ఆటో లో వెనక్కి అనుకోవడం వాళ్ళ నిర్మలమ్మ వేపు మధ్యలో , రెండు బ్రా స్ట్రాప్స్ మధ్య కనకాంబరం రంగు జాకెట్ కి
అరచేతి వెడల్పు న లేత చెమట మారక ఉండటం రామిరెడ్డి గమనించాడు. ఒక్క క్షణం కూడా ఆలస్యం చేయకుండా నిర్మలమ్మని ,అప్పటికే ఆమె విభుజం మీద వేసిన చెయ్యితో ముందుకు ,అంటే తన వడిలోకి వంచాడు. ఆలా ఎందుకు చేసాడో నిర్మలమ్మ కి అర్ధం కాకపోయినా సహకరించింది. ఈ లోగ లావణ్య,సరోజ ,రత్నం ముగ్గురు పాట చూడటం ఆపేసి వీళ్ళ వైపు తిరిగారు . రామిరెడ్డి ముందుకు వంగి నిర్మలమ్మ వీపు మీద చెమట మరకని ,తన నాలుక మొత్తం బయటపెట్టి ఒక్కసారి గ పర్రున నాకాడు. దాదాపు ఆమె వీపుమీద చెమట మొత్తం ఒక్కసారిగా రెడ్డి నోటి లోకి వెళ్ళింది ఏమి మిగలకుండా. వాళ్ళు ముగ్గురు తన వైపు చుస్తూండటం తో నిర్మలమ్మ చటుక్కున లేచి కూర్చుంది తలా దించుకొని. రామిరెడ్డి మాత్రం చెమట అంటిన పెదాలను చప్పరించుకుంటూ రత్నం వైపు చూసాడు నవ్వుతు. అపుడు సరోజ ” పంతులమ్మ చెమట కూడా వదలడం లేదు గ నువ్వు ” అంది నవ్వుతు . ఆ సమయం లో లావణ్య అప్రయత్నం గ తన జాకెట్ ని గమనించుకుంది చెమట పట్టిందో లేదో అని. పెద్దగా పట్టకపోవడం తో ఊపిరి పీల్చుకుంది. లేకపోతె ఆ సమయం లో ఏమి అయినా జరగవచ్చు అని అనిపించింది తనకి.
ఈ లోగ వాళ్ళు గుడిసె దగ్గరకి చేరుకున్నారు . రామిరెడ్డి సంగతి అప్పటికే తెలిసిన నిర్మలమ్మ ,లావణ్య ఇద్దరు కిందకి దిగకుండా రామిరెడ్డి కి ముందు దిగమన్నారు. లేకపోతె, వీపు మీద చెమట కనిపిస్తే…వదలదు అని వాళ్ళకి అప్పటికే అర్ధం అయిపొయింది. ఆ ఆటో కి ప్లాస్టిక్ సీట్స్ అవడం వాళ్ళ అనుకుంటే కొచం అయినా చెమట పట్టడం సహజం. ఇద్దరి జాకెట్లు పల్చగా ఉంటడం వాళ్ళ ,అది ఇంకొచమ్ బాగా కనిపించే అవకాశం ఉంది.
గుడిసె ముందు ఒక ముసలాయన గడ్డి పీకుతూ కనిపించదు. అయన పశువులు అక్కడ గడ్డి మేస్తూ ఉన్నాయి. అయిదుగురు ఆటో వెళ్ళిపోయాక గుడిసె వైఫు గ వెళ్లారు. అక్కడికి వెళ్ళగానే ఆ ముసలాయన లేచి నిలబడి నిర్మలమ్మ వైపు ఆశ్చర్యం గ చూసి ” నమస్తే ..పంతులమ్మగోరూ..” అన్నాడు వినయం గ చేతు కట్టుకొని. నిర్మలమ్మ గుండెలో గుభేలు మంది . ఇలా జరుగుతుంది అని ఉహించలేదు. ఆ ముసలాయన ఎవరో తనకి అర్ధం కాలేదు.. అపుడు రత్నం కలగజేసుకొని ” పెద్దాయన…ఎవరు నువ్వు ..ఆమె పంతులమ్మ కాదు…ఎవరిని చూసి ఎవరు అనుకున్నావో…పక్క కి వేళ్ళు “అని కసిరింది . అపుడు ఆ ముసలాయన ” అదేంటమ్మా..మా పంతులమ్మ గోరిని నేను గుర్తు పట్టలేనా…మా అబ్బాయి వాళ్ళ బడి లో పని సేతాడు కదా…” అని నిర్మలమ్మ తో ” నేను రంగ వాళ్ళ అయ్యా ని అమ్మ…” అనడు. అపుడు అర్ధం అయింది నిర్మలమ్మ కి. ఆ పెద్దాయన తన బడిలో వాచ్మాన్ గ పని చేసే రంగ వాళ్ళ నాన్న అని. గుండె కొట్టుకోవడం దాదాపు ఆగిపోయిన ఫీలింగ్. ఆ పెద్దాయన కచ్చితం గ వాళ్ళ కొడుకుకి తనని ఇక్కడ చూసినట్టు చెప్తాడు. కానీ,తాను ఇక్కడికి ఎందుకు వచ్చిందో ఆయనకి తెలియదు కదా అనిపించగానే కొంచం రిలాక్స్ అనిపించింది. వెంటనే రామిరెడ్డి ఒక 100 రూపాయల నోటు తీసి “పెద్దాయన..ఇక్కడ బడి లో పంతులమ్మ కి డ్యూటీ ఉంది ..అందుకే ఇక్కడికి వచ్చారు..మేము ఆమెకి హెల్ప్ చేసే వాళ్ళము …” అని చెప్పి అక్కడ నుండి పంపించి వేసాడు. నిర్మలమ్మ చాల వరకు రిలాక్స్ అయిపొయింది. ఆ గుడిసె చాల చిన్నదిగా ఉంది. తల దించుకొని లోపలి వెళ్ళాలి.లోపల ఒక పాత నులక మంచం,దాని పక్కన చిరుగులు పట్టిన ఒక చాప ఉన్నాయి. దండెం మీద సరోజ బట్టలు ఉన్నాయి. రంగు రంగుల చీరలు,లో నెక్ జాకెట్లు , ఒక మూడు బ్రాలు ఉన్నాయి. అన్ని తక్కువ రకమైనవి అయినా చూడగానే మూడ్ తెపించేలా ఉన్నాయి.
5 గురు కనీసం కూర్చునే స్థలం కూడా లేదు లోపల. అసలు ఆ లోపల వాతావరణం చూస్తుంటేనే అర్ధం అవుతూ ఉంది ..అది పెద్ద బ్రోతల్ హౌస్ లాగా.ఆ గుడిసె ,నులకమంచం,ఇరుకు స్థలం,రంగు రంగు బట్టలు దండెం మీద …ఇవ్వాలి చూడగానే రామిరెడ్డి కి గునపం గట్టి పడింది .
రామిరెడ్డి నులక మంచం మీద కూర్చున్నాడు. ఇంకొకరు కూర్చునే ప్లేస్ ఉంది కానీ..అక్కడ ఇంకొక్కరు కూర్చుంటే, మిగతా ఇద్దరు వాళ్ళు కింద కూర్చోవాలి. కాబట్టి,మొహమాట పది ముగ్గురు కింద ఉన్న చాప మీద కూర్చున్నారు. తాటాకు కప్పు అవడం వల్ల చల్లగా హాయిగా ఉంది . కాసేపు నిశబ్దం రాజ్యమేలింది అక్కడ . అపుడు సరోజ కలుగజేసుకొని ” ఏంటమ్మా …పేరంటానికి వచ్చినట్టు కూర్చున్నారు…” అని అంటూ నిర్మలమ్మ వైపు తిరిగి ” అబ్బో ..పెద్ద ముత్తైదువా …..నువ్వే ఇట్టా కుసుంటే …మా పరిస్థితి ఏంటి…” అంటూ మెల్లగా నిర్మలమ్మ భుజం మీద చీర కి ఉన్న పిన్ను తియ్యసాగింది. నిర్మలమ్మ అడ్డు చెప్పలేదు . పిన్ను తీసాక నిర్మలమ్మ తాళిబొట్టు బయటకి లాగి దానికి పెట్టింది ఆ పిన్ను ని సరోజ. ఆ తాళి బొట్టు చూడగానే రామిరెడ్డి లో ఉన్న కామం కట్టలు తెంచుకుంది .