చేయని తప్పు’కు బహుమతి-1
రూమ్లో ‘స్వాతి’లో శృంగార సమస్యలు, సమాధానాలు చదువుతున్నా, ఏమి అర్థం కావట్లేదు, కాని చదవాలని ఆత్రుత. ఎక్కువ సార్లు హస్త ప్రయోగం అనే పదం వుంది, అంటే ఏంటి హస్తం అంటే చెయ్యి, ప్రయోగం అంటే ఎక్ష్పెరిమెన్త్. కాని రెండు కలిపితే అర్థం ఏంటి అనుకుంటూ ఆలోచిస్తున్నా. అప్పుడే…
అమ్మ: ఒరేయ్ వెంకీ…! పద్మజ ఆంటీకి ఈ డబ్బులు ఇచ్చేసి, అకౌంట్ బుక్ ఇప్పించుకొని వద్దురా…
ప్రతి నెలా ఇదో పని నాకు. డ్వాక్రా డబ్బులు పద్మజ ఆంటీ కి ఇచ్చి రావాలి, మన సందో, పక్క సందో ఐతే పర్లేదు, మా స్కూల్ దాటి వెళ్ళాలి. స్కూల్ వున్నింటే పనిలో పని అయిపోయేది, ఇప్పుడు హాలిడేస్ అదే పని మీద వెళ్లి రావాలి. “వెళ్ళాను పో” అని చెప్పే అలవాటు లేక, ఖర్మ అనుకుంటూ లేచి మొహం కడుక్కొని షర్టు వెస్కొని సైకిల్ లో బయలుదేరాను. స్కూల్లో 10 class వాళ్ళు చదువుకుంటున్నారు, నేను అక్కడ లేనందుకు సంతోషించాను,కాలేజీ దాటి ఆంటీ వాళ్ళ ఇంటికి చేరాను.
డ్వాక్రా లో చేరేంత బీదోల్లు కాదు, బాగా బలిసినోల్లు ఇంటి బయటి గేటు తీస్కొని లోపలి[b]కి వెళ్లాను. డోర్ దగ్గర నిలబడి “ఆంటీ..” అంటూ ఓ అరుపెస్కున్నా, లోపల TV నా కన్నా గెట్టిగా అరుస్తుండటంతో ఎవరు జవాబివ్వలేదు. ఈ సారి TV తో పోటి పడి అరిచా, కాని లాభం లేదు టీవీ లో మ్యూజిక్ ఛానల్ వేస్కున్నారు. డోర్ కొట్టడానికి చేత్తో ఒక సారి తట్టగానే, తలుపు లోపలి కదిలింది, లాక్ వేస్కోలేదు. ఇంకొద్దిగా నేనే తెరిచి మల్లి పిలిచా “ఆంటీ….!”, కాని హాల్ లో ఎవరు లేరు. చేసేదేమీ లేక లోపలికి వెళ్లి చూసా, టీవీ శబ్దం పైనుంచి వస్తుంది. కింద ఎవరు లేనట్టున్నారు.
అయినా ఒక సారి పిలిచి చూద్దాం అని మాములుగానే “ఆంటీ..”. సందేహం తీరింది, పైన వున్నారు. వెళ్ళడానికి సంకోచించాను, కాని గతి లేక తాపల వైపు అడుగులు వేసా.. కుడి వైపుకు తిరిగి మల్లి ఎక్కాలి అనగా ఇంకో ఆఖరి అరుపెసా.. నా పిలుపు నాకే విసుగేక్కింది. ఇక జంకడం ఆపి కోపంతో కూడిన విసుగుతో పైకి వెళ్లాను. ఎదురుగా వున్న రూం తలుపులు తెరిచే వున్నాయి. అక్కడి నుండే TV శబ్దం వచ్చేది, ఇక పిలవడం మన్నేర్స్ కాదు అనిపించింది.
నేరుగా లోపలికి వెళ్ళా, అక్కడ నేను చూసిన దృశ్యం నన్ను శిల్పాన్ని చేసింది. ఓ ఇరవై ఏళ్ళ ఆమ్మాయి ఒంటిమీద నూలుపోగు లేకుండా బెడ్ మీద పల్లకిలా పడుకొని రెండు కాళ్ళు వీలైనంత చీల్చి వాటి మధ్యలో ఆమె ఏం చేస్తుందో గమనించే లోపే మా ఇద్దరి చూపులు కలిసాయి, ప్రళయం వచ్చినట్టు ఉలిక్కిపడింది, ఆమెను చూసి నిజంగానే వచ్చిందేమో నని నేను కూడా ఘబ్బున బయటికి వచ్చేసా.
అక్క: “ఎవరది…?” తీయని గొంతులో వణుకు కనిపించింది.
నేను: డ్వాక్రా డబ్బులు ఇవ్వటానికి వచ్చానక్కా.
అక్క: “లోపలి కి రా.” ఆ ప్రళయాన్ని దుప్పటిలో దాచి కంగారుగా నా వైపే చూస్తుంది, నాకే సిగ్గేసి చూపులు మార్చేసా. డబ్బులు చేత పట్టుకొని మంచం దగ్గరికి వెళ్ళా. టీవీ వాల్యుమ్ దగ్గించింది.
అక్క: “కూర్చో..” కాని అక్కడ మంచం ఒక్కటే వుంది, దాని పైనే ఒక మూల కూర్చున్నా.
అక్క: “అమ్మ బంధువుల ఇంటికి వెళ్ళింది, ఓ గంటలో వస్తుంది.” నేనేం పలకలేదు
అక్క: “ఎం పేరు?”
నేను: “వెంకీ..” అక్క వైపు చూడకుండానే చెప్పా..
అక్క: “ఎం చదువుతున్నావ్?”
నేను: నైన్త్ క్లాస్ ఐపోయింది.
అక్క: “అల సరాసరి రూమ్లోకి రావడం తప్పు కదా?”
నేను: కింద ఎవరు లేరు, ఎంత పిలిచినా జవాబివ్వలేదు.
అక్క: ఐతే అలా గుడ్లప్పగించి చూస్తూ నిలబడతావా?, మీ ముమ్మి తో చెబుతాలే.
నేను: లేదక్కా నేనప్పుడే వచ్చాను.
అక్క: ఈ విషయం ఎవరితోనైనా చెబితే మీ మమ్మీ కి చెప్పేస్తా.