నా అదృష్టం 540

ఆంటీ చెయ్యి తగలగానే ఉలిక్కిపడుతున్నాడు. నాదాన్ని ఆంటీ ప్రేమగా తడిమి, గట్టిగా పట్టుకుని పిసికింది. నేను తట్టుకోలేక ఆంటీ తలని నాచేతుల్లో బిగించి, తన పెదాలపై నా పెదాలతో దాడి చేస్తున్నా. ఆంటీ ఒకచేత్తో నా తల నిమురుతూ* ఇంకో చేత్తో మా వాడిని ఆడిస్తోంది. నేను ఒక చేత్తో తన వీపుపై రాస్తూ ఇంకో చేత్తో తన సళ్ళని పిసికుతూ, మధ్య మధ్యలో నిపుల్స్ ని నలుపుతున్నా. ఆంటీ పూర్తి మైకంలో ఉంది, మా నాలుకలు పెనవేసుకుపోతున్నాయి. నా చేయి ఆంటీ వీపు మీద నుండి తన చీరలోకి లోలోపలికి చేరి తన నగ్న పిరుదుల్ని పరామర్శించి, వాటి మెత్తదనాన్ని ఆశ్వాదిస్తూంటే ఆ నునుపుకి నా చెయ్యి తన గుద్ద చీలికలో దూరి అక్కడ దాగున్న మందార మొగ్గని గట్టిగా చీల్చింది. దాంతో ఆంటీ గట్టిగా మూలిగి తన నోట్లో ఉన్నా నా నాలుకను కొరికింది, నేను అమ్మా అంటూ నా తలను వెనక్కి లాక్కున్నాను. ఆంటీ మైకం నుండి బయటపడుతూ, అమ్మో ఏం పిల్లాడివి రా, ఇంక ఇక్కడే ఉంటే నువ్వు ఆగేట్టు లేవు. మన వ్యవహారం మీ అమ్మకు తెలుసిందంటే ఇంక ఏమైనా ఉందా, అని తను లేచి చీర సరిచేసుకుని, తవాత కలుద్దాం అని చెప్పి, మా అమ్మతో కాసేపు మాట్లాడి వెళ్ళొస్తానని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది. నేను ఇంక చేసేదేం లేక ఉసూరుమంటూ బాత్ రూం కి దారితీశాను, మా వాడి వేడి చల్లార్చటాని.

తర్వాతి రోజు అమ్మ ఉదయాన్నే నన్ను నిద్రలేపుతోంది.
అమ్మ: రమేష్ లెయ్యరా, డాడి పిలుస్తున్నాడు.
నేను: ఏంటమ్మా ఉదయాన్నే, కాసేపు నిద్రపోనీ.
అమ్మ: డాడీ నీతో ఏదో మాట్లాడలంట రా.
ఛా.. సరిగ్గా నిద్రకూడా పోనివ్వరు అనుకుంటూ లివింగ్ రూమ్ లో కి వచ్చాను.
నేను: ఏంటి డాడీ పిలిచారంటా.
డాడి: రమేష్, మన ఊరిలో మన పొలం అమ్మాలనుకున్నాం కదా. మంచి బేరం వచ్చిందంటా. బాబాయి మాట్లాడాడు.
నేను: అవునా డాడీ.
డాడి: పొలం కొనే వ్యక్తి మన పొలం దస్తావేజులు చూడాలన్నాడంటా. అవి తీసుకెళ్ళి బాబాయి కి ఇచ్చి రావాలిరా.
నేను: (కోపంగా) అయితే* ఇప్పుడు నేను అ పల్లెటూరు వెళ్ళాలా.
డాడి: అవునురా.
నేను: నేను వెళ్ళను. అక్కడంతా ఆవు పేడలు ఆ వాసన, నా వల్ల కాదు.
అమ్మ: అలా కాదురా. డాడీ కి ఇక్కడ ఆఫీస్ లో అర్జెంట్ పని ఉండటం వల్ల వెళ్ళటం కుదరదంట. ఇక్కడ చూస్తే కొనే అతను రేపు సాయంత్రం వెళ్ళిపోతాడంట. మళ్ళీ ఇంత మంచి బేరం రాదు, తప్పకుండా పంపించమన్నాడు బాబాయి.
నేను: (నీరసంగా) హమ్.. తప్పేదేముంది.
అమ్మ ఆనందంగా) అయితే వెళుతున్నావుగా.
నేను: వెళ్ళక చస్తానా.
అమ్న: నా కొడుకు బంగారం, అని* నా బుగ్గ గిల్లి ముద్దుపెట్టుకుంది.
డాడి: మ్.. చాల్లే మీ తల్లీ కొడుకుల ప్రేమానురాగాలు. త్వరగా వాడికి బట్టలు సర్దు. బస్ కి టైం అవుతోంది.
డాడి: రమేష్, ఇవిగో రా దస్తావేజులు, జాగ్రత్తగా బాబాయికి ఇవ్వు. ఇవిగో ఇవి నీకు ఖర్చులకి డబ్బులు.
నేను: అలాగే డాడీ, అని అవి తీసుకుని బాగ్ లో పెట్టుకున్నా.
అమ్మ: రమేష్ ఇవి బాబాయి వాళ్ళకి ఇవ్వు అని మరో పెద్ద బాగ్ నిండా కొత్త కొత్త హోమ్ నీడ్ ఐటమ్స్ ఆ ఊరిలో వాళ్ళకి దొరకనివి అని ఇచ్చింది.
నేను: మళ్ళీ ఇదొకటా.
అమ్మ: పాపం బాబాయి వాళ్ళు మనం ఊళ్ళో లేకున్నా ఇంతకాలం ఊర్లో మన ఇల్లూ, పొలం ఎంత జాగ్రత్తగా చూసుకుంటున్నారు. వాళ్ళకోసం ఈ మాత్రం చెయ్యకపోతే ఎలా రా.
నేను: సెంటిమెంట్ డైలాగులు చాలు గాని ఆ బాగ్ ఇటివ్వు, అని అమ్మ దగ్గర నుండి బాగ్ తీసుకున్నా.
అమ్మ: నా కొడుకు బంగారం, చెప్పింది అర్ధం చేసుకుంటాడు.
లగేజ్ కార్లో పెడుతున్నా. ఆంటీ చూసి కిందికి వచ్చింది. దిగాలుగా ఉన్న నా ముఖం చూసి ఏంటన్నట్టు సైగ చేసింది. నేను అమ్మ వైపు చూపించాను. ఆంటీ అమ్మతో, రమేష్ ఊరికి వెళుతున్నట్టున్నాడు అంది.
అమ్మ: అవునండి వాళ్ళ బాబాయి దగ్గరికి ఓ పది రోజులు, అర్జెంట్ పని ఉంటే* ఈయనకి ఆఫీసులో కుదరక వీణ్ణి పంపిస్తున్నారు.
ఆంటీ నా ముఖం వైపు జాలిగా చూసింది. నేను దిగులుగా,* ఇద్దరికి బై చెప్పి కార్లో కూర్చున్నా. కారు బస్టాండ్ వైపు వేగంగా దూసుకెళుతోంది. మా అమ్మ నేను ఆ పల్లెటూరు వెళ్ళడం ఇష్టం లేక దిగులుగా ఉన్నాననుకుంది, కానీ ఆంటీని విడిచి వెళ్ళలేక దిగులుగా ఉన్నానని మా అమ్మకేం తెలుసు.