నా అదృష్టం 539

పిన్ని: వయస్సు మీద పడే కొద్దీ మీకు మతిమరుపు ఎక్కువవుతోంది.
నేనువాళ్ళ మాటలకు నవ్వుతున్నాను. పిన్ని ఏమైనా అమృతం తాగుతుందేమో, కాలంతో పాటు తన వయస్సు తగ్గుతున్నట్టుంది. 30 యేళ్ళ వయస్సులో, అతిలోక సౌందర్యంతో మిలమిలా మెరిసిపోతున్న పిన్నిని చూస్తే ఇప్పుడే ఇలా ఉందంటే పెళ్ళికాక ముందు తన వెంట కుర్రాళ్ళు పడ్డారంటే అందులో ఆశ్చర్యంలేదు.
బాబాయి: నువ్వు కాసేపు పడుకోరా, మనం సాయంత్రం వెళ్ళి అతనికి దస్తావేజులు చూపిద్దాం. అలాగే వచ్చేప్పుడు శెట్టి షాపులో ఉన్న కాయిన్ బాక్స్ లో నుండి మీ ఇంటికి కాల్ చేద్దాం.
మాఊరిలో సెల్ ఫోన్ నెట్ వర్క్ రాదు. లాండ్ ఫోన్ లూ కూడా 4 సంవత్సరాల నుండే కనిపిస్తున్నాయి.
నేను: మన ఫోను ఏమయింది బాబయ్.
బాబాయి: రెండు రోజుల నుండి అది పనిచేయట్లేదురా. టెలీఫోన్ వాళ్ళకి కబురెడితే రిపేరు చేసే అతను సెలవులో ఉన్నాడంటా రావడానికి నాలుగు రోజులు పడుతుందని చెప్పాడు. నేను ఉదయం మీ నాన్నకు కూడా కాయిన్ బాక్స్ నుండే చేశా.
మరికాసేపు పిచ్చాపాటి మాట్లాడుకుని పడుకున్నాం. కళ్ళు మూశానే కానీ మనసంతా పిన్నే ఆక్రమించింది. అలా పిన్నితో.. ఏవేవో కలలు కంటూ నిద్రలోకి జారుకున్నాను.
సాయంత్రం ఎవరో బలంగా తట్టి లేపుతుంటే మెలుకువ వచ్చింది. చూస్తే సిరి,* అన్నాయ్యా.. బాగున్నావా.. కాఫీ తాగుతావు అని అమ్మ లేపమంది నిన్ను అని వచ్చి నా పక్కన బెడ్ మీద కూర్చుంది మా పిన్ని కూతురు సిరి, అదే శిరీష.

సిరి 14 ఏళ్ళ వయసులో అచ్చు వాళ్ళ అమ్మ చిన్నపుడు ఇలానే ఉండేది అనేలా ఉంటుంది. పసుపు, తెలుపు కలిసిన మేలిరంగులో వయసుకు మించిన ఎత్తులతో, సన్నటి నడుము.. ఆ కాంబినేషన్ ఎక్కడా ఉండదేమో అనేలా ఉంటుంది. తను వాళ్ళ ఊరిలోనే ఉన్న స్కూల్ లో తొమ్మిదవ తరగతి చదువుతోంది. తుంటరి పిల్ల. తన నోటికి తాళం వేయడం చాలా కష్టం. అయితే ఒఠ్ఠి అమాయకురాలు. ఎవరేం చెప్పినా నమ్మేస్తుంది. తనది అమాయకత్వం అనడం కంటే అతి మంచితనం అనడం కరెక్ట్. నేను తన ప్రియమైన అన్నయ్యని. తనకి సొంత అన్నాదమ్ములు లేకపోవడంతో, చిన్నప్పటి నుండి తను ఎప్పుడూ నాతో అల్లరి చేస్తూ, అలుగుతూ, గొడవపడుతూ* ఉంటుంది. తనంటే మా ఇంట్లో అందరికి ఎంతో ప్రేమ. పిన్ని నన్ను ఎక్కువగా చూస్తే, మా అమ్మ సిరిని గారాబంగా చూసుకుంటూ ఉంటుంది. తను ఇప్పుడే స్కూల్ నుండి వచ్చినట్లుంది. ఇంకా యూనిఫామ్ లో నే ఉంది.
నేను: ఏరా సిరి, ఎలా ఉన్నావు? మీ స్కూల్ ఎలా ఉంది?
సిరి: నాకేంటన్నయ్య సూపర్. ఇంక స్కూల్ అంటావా ఏదో సాగుతోంది.
తన మాటల్లో కొంత నిర్లిప్తత. ఏ విషయాన్నైనా ఆగకుండా వాగేది కొంచం సైలెంట్ అవ్వడం నాకు ఏదోగా అనిపించింది.
నేను: తన మీద చెయ్యేసి, ఏమయ్యిందిరా స్కూల్ బాలేదా.
సిరి: అదేం లేదన్నయ్యా. బాగానే ఉంది. నువ్వు త్వరగా లేచి ఫ్రెష్ అయ్యి రా, అమ్మ టిఫిన్ చేసింది తిందువుగానీ, అని చెప్పి తను ఫ్రెషప్ అవ్వటానికి వెళ్ళింది.

నేను హాల్ లోకి వెళ్ళి కూర్చున్న కాసేపటికి పిన్ని టిఫిన్ తెచ్చింది. సిరి వాటర్ బాటిల్ నా దగ్గర పెట్టి తనూ టిఫిన్ తింటూ మాట్లాడుకుంటున్నాం.
నేను: పిన్నీ, వచ్చే సంవత్సరం నుండి సిరి ని టౌన్ లో ని స్కూల్ లో చేరుద్దాం. ఎలాను మా ఇంట్లో ఉండి చదువుకుంటుంది.

1 Comment

  1. ఒరేయ్ సల్లిగా story రాస్తే మొత్తం రాయు లేకుంటే రయకు
    మధ్యలో ఎందుకురా అపడం
    రాయడం చేత కాక పోతే
    అద్దం ముందర అతులు చూసుకునే ఎదవ

Comments are closed.