జీవితం Part 1 502

ఏర బాగ నిద్రపట్టిందా..
ఉమ్మ్మ్ అవును…
నువ్వ్వ్ చిన్నప్పటి నుంచీ అంతే మట్లాడుతూ మాట్లాఉతూనే నిద్రపొతావు, నీతూ నకు అలాగె కాలక్షేపం….’అంతూ సుమతి ఏదొ చెప్పూకుపోతొంది…..
కానీ రఘు అలోచ్నలు ఎక్కడో ఉన్నయి అందుకు తగ్గట్లుగా అతని చూపుల్ తల్లి ఎద్సంపద మీద, ఆమె బిగుతైన బ్లుజ్ లోంచి కనబడుతున్న జబ్బల బిగువు మీద తారట్లాడుతున్నాయి.
మాత్ట్లాడ్తూ మాట్లాడుతూ కొడుకు చూపులు ఎక్కడ్ గుచ్చుకుంటున్నాయో గమంచిన సుమతి కొంచెం ఇబ్బందిగా కదిలి తన పైట చెంగును స్ర్ధుకుంది. దాంతో రఘు తన చూపూ దిశ మార్చి మళ్ళీ తల్లి చెప్పెద్ని మీద దృష్టి పెట్తాడు. సుమతి తన మాటలు కొనసాగించింది. కానీ కొద్దిసేపత్లోనె రఘుచూపులు అందాల అన్వేషనలో పడ్డాయి. సూతి మధ్యలో ఒక్ పొడి దగ్ దగ్గి అతని పర్ధ్యనం తప్పించిది. కానీ మళ్ళీ కొద్దిసేపటికే అతని చుపులు ఆమె సౌందర్యానికి దాసోమనసాగాయి. అదిగమనంచిన సుమతి కొద్దిసేఉమౌనం వహించి చివరకి నాకు వంట గదిల్పనుంది మనం తర్వాతమాత్లాడుకుందాం అని లేచింది. నిజానికి ఉదయమ్నుంచి కొడుకు ఇమి పనులలో తీసుకుంటున్న శ్ర్ద్దకి సుమతిరాత్రి జరిగిన విషయం మరుగునపడి పొయింది. అది ఒక క్షణికావేశంలో జరిగిన అనుకోని సంఘటనగా ఆమె భావించింది. అది క్షనికావేశంలొ అంకొకుండా జ్రిగిన సంఘతనే కనీ అది ఇచ్చిన్ అనుభుతి మాత్రం అలా నిలిచి ఉంటుందనేది ఆమె గుర్తించలేదు. సుమతి వంతగది వరకు వెళ్ళి కొద్దిగా తలతిప్పివెఉకకి చూసింది. రహు చూపులు అప్ప్డు ఆమె గుండ్రని , లయబద్దంగా కదులుతున్న ఆమె పిరుదులని తడుముతున్నాయి. సుమతిచటుక్కున వంటగదిలోకి వెళ్ళీపోయింది.
తలివెళ్ళీన్ వైపే అలా చూస్తూ ర్ఘు కంత్సేపటి తరువాత బయట నుంచే ‘అమా నేను అలా తౌన్ కి వెల్లి వస్తానూ అన్నాదు. సుమతి ఉమ్మ్మ్మ్ సరె లస్త్ బుస్ 8 గంతల్కె చూసుకుని తొందరగా వచ్చెయ్యి అంది
సాయంత్రం 6 గంతల కల్లా రఘుఇంతికి తిరిగి వచ్చాడు. వస్తు వస్తూ తినటానికి ఏవో స్వీట్లు హాత్లు కూడా తెచ్చాడు. కొడుకు చేతిలో ప్యకెత్లు చూసి ‘మీ అమ్మ ఎక్కడ కష్టప్డిఓతుందో అని చలా తెచ్చినట్లు ఉన్నవ్’ అని పరిహాసమాడాడు సుధాకర్, రఘు నవ్వుతూ ఇంట్లోకి వెల్లాడు.
ఆ రోజు రాత్రి తన డ్యుటీకి వెళ్ళటానికి ముందు సూతి ద్గ్గరకి వ్చ్చాడు సుధాకర్. కిటికీలోనుంచి లోపల్కి వచ్చిన సన్నజాజి తీగను సరి చేసున్న సుమతి భర్త రాకని గమనించలేదు. సన్నజాజి పూల పరిమలంలో తడిసిన సుమతి లేత క్రీం కలర్ సరీలో విమైన ఆకర్షనతో ఉంది. మాట్లాడదమని వచ్చిన సుధాకర్ ఆమె న్ వెనుకౌంచి ంత్తగా వాటేసుకున్నాడు. అనుకొని భర్త స్పర్సకు ఉలిక్కిపడినా అంతలోనే తేరుకుని ‘స్రీవారికి ద్యూటీ తైం కాలేదా” అని అడిగింది సూతి అందమైన చిరునవ్వుతో.
‘అయింది కానీ శ్రీమతిగారికి ఒకచిన్న బహుమతి ఇచ్చివెళదామని వచ్చానూ అన్నాడు సుధకర్.
అలా అమంటూనే భార్యకి రెండువైపుల ఆమె బాహుమూలాల గుండ తన చేతుపోనించి ఆమె రండుచేతుల మణికట్టూని ఒడిసిపుకున్నాడు. “ఎన్నో రోజుల నుంచి బోసిగా ఉన్న ఈ చేతులకొసం ఇవి….” అంటు ఆమె చెతులలో బంగారు గాజులు పెట్టాడు. ఇవి ఎప్పుడు విడిపించారు?
అనదపు ఆస్చర్యం కలగలిసిన తుళ్ళీంతతో అడిగింది.
‘నెను కాదు నీ కొడుకు తెచ్చాడు మధ్యానం తౌన్ కి వెళ్ళడట వీటి కోసం”
సుమతి కి మధ్యానం జరిగిన సంఘటన గుర్తొచ్చిది.కొరికగా తన పిరుదులని చూసిన కొడుకు అంతలోనే వెళ్ళి తన బంగారు గాజులు తెచాడా..అవి తన పుట్టీంటి తాలూకూ ఏకైక జ్ణాపకాలు. అవి తిరిగి వస్తె తను సంతొషిస్తుందని ఎవ్రుచెప్పారు రఘుకి ?……ఆమె అలొచనలు కొనసాగుతున్నాయి. సుధకర్ ఆమెచెంప మీద ఒక తీయని ముద్దు పెట్టి బయటకి దారితీశాడు.
సుమతి ఆ గాజులని అలతడుముతు అక్కడే నిలబడిపోయింది. ఓ పెళ్ళైన స్త్రీకిపుట్టింట్జ్ణపకాలు చాలా వ్లువనవిగా అనిపిస్తాయి. అయితే అది అందరు అగవాళ్ళూర్ధంచేస్కోలేరు. చలా కొద్దిమంది మాత్రమే ఆమె కు ఆ జ్ణాపకాలు ఎంత విలువైనవో, ఆ వస్తువులు ఎంత విలువైనవొ గుర్తిస్తారు. అంత అముల్యమైన వాటిని కూడాకుతుంబ అవస్రాలకోస స్త్రీలు తృణప్రాయంగా ఇచ్చేస్తూంటారు.