నా అదృష్టం 539

మా ఊరు చేరేసరికి మధ్యాహ్నం అయ్యింది. నేను బాబాయి వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళాను. బాబాయి: రా రా ప్రయాణం బాగా జరిగిందా.
నేను: బాగా జరిగింది బాబాయ్.
బాబాయి: దస్తావేజులు తెచ్చావా.
నేను: ఆ.. తెచ్చాను, అని బాగ్ లో నుండి తీసి బాబాయి కి ఇచ్చాను.
ఇంటికి వచ్చిన వాణ్ణి నీళ్ళు కూడా తాగనీయకుండా అప్పుడే అవి తెచ్చావా ఇవి తెచ్చావా అని ఏంటండి, అంటూ పిన్ని వంటగదిలో నుండి నీళ్ళు తీసుకొచ్చి గ్లాస్ నాకందిస్తూ, బాగున్నావా రమేష్. అమ్మానాన్న వాళ్ళు బాగున్నారా. ప్రయాణం ఎలా జరిగింది అంది. పా పిన్నంటే నాకు ఎంతో ఇష్టం. నా చిన్నప్పుడు మేము ఈ ఊళ్ళోనే ఉండే వాళ్ళం. అప్పుడు మా అమ్మ కన్నా నన్ను ఎక్కువగా మా పిన్నే చూసుకునేది. పిన్ని నాతో చాలా ప్రేమగా ఉంటుంది. బాబాయి పిన్నిని ప్రేమించి పెళ్ళి చేసుకుంటే, మా తాతా వాళ్ళు ఇంట్లోకి రానియ్యలేదంటా. అప్పుడు మా నాన్న మాతాతకి నచ్చజెప్పి ఒప్పించాడంటా. దాంతో మా పిన్ని మేమంటే ఎంతో అభిమానంగా ఉంటుంది. ఆ కాలంలో పిన్ని అందాన్ని చూసి ఊళ్ళో కుర్రాళ్ళంతా ప్రేమిస్తున్నాం అని వెంటపడినా ఎవ్వరినీ కన్నెత్తి చూడని మా పిన్ని మా బాబాయితో ప్రేమలో పడడం అందరికీ ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించింది. వాళ్ళది చాలా అన్యోన్యమైన జంట.

నేను: అందరూ బాగున్నారు పిన్నీ.
పిన్ని: ఏరా మమ్మల్ని చూడాలని అనిపించలేదా నీకు, ఎన్ని సార్లు సెలవులకు* రమ్మన్నా రావేమిరా.
బాబాయి: వాడికి ఈ పల్లెటూళ్ళు అంటే నచ్చవని తెలుసు కదా. ఇవన్నీ అడిగి వాణ్ణి ఎందుకు ఇబ్బంది పెడతావ్. నీళ్ళు కూడా తాగనివ్వకుండా దస్తావేజుల గురించి అడిగానని నన్ను ఆడిపోసుకోవడమే గానీ, అంత దూరం నుండి వచ్చాడు, వాడికి భోజనం పెట్టేది ఏమన్నా ఉందా లేదా?
నా భోజనం విషయం మరిచిపోయినందుకు పిన్ని నొచ్చుకుని,
పిన్ని: అయ్యో నా మతిమరుపు మండా. రా రమేష్, కాళ్ళు కడుక్కొని రా భోజనం చేద్దువు గానీ. నువ్వొచ్చిన తరువాత తింటానని మీ బాబాయి కూడా భోంచెయ్యలేదు.
నేను: మన మధ్య ఈ మర్యాదలు ఎందుకు పిన్నీ. పదండి అందరం కలిసి భోంచేద్దాం అన్నాను. మా చిన్నీకి నేనంటే ఎంత ప్రేమ అని పిన్ని నా తల వత్తి మెటికలు విరిచింది.
నేను, బాబాయి భోజనానికి పీటల మీద కూర్చున్నాం. మా బాబాయి వాళ్ళింట్లో డైనింగ్ టేబుల్ లేదు, అందరూ పాత* సాంప్రదాయం ప్రకారం* నేలమీద కూర్చునే తింటారు.
పిన్ని మాకు వడ్డిస్తోంది. అన్నం వడ్డించేటప్పుడు పిన్ని చీర పక్కకు జరగడం వల్ల తన జాకెట్ లో నుండి తన యవ్వన కలశాలు ఉబికి వాటి మధ్య లోతైన లోయ కనిపించింది. అది చూడగానే నాలో అలజడి మొదలయ్యింది. ఇంతకు ముందు పిన్ని గురించి ఎప్పుడూ అలా ఆలోచించలేదు. కానీ ఆంటీ తో అనుభవం తరువాత, అదీ కాకుండా నిన్న ఆంటీ తో పని సగంలో* ఆగిపోవడంతో అసంతృప్తిగా ఉన్న నాకు పిన్నిని చూసి కొత్త కోరికలు మొదలయ్యాయి. ఛ..ఛా.. నేనేంటి పిన్ని గురించి ఇలా ఆలోచిస్తున్నాను అని గిల్టీగా ఫీలయ్యాను, కానీ పిన్ని కలశాల నుండి చూపు తిప్పుకోలేకపోతున్నా. ఆంటీ వి తెల్లటి తెలుపు బొప్పాయి కాయలైతే, పిన్నివి పసుపువర్ణం కలిసిన బంగారు ముద్దలు. పిన్ని అందాల్ని కళ్ళతోనే తాగేస్తున్నాను. ఇవేమి తెలీని పిన్ని నాకు, బాబాయికి వడ్డించి తను కూడా మాతోపాటు కూర్చుంది తినడానికి. బాబాయి ఏవో ఊరి విషయాలు చెప్తున్నాడు, పిన్ని మా ఇంటి విషయాలు అడుగుతోంది. అన్నింటికి అన్యమనస్కంగానే సమాధానాలు చెప్తున్నా. నా మనసంతా ఎక్కడో ఎక్కడెక్కడో విహరిస్తోంది. నేను అన్నం తింటూ పిన్ని అందాల్ని నా కళ్ళతో* నంజుకుంటున్నాను.
భోజనాలు ముగించి హాల్ లోనికి వచ్చి కూర్చున్నాం. పిన్ని వంటిల్లు సర్ది బాబాయికి తాంబూలం తెచ్చింది. పల్లెటూర్లో భోజనం తర్వాత తాంబూలం వేసుకుంటారు, తిన్నది బాగా అరుగుతుందని.
బాబాయి: ఏరా తాంబూలం వేసుకుంటావా?
పిన్ని: ఏంటండి మీరు, చదువుకునే పిల్లాడు తాంబూలం వేదుకోకూడదు.
బాబాయి: అవును కదూ మర్చే పోయాను.