అత్తా, ఆడపడుచులు లేని ఇల్లు. ఇంట్లో నీదే రాజ్యం 382

అంతలోనే పట్టరాని తమకంతో మూసుకుంటూ ఉన్నాయి. హుమ్మ్.. అలా తెరుచుకుంటూ, మూసుకుంటూ.. చెమ్మగిల్లుతూ.. ఉఫ్ఫ్.. మావయ్య నన్ను అక్కడ గిల్లితే ఎలా ఉంటుంది? హుష్ష్.. అమ్మో.. ఆహ్.. అబ్బా.. ఈ శరీరం మీద కాస్త చన్నీళ్ళూ పడితే బావుంటుందేమో! అమ్మో.. మళ్ళీ ఆ చన్నీళ్ళు ఇంకాస్త వేడిని పెంచేస్తే?? వద్దు.. ఇలానే బావుంది. తిమ్మిరితిమ్మిరిగా.. తడితడిగా.. తిక్కతిక్కగా.. రాత్రి మా ఆయనతో బా..గా.. కుమ్మించుకుంటే గానీ ఈ తిమ్మిర్లు తగ్గేలా లేవు. “పొద్దస్తమానూ తిమ్మిరి ఎక్కించడానికి మామ, రాత్రి మామ ఎక్కించిన తిమ్మిరి దించడానికి అతని కొడుకూ..హుమ్మ్…. ఏమంటారో దీన్ని!?” అలా అనుకోగానే నవ్వొచ్చింది నాకు.

అలా ఎంతసేపు ఉన్నానో గానీ, ఎవరో మెయిన్ డోర్ తీస్తున్న చప్పుడు. ఎవరు వచ్చి ఉంటారూ? తిమ్మిరి ఎక్కించేవాడా? తిమ్మిరి తీర్చేవాడా?? నాలో నేనే ఫక్కున నవ్వుకొని, బయటకి వచ్చాను. హుమ్మ్.. ఇద్దరూ వచ్చేసారు. ఉఫ్ఫ్.. ఇప్పుడెలా! నాకయితే ఇంకా తిమ్మిరి పెంచుకోవాలని ఉంది. ఏం చెయ్యాలీ? అనుకుంటూ మావయ్య వైపు చూసాను. ఆయన కూరగాయల సంచిలోంచి, గుండ్రంగా ఉన్న రెండు దోసకాయలను తీసి చూపిస్తూ, “మావిడి కాయలు లేవు చిత్రా.. సీజన్ కాదంట.. వీటితో సరిపెట్టుకుంటానులే, సరేనా!” అన్నాడు కొంటెగా నవ్వుతూ. అవి అరచేతిలో పట్టనంత పెద్దగా, దాదాపు నా బంతుల సైజులో ఉన్నాయి. “అమ్మో.. సరిగ్గా సైజ్ చూసి మరీ తెచ్చాడు.” అనుకుంటూ, మామయ్య వైపు మూతి బిగించి చూసాను. అంతలో మా ఆయన ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు, “అదేంటి నాన్నా! మావిడికాయలు దొరకకపోతే, దోసకాయలు తేవడం ఏంటీ? రెండింటికీ అసలు సంబంధం ఏమైనా ఉందా?” అంటూ. ఆయన అలా అనగానే, నేను మావయ్య వైపు చూస్తూ, పైట కాస్త సవరించాను, జాకెట్ చాటు నుండి ఒక దోసకాయ మాత్రమే కనిపించేట్టుగా. ఆయన కాస్త పెదాలు తడుపుకొని, “అదేరా! ఊరగాయకి. మావిడికాయ దొరకలేదు.” అంటూ, వాటిని డైనింగ్ టేబుల్ మీద పెట్టి తన గదిలోకి పోయాడు. అలా వెళ్తూ వెళ్తూ, ఆయన నా జాకెట్ లోని దోసకాయ వైపు చూసిన చూపు.. కసుక్కున కొరికి తిన్నట్టుగా.. అబ్బో.. ఉస్స్.. మళ్ళీ తిమ్మిరెక్కేసింది.

ఆ తిమ్మిరిని బలవంతంగా అణుచుకొని, వంట పనిలో పడ్డాను. మధ్యమధ్యలో మా ఆయనా, వాళ్ళ నాయనా.. ఇద్దరూ విడివిడిగా చూపులతో నన్ను తినేస్తున్నారు, వొంట్లో బయటపడిన ఒక్క సందూ వదలకుండా. వాళ్ళకి తెలియకుండా వేడివేడిగా నిట్టూర్చడమే నా పని అయిపోయింది. మొత్తానికి వంట అయ్యిందీ, తినడమూ అయ్యింది. మావయ్య తినేసి, మరోసారి నా బంతుల మధ్య చూపులతో కెలికేసి, తన గదిలోకి పోయాడు. నేను నా గదిలోకి పోయి, పక్క బట్టలు సర్దుతూ ఉండగా, సెల్ కి ఏదో మెసేజ్ వచ్చింది. తీసి చూస్తే, మావయ్య పంపించాడు, “విష్ యూ హేపీ రైడ్..” అని. “ఉఫ్ఫ్ఫ్..” అనుకుంటూ, “థేంక్స్ ఫర్ యువర్ కన్సర్న్..” అని మెసేజ్ పెట్టి, సెల్ ఆఫ్ చేసేసాను. మరి చూసుకున్నాడో లేదో.