దాదాపు పది సంవత్పసరాల కిందటి ఘటన. పదవ తరగతి పరీక్షలు పూర్తికావడంతో హాస్టల్ నుంచి ఇంటికెళ్లాను. అక్కడ కొన్ని రోజులు గడిపాక మా అమ్మమ్మవాళ్ల ఊరు వెళ్లిపోయాను. మామయ్యకు నేనంటే చాలా ఇష్టం. అందుకే అక్కడ నేను ఏం చేసినా నడుస్తది. మావయ్యకు ఆ గ్రామంలో పలుకుబడి ఎక్కువ. అందువల్ల మావయ్య వాళ్లింటికి ఎవరు వచ్చినా ఊర్లో దాదాపు అందరికి తెలిసిపోతుంది. ఎక్కడికెళ్లినా మర్యాదలు బాగా జరుగుతాయి.
నేను చిన్నప్పటి నుంచి సెలవుల్లో ఎక్కువ రోజులు అదే ఊరిలో గడిపేవాడిని. అందుకే చాలామందికి నేను తెలుసు. నా ఫ్రెండ్స్ కూడా ఉన్నారు ఆ ఊరిలో.ఇక అసలు విషయానికి వస్తాను. నాకు బాగా గుర్తు నా 8వ తరగతి నుంచే నాకు హిరోయిన్లను చూస్తే లేచేది. తట్టుకోలేక కొట్టుకునేవాడిని. మావయ్య వాళ్ల ఇంట్లో కలర్ టీవీ ఉండేది. చుట్టుపక్కల చాలామంది టీవీ చూసేందుకు అక్కడికి వచ్చేవారు. వాళ్లలో అమ్మాయిలు.. అంటీలు కూడా ఉండేవారు.
ఒక చిన్నవయస్సు అంటి ఉండేది. చిన్నవయస్సు అని ఎందుకు అంటున్నానంటే తనకు అప్పటికీ 18 సంవత్సరాలు మాత్రమే ఉంటాయి. గ్రామాలలో త్వరగా పెళ్లిళ్లు చేస్తారు. తన పేరు పద్మ. ఫిజిక్ చాలా బాగుంటుంది. తన పాలిండ్లు, తన బ్యాక్ సూపర్ ఉంటాయి. టైట్ శారీస్ కడుతుంది. ఇక అర్థం చేసుకొండి ఎలా ఉంటుందో. తనను చూడగానే నాకు లేచేది. రోజు తననే ఊహించుకునేవాడిని. తను టీవీ చూడడానికి బాగా వచ్చేది. నేను వాల్ చైర్ నే వేసుకొని టీవీ చూసేవాడిని. తనను ఎలా అప్రోచ్ కావాలో తెలిసేది కాదు. నాకు అనుభవం లేదు. తన ఇంటికి ఏ కారణంతో వెళ్ళాలో తెలియడంలేదు. దాంతో నేను డిసైడ్ అయ్యా.
ఏది చేసినా టీవీ చూడడానికి వచ్చినప్పుడే ప్రయత్నం చేయాలి. అందులో శని, ఆదివారాల్లో సీనిమాలు వచ్చేవి. అవి పూర్తయ్యేసరికి చాలా రాత్రి అయ్యేది. గ్రామాలలో 7 గంటలకే దాదాపు అందరూ నిద్రపోతారు. సినిమాలు చూసేవాళ్లు, అరుగుల మీద బాతాఖానీ కొట్టేవాళ్లు తప్ప.