ఎట్టకేలకు బోణీ!
మరుసటి రోజు కాలేజ్ కి వెళ్లానే కానీ…. నా మనసంతా ఏదేదోలా అయిపోయింది! అస్తమానూ బాబాయి చేసిన పనులు, ఇంకా చేస్తున్నట్టుగా ఒళ్ళంతా గిలిగింతలుగా ఉంది! అవన్నీ తలచుకోగానే శరీరం అంతా పులకరిస్తూ.. సళ్ళు బరువెక్కిపోతున్నాయి! ముచ్చికలు సలుపెక్కి… బిరుసుగా అయిపోయినట్టు… కింద నా ఉపస్తులో ఏవేవో రసాలు ఊరిపోయి వేగంగా ప్రవహిస్తున్నట్టు… ఛాలా చాలా దూల దూలగా అనిపించసాగింది! ఇవాళ బాబాయ్ ఏమేం చేస్తాడో అన్న ఆలోచనలు తప్ప బుర్రలోకి ఇంకేమీ ఎక్కలేదు!
ఒకవైపు భయంగా ఉన్నా సరే… బాబాయ్ నన్ను లాలిస్తూ… ఇష్టంగా పిలుస్తూ… తనకు కావాల్సిన విధంగా నన్ను మలుచుకుంటూ… కోరుకున్నది చేయించుకుంటూ… చేస్తున్న పనులన్నీ… మొదట్లో అయిష్టంగా… అసౌకర్యంగా… భయంగా… బాధగా అనిపించినా, ఈ నాలుగు రోజుల అనుభవాలన్నీ… నాకు… ముందు ముందు ఇంకా కొత్త కొత్త అనుభవాలను, ఆనందాలను చవి చూస్తాను అనిపించేసరికి… బాబాయ్ అంటే ఇష్టం రెట్టింపు అయ్యింది తప్ప ద్వేషం మాత్రం కలగలేదు! కూతురులాంటి నన్ను చెత్తగా వాడుకుంటున్నాడు అన్న భావం అసలు కలగలేదు! పైపెచ్చు… బాబాయ్ ఇలా నాకు కొత్త కొత్త రుచులు నేర్పించడం, నా ఈడు పిల్లలెవరికీ దొరకని రసానుభూతులు నాకే దొరుకుతున్నాయి అన్న గర్వం, థ్రిల్ మాత్రం బాగా పెరిగాయి! అందువల్ల బాబాయ్ నగ్న శరీరమే నాకు ఎక్కడున్నా కనుల ముందు సాక్షాత్కరించసాగింది!
ఎట్టకేలకు బోణీ!
సాయంత్రం కాలేజ్ నుండి వచ్చేసరికి చాలా లేట్ అయిపోయింది. ఎక్కడో సిటీ చివర కాలేజ్ కావడంతో ఇంటికి రాగానే అలసటగా మంచం మీద వాలిపోయి నిద్రపోతున్నా.
ఓ అరగంటో నలభై నిమిషాలో పడుకుని ఉంటానేమో… అంతలో హాల్లోంచి ఎవరో మాట్లాడుకుంటున్నట్టు అనిపించి… మెలకువ వచ్చింది. మగతలోనే మాటలు వినిపిస్తున్నాయి.
‘ఎంత సేపయింది వదినా వైషు పడుకుని?’ బాబాయ్ గొంతు.
‘అరగంట దాటిందయ్యా! ఇవాళ లేట్ గా వచ్చింది కాలేజ్ నుండి. బాగా అలసిపోయినట్టుగా ఉంది. లేవగానే పంపిస్తానులే…అర్జెంటా?’ అమ్మ అడిగింది.
‘అర్జెంట్ లేకపోతే ఇంత హడావిడిగా రాను కదా… నాకేమో ఆ కంప్యూటర్, ఈ మెయిల్ గట్రా తెలియవ్.. సరే.. మళ్ళీ వస్తాలే…’