మెమోరీస్ 10 164

“అమ్మా, లంజలతో సుఖం దొరక్కపోయినా పర్లేదు గాని, ఆ అడ్డం పుట్టిన నాకొడుకులకు దొరగ్గూడదని ట్రిప్పే కాన్సిల్ చేసుకుంటాను. పైగా వీడియోలు తీసి చస్తారు ముండాకొడుకులు.” అన్నాడు కోపంగా మేకప్పు సామ్రాట్టు శ్యాం.
ఏడు గంటలు అయినా టీనా గదికి రాలేదు. మెయిన్ బిల్డింగులో గోల మొదలైంది. గడిచిన రెండు రోజులూ డబ్బులున్న వారి హడావిడి. కానీ చివరి రోజైన ఈ రోజు మాత్రం అక్కడ పని చేసే వారి హడావిడి. వారికి డిస్కో బీట్లు, బెల్లీ డ్యాన్సులు పనికి రావు. మాస్ డ్యాన్సులు, లోకల్ తీన్ మార్లు కావాలి. అలా ఎగరడానికి ఎంతో శక్తి కావాలి. అందుకనే కాలు కిందపెడితే కందిపోయే సుందరీ మణులు కాకుండా, పట్టు బట్టి పదిగంటలైనా అలుపెరగకుండా గెంతగలిగే గడుగ్గాయలని రంగంలోకి దింపారు.
వేశ్యామణులు కూడా మాంచి హుషారు మీదున్నారు. గడిచిన రెండు రోజులు లేవలేని మడ్డలు వయాగ్రా ట్యాబ్లెట్లు. కానీ ఈ రోజు ఒక్కసారి లేస్తే కనీసం అర్దగంట నాట్యం చేయగలిగే మొరటు మడ్డలు. పూకు దూలాలు కదిలిపోయే రోజు.
వారి కోలాహలాన్ని చూస్తూ చెరువు గట్టుని చేరుకున్నాడు సూరిగాడు. వెన్నెల వెలుగులో చెరువు అంతా కనిపిస్తొంది. దూరంగా కాపలా వాడు హేమావతి, దాని సహచర లంజతో కలిసి పడవ ఎక్కడం గమనించాడు. డైవింగ్ సూటు దరించి నీటిలో చేపలా జారుకున్నాడు. దీవి చుట్టూ వారు మొదటి రౌండు వేసే సమయానికి ఒక చెట్టు కొమ్మెక్కి నక్కాడు.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ఆ సాయంకాలం మారుతం పడమటి దిశగా వీస్తొంది. పచ్చటి వరి మల్లపై నుండి చల్లటి గాలి రెడ్డి గారి మామిడి తోపు మీదుగా వీస్తొంది. మామిడి తోపుకు ఒక మూలన , అడివికి దగ్గరగా వున్న మంచెపై శివుని సముద్రపు బాలిక వైశాలి ఇద్దరి యువకులతో రమిస్తొంది. ఎనకనుండి రత్నగాడు ఆమె బిగువైన యోనిలో దిగబడితే, ముందునుండి శేషుగాడు అప్పుడప్పుడే యెదుగుతున్న ఆమె కఠినమైన వక్షాల నిగ్గు తేలుస్తున్నాడు. వెనకనుండి వీడి బలమైన పోట్లకి, ముందు నుండి వాడి మొరటు చేతి పిసుకుల్లకి ఆమెలో కోరిక వువ్వెత్తున ఎగిసి, నొప్పిని పంటి బిగువున బరిస్తూ అరవకుండగా మూలుగుతూ తన సైగలతోనే వారిని వుత్సాహపరుస్తూ రెచ్చిపోతొంది. కాసేపటికి ఆమెలోని కోరిక సముద్ర కెరటంలా ఎగిరి ఒడ్డుకు చేరింది. పద్మాల్లాంటి తన విశాలమైన కళ్లను మరింత విశాలం చేస్తూ, నోటి నుండి నిట్టూర్పులు విడిచింది. ఆమె లోతుల్లోనుండి నీరు పారి జలపాతంలా మారి రత్నగాడి వుగ్ర లింగాన్ని అభిషేకించింది. పలితంగా వాడుకూడా వుగ్ర రూపాన్ని విడించి స్కలించాడు. ఆ రెండు ద్రవాల మిశ్రమం ఆమె లోతుల గుండా వరదై పారింది.గట్టిగా శేషుగాన్ని హత్తుకుని కాసేపు సేదతీరింది.
మోహము ఒక మాయ. అదొక పిచ్చి. మోహము తాత్కాలికమైనది. అయిననూ అది వున్నంతకాలం మన కళ్లు గప్పి చేయకూడని కర్మలన్నింటిని చేయిస్తుంది. ఆ మోహము కౌమార నుండి యవ్వనములోకి అడుగుపెట్టే యువతీ యువకుల భవిష్యత్త్ వినాశకం. శేషు, రత్నలు పద్దెనిమిదేల్ల యువకులైతే వారి వెంట వచ్చినది మాత్రం శివుని సముద్రపు బాలిక. పదహారున్నాల్ల పడుచు. ఆ బాలిక గత ఐదు దినములుగా ప్రతి పూటా ఇద్దరితోనూ కూడుతొంది. ఆ బాలికకు భవిష్యత్తు మీద ఎటువంటి బెంగ లేదు. కోరిక తీరిన ఆమె కన్నులలో అమాయకత్వం తాండవమాడుతొంది. ఏమ్మాయ చేశాడో ఈ శేషుగాడా బాలికను వాడెలా చెబితే అలా ఆడుతొంది. పూట పూటకీ ఆమెలోని కోరిక మరింత ఎక్కువవుతొంది.
ఇప్పుడు కూడా ‘కాస్త పనుంది బయటికి వెల్లోస్తామంటే. . . .’ ‘సాయంత్రం కోటా అయిన తరవాతే అనింది.’ అందుకే ఇద్దరూ కలిసి ఆమెను శాంత పరిచారు.
“మేము పోయ్యొస్తాం” అన్నారు ఇద్దరూ.
ఆమె వారిద్దరి మద్యా పడుకుని వుంది. ముగ్గురూ నగ్నంగా వున్నారు. వారి లింగాలు ఆకాశాన్ని అంటాలనే వుద్దేశంతో పైకెదిగే తాలవృక్షాల్లా నిటారుగా పైకి చూస్తున్నాయి. వారి వైపు బేలగా చూసి వారివురి లింగాలని తన్న పిడికిట బిగించింది. ఆమె చేతి స్పర్ష చెప్పకనే చెబుతొంది వారెల్లడం ఆమెకు ఇష్టం లేదని. అయినా తప్పదన్నట్టు వారు ఆమె వైపు చూశారు.
“పని చిటెకెలో అయిపేసుకుని వచ్చేత్తాం” అని ఆమె చెంపలని చెరొక వైపు చుంభించారు. తటాలున లేచి బట్టలు కట్టుకుని చెరువుగట్టువైపు సాగిపోతున్నారు. వెళ్తున్న చెలికాల్లని చూస్తూ మంచెపైన ఒక్కత్తే కూర్చుందా బాలిక. మనస్సులో ఎటువంటి బెంగాలేని అంభిక. కానీ ఆమె కూర్చున్న మంచెకింద నెగడు మండుతూనే వుంది. పవనుడు పడమట వైపు నుండి దిశను మార్చుకుని ఈశాన్యం వైపు వీయడం మొదలెట్టాడు.

వారిరువురు చెరువు కట్ట చేరుకునే సమయానికి ఒక ముసలి రైతు వారికోసమని ఎదురు చూస్తున్నాడు. ఆ ముసలోడు రాజుగానికి దూరపు బందువు.పెద రామరాజుకి దగ్గర చుట్టము. ఆయన పేరు చెబితే ఆ చెరువులో దూకి చావడానికైనా సిద్దమా ముసలి. అంటే ఈత రాదని కాదు. వానికా చెరువు పుట్టు పూర్వోత్తరాలన్నీ తెలుసు. ఆ చెరువు మద్యలోని బాబయ్య మర్మం కూడా తెలుసు. ఇప్పుడక్కడ జరుగుతున్నదీ తెలుసు. కానీ ముసలాడు ఏమి చేయలేని వయస్సాయనది. అదృష్టవశాత్తూ వీరికి దొరికాడు.
“ఎట్లుంది యవ్వారం తాతా?” అని అడిగాడు శేషుగాడు ముసలాడి పక్కన కూర్చుంటూ.
“ముదిరి పాకాన పడింది. వేటగాడు గుట్టు పట్టేశాడు. కానీ జింకల చుట్టూ నక్కలు కాపలా వున్నాయి. వాటికి ఆపుగా తోడోల్లు, వాటి పైన పులులు వుండాయి. అన్నింటిని తప్పించుకుని వచ్చేసినాడు. ఈ నక్కల దగ్గర అల్లరైపోయేలా వుంది. ఆ బాబయ్య గుట్టు పట్టేస్తే ఏ అల్లరీ వుండదు. అయినా బయట సాయం కొంత అవసరమయ్యేలా వుందిరా అప్పయ్యా” అన్నడా ముసలాడు.
ఈ ట్రస్టు కట్టడాలకు మొదటి రాయి మోసిన కూలీల్లో వాడొకడు. ఎక్కడ ఏ రహస్యం దాగుందో కట్టడానికి పథకం వేసిన వాడికంటే కట్టిన వాడికే ఎక్కువ
తెలుసు. రత్నగాన్ని దగ్గరకు పిలిచి చెవిలో ఎదో వూదాడు.