నీరజా టీచర్ 1668

మాది విజయవాడ దగ్గరలోని ఒక పల్లెటూరు. తొమ్మిదో తరగతి పూర్తయ్యి, పదో తరగతిలోకి వచ్చాను. సెలవులు అయ్యాక, మొదటి రోజు స్కూల్ లోకి నడుస్తూ ఉండగా, ముప్పై ఏళ్ళ ఒక ఆంటీ నన్ను పిలిచి, �హెడ్ మాస్టర్ రూం ఎక్కడా?� అని అడిగింది. ఆమెని చూడగానే ఎందుకో ఒక్కసారి ఒళ్ళంతా జిల్లుమంది. ఆమెని చూడగానే నాకు ఏదో అయిపోసాగింది. యవ్వనపు కోరికలకు అదే తొలిమెట్టు అని అప్పుడు నాకే తెలీదు. అయినా అలాగే ఆమెని చూస్తూ ఉండిపోయాను. అంతలో ఆమె నా కళ్ళముందు చిటికలు వేస్తూ, �బాబూ! హెడ్ మాస్టర్ రూం??� అంది. నేను తేరుకొని, తడబడుతూ రూం వైపు చూపించా. ఆమె నవ్వి �థేంక్స్..� అని, నా తలమీద నిమిరి, ఆ రూం వైపుకు వెళ్ళింది. అలా వెళ్తూ ఉంటే, ఎందుకో ఆమెని వెనక నుండి అలానే చూస్తూ ఉండిపోయాను. ఆమె హెడ్ మాస్టర్ రూంలోకి వెళ్ళాక గాని తేరుకోలేకపోయాను. �ఎవరయ్యి ఉంటుందీ ఈవిడా!!� అనుకుంటూనే క్లాస్ రూంలోకి పోయాను.

క్లాస్ లోకి వెళ్ళాక, పాత మిత్రులని చూడగానే, ఆమె విషయం మరచిపోయి, అల్లరిలో పడిపోయాను. బయట క్లాస్ బెల్ మోగింది. అందరం ఎవరి ప్లేసుల్లో వాళ్ళు కూర్చున్నాం. అయినా మా గోలతో క్లాస్ రూం అంతా గొడవగొడవగా ఉంది. ఆ గొడవలోంచి, ఒక అందమైన స్వరం వినిపించింది, �ఇదేనా టెంత్ క్లాస్ రూం!?� అని. పిల్లలమందరం ఒక్కసారిగా గుమ్మం వైపు చూసాం. అక్కడ ఇందాక నేను చూసిన ఆంటీ నిలబడి ఉంది. �గుడ్ మార్నింగ్ చిల్డ్రన్..� అని, లోపలకు వస్తూ, �నా పేరు నీరజ. మీ ఇంగ్లీష్ టీచర్ ని.� అని తనను తాను పరిచయం చేసుకొని, బోర్డ్ దగ్గరకి నడిచింది. నేను మాత్రం ఆమెనే చూస్తూ ఉండిపోయాను. ఆమె బోర్డ్ దగ్గరకి నడిచి, తన చేతిలోని బుక్స్ ను అక్కడ ఉన్న టేబుల్ పై పెట్టి, ఒకసారి క్లాస్ మొత్తం పరిశీలనగా చూస్తూ, ఒకమూల కూర్చుని ఉన్న నన్ను చూసి, చిన్నగా నవ్వింది. మరోసారి నా వళ్ళంతా ఝల్లుమంది. ఆ యావలో నాకేం వినిపించడంలేదు. ఎప్పుడు క్లాస్ అయ్యిందో తెలీదూ, ఎప్పుడు నీరజా మేడం వెళ్ళిందో తెలీదు. ఆ తరవాత క్లాస్ లతో బోర్ కొట్టించుకొని, కాసేపు గ్రౌండ్ లో ఆడుకొని, చీకటి పడే టైంకి ఇంటికి చేరాను.

లైట్ లు వెలుగుతున్న పక్క పోర్షన్ వైపు ఆశ్చర్యంగా చూసి, ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టాను. దానికి కారణం, ఆ పోర్షన్ ఖాళీ అయ్యి రెండు నెలలు కావొస్తుంది. ఇంట్లోకి వెళ్తూనే అమ్మని అడిగాను, పక్క పోర్షన్ లోకి ఎవరొచ్చారని. �మీ స్కూల్ లో కొత్తగా జాయిన్ అయిన ఇంగ్లీష్ టీచర్రా.. పేరేదో ఉంది..� అంటూ వంట గదిలోకి పోయింది అమ్మ. విషయం వినగానే, మళ్ళీ పులకింతలు. ఎలాగైనా టీచర్ ని ఒకసారైనా చూడాలని ప్రయత్నించా గానీ, ఆమె లోపల ఎక్కడో ఉండడంతో కుదరలేదు. అలాగే గిలగిలా కొట్టుకుంటూ, భోజనం ముగించి పడక ఎక్కేసాను. కలలో కూడా నీరజా మేడమే కనిపించింది. నిక్కర్ లోపల ఒక్కటే సలుపు. అంతకు ముందు ఎప్పుడూ తెలియని నొప్పి. చటుక్కున మెలుకువ వచ్చేసింది. పైకి లోచి చూస్తే, అందరూ నిద్రపోతూ కనిపించారు. అర్జెంట్ గా పాస్ పోసుకోవాలనిపించి, నెమ్మదిగా పెరట్లోకి పోయాను. అలవాటు ప్రకారం బాత్ రూం లో కాకుండా, పక్కనే ఉన్న గోడమీద పోసేసి, ఇంట్లోకి వెళ్తూ, పక్క పోర్షన్ వైపు చూస్తే, కిటికీ లోంచి నీరజా టీచర్ నన్నే చూస్తూ కనిపించింది. ఒక్కసారిగా సిగ్గు ముంచుకొచ్చింది. ఆమె మాత్రం చిన్నగా నవ్వి, లోపలకి వెళ్ళిపోయింది.

మర్నాడు తయారయ్యి స్కూల్ కి బయలుదేరుతుంటే, ఆమె గుమ్మం లోని ఎదురయ్యి, �స్కూలుకా?� అని అడిగింది. నేను అవునన్నట్టు తల ఊపగానే, �అయితే పద..� అంటూ, నాతోపాటూ బయలుదేరింది. ఎందుకో తన పక్కన నడుస్తుంటే, ఎక్కడో గుబులుగుబులుగా అనిపిస్తుంది. పక్కనే నడుస్తూ, తలతిప్పకుండా కళ్ళు మాత్రమే తిప్పి, ఆమెని చూసాను. నాకంటే ఎత్తుగా ఉంది. నేను సరిగ్గా ఆమె భుజాల దగ్గరకి వచ్చాను. అలా చూస్తుంటే, ఆమె ఎద సంపద కవ్విస్తున్నట్టుగా కనిపిస్తుంది. కింద నిక్కరులో అలజడి మొదలయ్యింది. దాన్ని పెంచడానికి అన్నట్టు, ఆమె నా భుజాల చుట్టూ చేతులు వేసి నడవసాగింది. అలా చేతులు వేయడంలో, ఆమె స్థనం ఒకటి నా భుజాన్ని మెత్తగా ఒత్తుతుంది. ఆ ఒత్తిడికి నా ఒళ్ళంతా వణికి పోతుంది. ఆ వణుకును ఆమె గమనించిందో లేదోగానీ, నా భుజాన్ని చిన్నగా నొక్కుతూ, �బాగా చదువుతావా నువ్వూ?� అంది. నేను �ఊఁ..� అన్నాను. ఆమె చిన్నగా నవ్వి, �రాత్రుళ్ళు బాత్ రూంకి వెళ్ళాలని ఎవరూ చెప్పలేదా నీకూ!?� అంది. �చిన్న పిల్లలు బాత్ రూం కి వెళ్ళనవసరం లేదని అమ్మ చెప్పింది.� అన్నాను. ఆమె కిలకిలానవ్వి, �నువ్వు చిన్న పిల్లాడివా!� అంది. ఆమె అలా నవ్వగానే, నాకు కాస్త ధైర్యం వచ్చినట్టు అయ్యి, ఆమె వైపు చూసి, �చిన్న పిల్లాడినేగా, మీ కంటే పొట్టిగానే ఉన్నా కదా..� అన్నాను. ఆమె ఒక్కక్షణం నా వైపు కన్నార్పకుండా చూసి, �హైట్ చూసి చిన్నా, పెద్దా అని చెప్పరు.� అంది ఆమె. �మరి ఏం చూసి చెబుతారూ!?� అన్నాను నేను. ఆమె అదోలా నవ్వి, �మా లెక్కలు మాకు ఉంటాయిలే..� అంది. �చెప్పండి మేడం.. ప్లీజ్..� అన్నాను నేను. �తరవాత చెప్తాలే..� అని ఆమె అంటూ ఉండగా, స్కూల్ కి చేరుకున్నాం. ఆమె నా భుజాల పై ఉన్న చేతిని తీసేసి, �ఈసారి బయట పొయ్యకు..� అనేసి స్టాఫ్ రూం వైపుకు వెళ్ళిపోయింది.