ఒక్కసారి అలుసిస్తే – Part 3 199

రవి లోపలకి వెళ్ళి, మొత్తానికి అయొడెక్స్ బాటిల్ ని తెచ్చేసాడు. దాన్ని రవళికి ఇచ్చి, “రాసుకో..” అన్నాడు ఆమె పక్కనే కూర్చుంటూ. రవళి “ఊఁ…థేంక్స్..” అంటూ, నెమ్మదిగా తన పరికిణీని మోకాళ్ళ వరకూ ఎత్తి, పక్కనే ఉన్న రవిని చూసి, గబుక్కున కిందకి లాగేసుకుంది. అది చూసి రవి, “ఏమయిందీ!? రాసుకో.” అన్నాడు. “తరవాత రాసుకుంటాలే..” అంది ఆమె సిగ్గుపడుతూ. “ఇప్పుడు దెబ్బ తగిలితే ఎప్పుడో రాసుకోవడమేంటీ!?” అనేసి, ఆమె సిగ్గు పడుతుందన్న విషయం గమనించి, “ఫరవాలేదులే, నేను పక్కకి వెళ్తాను, రాసుకో..” అంటూ పైకి లేవబోయాడు. ఆమె చపున అతని చేతిని పట్టేసుకొని, “అమ్మో, నాకు చీకటంటే భయం.” అంది. అతను అలాగే కూర్చుండిపోయి, “పోనీ కళ్ళు మూసుకోనా!” అన్నాడు. “ఊఁ…” అంది ఆమె చిన్నగా. అతను కళ్ళు మూసుకున్నాడు. ఆమె అతని వైపు ఒకసారి చూసి, మళ్ళీ తన పరికిణీని నెమ్మదిగా మోకాలిపై వరకూ ఎత్తి, అయొడెక్స్ రాసుకొని, పరికిణీని కిందకు లాక్కొని, “అయిపోయింది..” అంది చిన్నగా. అతను “తెలుసు..” అన్నాడు. “ఎలా తెలుసూ!?” అంది ఆమె. “అసలు నేను కళ్ళు మూస్తేకదా..” అన్నాడు అతను చిలిపిగా. ఆమె “హాఁ..” అంది ఆమె షాకింగ్ గా. “ఊరికే జోక్ చేసా. అయినా చీకట్లో ఏం కనబడుతుందిలే.” అన్నాడు అతను ఆమెను టీజ్ చేస్తూ. ఆమె నవ్వేసి, “కనబడితే చూసేద్దామనే!” అంది ఆమె. “చూపించాలనే కదా మీరూ ఆత్రపడతారూ. అలాంటప్పుడు చూడకపోతే ఫీలవుతారు కదా!” అన్నాడు అతను. “అలా ఏం ఫీలవ్వం.” అంది ఆమె. “అయితే, ఈసారి చూడనులే.” అన్నాడు అతను. ఆమె చప్పున అతన్ని చూసి, “అంటే, ఇంతకు ముందు నిజంగానే చూసావా!” అంది. “ఆఁ…మోకాళ్ళ వరకే కదా, పెద్ద ప్రోబ్లం ఏముందీ!?” అన్నాడతను. అతను అలా అంటూ ఉండగానే, “నిన్నూ…” అని మీదపడి కొట్టబోయింది. అతను చప్పున ఆమె రెండు చేతులూ పట్టేసుకున్నాడు. అయినా వదలకుండా ఆమె గింజుకుంటూ ఉండడంతో, వేరే దారిలేక, చటుక్కున మీదకి లాగేసుకున్నాడు. దాంతో ఒక్కసారిగా ఆమె అతని మీద పడింది. అప్పటివరకూ కవిత మైకంలో ఉన్న రవి, రవళి పరువాలను పట్టించుకోలేదు. కానీ ఆమె తన మీద పడినప్పుడు, ఒక్కసారిగా తన ఛాతీని మెత్తగా పలకరించిన ఆమె పరువాలు గిలిగింతలు పెట్టగానే, అప్రయత్నంగానే ఆమెని తన చేతులతో గట్టిగా బిగించేసాడు. అతను అలా బిగించగానే, తన పరువాలు కాస్తా నలగడంతో ఆమెకి జివ్వుమంది. మొదటిసారిగా ఒక మగాడి స్పర్శ తగిలింది ఆమెకి. ఆ అనుభవం బావుంది. కానీ వెంటనే, ఆడపిల్లలకు సహజ సిద్దంగా ఉండే బెరుకుతో గబుక్కున అతన్ని విడిపించుకొని, పైకి లేచి కూర్చుండిపోయింది. ఆమె అలా లేవగానే అతనూ స్పృహలోకొచ్చి, “సారీ…” అన్నాడు. ఆమె సిగ్గుపడుతూ “ఫరవాలేదు..” అంది. అప్పటికే కాస్త వేడెక్కి ఉన్నాడు రవి. చీకట్లో ఉన్న రవళిని చూస్తుంటే, ఆ వేడి ఇంకాస్త పెరుగుతుంది. దాంతో ఆమెకి దగ్గరగా జరిగి, “ఫరవాలేదా అయితే!” అన్నాడు. ఆమె పెదాలు బిగించి చిన్నగా నవ్వుకుంటుంది. అతను ఇంకాస్త జరిగి ఆమెకి అతుక్కొని, “చెప్పు, నిజంగా ఫరవాలేదా!” అన్నాడు. “ఛీ..పో!” అంది ఆమె. ఆ “ఛీ..పో” లోనే “దగ్గరకి రా” అన్న ఆహ్వానం వినిపించింది అతనికి. దాంతో నెమ్మదిగా తన చేతిని ఆమె చేతిపై వేసి చిన్నగా నొక్కాడు. ఆమె కదలకుండా అలాగే కూర్చుంది. అతను ఆమె చెవిలో గుసగుసగా “ఇక్కడ ఇలా నొక్కితే ఫరవాలేదా!” అన్నాడు. ఆమె సన్నగా “ఊఁ..” అన్నాడు. ఆమె అలా అంటుంటే ఇంకాస్త అడ్వాన్స్ అవ్వాలనిపించింది అతనికి. తన చేతిని ఆమె మోకాలిపై వేసి, చిన్నగా నిమురుతూ “నొప్పి తగ్గిందా?” అన్నాడు. “ఊఁ..” అంది ఆమె. ఈసారి ఆమె మోకాలిపై చేతిని తీసి, ఆమె భుజాల చుట్టూ వేసి, “ఇలా చేయి వేస్తే ఫరవాలేదా!” అన్నాడు. ఆమె అతనిపైకి కాస్త ఒరిగి, “నువ్వు దొంగవి..” అంది. అతను తన చేతిని ఆమె భుజాలపైనుండి కాస్త కిందకి జార్చి, కాలర్ బోన్ కింద వేలితో రాస్తూ, “ఎందుకమ్మా!?” అన్నాడు. ఆమె కాస్త దూరంగా జరుగుతూ, “అబ్బా! అలా చేయకూ. ఏదోలా ఉంది.” అంది. అతను ఆమెని దగ్గరకి లాక్కుంటూ, “నాకూ ఏదోలా ఉంది. ఏదో చేయాలని ఉంది.” అన్నాడు. “మ్..ఏం చేస్తావ్!?” అంది ఆమె. ఆమె కాలర్ బోన్ పై ఉన్న చేతిని, ఆమె బుగ్గపైకి తెచ్చి, ఆమె మొహాన్ని తన వైపుకు తిప్పుకొని, “నువ్వు ఊఁ అంటే ఏదో ఒకటి చేస్తాను, చెయ్యనా!” అన్నాడు. ఆమె నవ్వుతూ “ఊఁహూఁ..” అంది తల అడ్డంగా ఊపుతూ. ఆమె అలా అంటుంటే, అతనికి కసి రేగిపోతుంది. తన చూపుడువేలితో ఆమె పెదవిమీద చిన్నగా రాసాడు. ఆమె “మ్..” అంది మొహాన్ని పక్కకి తిప్పుతూ. అతను ముందుకు వంగి ఆమె బుగ్గపై ముద్దు పెట్టాడు. ఆమె “మ్..” అని అతన్ని దూరంగా నెట్టేసి, పైకి లేచిపోయింది. అతను ఆమె చెయ్యి పట్టుకొని ఆపి, “రవళీ, ప్లీజ్..” అన్నాడు. ఆమె అతని చెయ్యి విడిపించుకొని, “వ్వె..వ్వె..వ్వె..” అని వెక్కిరిస్తూ, దూరంగా వెళ్ళిపోయింది. “ఏయ్! రవళీ…” అంటూ అతను పైకి లేచి, ఆమె వెంట పడబోతుండగా, కరెంట్ రావడంతో, ఆ ప్రదేశం ఒక్కసారిహా వెలుగులతో నిండిపోయింది. ఆ వెలుగులో అక్కడే నిలబడి ఉన్న కవితను చూసి షాక్ అయ్యాడతను. ఆమె అతన్ని కోపంగా చూసి, విసురుగా తల తిప్పుకొని వెళ్ళిపోయింది. దాంతో ఏం చేయాలో అర్ధంగాక అలాగే నిలబడిపోయాడు అతను.

ఇక రమేష్, రాజీ వ్యవహారం చూద్దాం.

రాజీ అతని చేయి పట్టుకొని, బయటకి వచ్చిన తరువాత, పిట్టగోడ దగ్గర నిలబడి, “అబ్బా! ఎంత చీకటిగా ఉందో చూడు బావా!” అంది. అది పల్లెటూరు కాబట్టి, ఆకాశంలో నక్షత్రాలు తప్ప మరేం కనబడడం లేదు. అతను అటే చూస్తూ, “మీ పళ్ళెటూళ్ళలో ఇదే ఎడ్వాంటేజ్. చీకటి అయితే ఆకాశం అద్భుతంగా కనిపిస్తుంది.” అన్నాడు. “బావా! వాటర్ టేంక్ ఎక్కుదామా! ఇంకా సూపర్ గా ఉంటుందీ..” అంది అతని చేతిని తన చేతికి మెలేస్తూ. అలా మెలేసినప్పుడు ఆమె స్థనం తగిలీతగలనట్టు తగిలింది అతనికి. చప్పున ఆమె మొహంలోకి చూసాడు అతను. ఆమె మొహం అస్పష్టంగా కనిపిస్తుంది, కానీ ఎందుకో ఆమె కళ్ళు మెరుస్తున్నట్టు అనిపించాయ్ అతనికి. అతను తన మొహంలోకి చూడగానే, ఆమె మరింత దగ్గరకి వచ్చి, “వెళదామా బావా!” అంది హస్కీగా. ఒక అమ్మాయి అంత హస్కీగా అడిగితే కాదనే మగాడు ఉంటాడా!? “సరే పద..” అన్నాడు అతను. వాటర్ టేంక్ కి ఉన్న ఇనప నిచ్చెన ఎక్కి, ఇద్దరూ పైకి చేరడం, కింద అంతకు ముందు వాళ్ళు నిలబడిన ప్రదేశం దగ్గరకి రవి, రవళి రావడం ఒకేసారి జరిగింది. (సరే వాళ్ళ కథ మీకు తెలిసిందే కదా.)
టేంక్ పైన ఒద్దికగా కూర్చుంది రాజీ. రమేష్ కూర్చోబోతుండగా, “ఆగు బావా! బట్టలు మాసిపోతాయ్.” అంటూ, తన పరికిణీని పరిచి, “రా కూర్చో..” అంది. రమేష్ దాని మీద కూర్చొని, “ఇది ఇలా పరిచేసావూ, మరి ఇది మాసిపోదా!?” అన్నాడు. “మాసిపోదు, కావాలంటే చూడు.” అంది. అతను పరిశీలనగా చూస్తే, ఆమె పరికిణీని తన చుట్టూ బుట్టలా పరిచేసింది. తను కూర్చున్న చోట లోపల మాస్తుందే తప్ప బయటకాదు. “అమ్మనీ! సూపర్ గా సెట్ చేసావ్?” అని, అంతలోనే ఒక సందేహం వచ్చి, అడిగేసాడు, “మరి నువ్వు దేని మీద కూర్చున్నావూ!?” అని. ఆమె ముసిముసిగా నవ్విందే గానీ సమాధానం చెప్పలేదు. “అంటే కింద ఏమీ లేదా!?” అన్నాడు. “ఏయ్..ఛీ!” అంది ఆమె సన్నగా సిగ్గుపడుతూ. “అయితే చెప్పవన్న మాట.” అన్నాడతను. “ఊఁహూఁ..” అంది ఆమె. “అయితే నేనే తెలుసుకుంటాను.” అని, పరికిణీ నుండి పక్కకి జరిగి, పరుచుకున్న పరికిణీ అంచుల కింద నుండి చేతిని లోపలకి తోసాడు. అతను అలా చేతిని పెట్టడం చూసి, “ఏయ్ బావా!” అంటూ, గబుక్కున పరికిణీని దగ్గరకు లాగేసుకుంది.