఆమె కి ఏమి చెయ్యాలో అర్థం కావట్లేదు.
+++
ఖాన్ న్యూస్ చూసి “శ్రీనగర్ లో రాళ్ళు వేస్తే ఏమవుతుంది”అనుకున్నాడు..
అతను అఫ్గాన్- పాక్ పఠాన్ జాతికి చెందిన వాడు.
ప్రస్తుతం అతను నడుము ను ఫాస్ట్ గా ఊపుతఉన్నాడు. ఖాన్ బాడీ కింద నలుగుతూ ,అతని బెల్లకాయ్ తన పుకూ లో కొడుతున్న దెబ్బలకి అరుస్తోంది కరీనా. స్స్ అబ్బహ్ అబ్బాష్ అరుస్తునే తన తొడలతో ఖాన్ తొడలు రుద్దుతూ ఆర్గాజం పొంది ఆఆహ్ అంటూ అరిచింది కరిన.కరిన ఛాతి పిసుకుతూ ఆమె లేత పుకూ లో తన బెల్లకాయ్ తో కుమ్మి కుమ్మి చివరకి పుకూ లోకి నొక్కి ఉంచి వీర్యం వదిలాడు.తన పుకులోకి వీర్యం రాగానే సిగ్గుతో చూస్తూ ఖాన్ పెదాలని చుంబించింది కరీనా.
రాత్రి మోహన్ “నేను ఒక్కడినే ఉండలేను,శిరీష తో ఉంటాను”అన్నాడు.