వైష్ణవి! 623

బాబాయ్ మాట కొనసాగుతుండగానే నేను లేచి హాల్లోకి హాల్లోకి వెళ్ళిపోయాను. నన్ను చూడగానే బాబాయ్ ముఖంలో వెలుగు! ‘వస్తాలే బాబాయ్… మెయిల్ పంపాలా?’

‘హమ్మయ్య… థాంక్స్ రా వైషూ…! చాలా మెయిల్స్ పంపాల్సినవి ఉండిపోయాయిరా… కూతురు నిద్ర మధ్యలో పోయిందని, అలసిపోయిందని బాధపడకు వదినా… మెయిల్స్ పని అయిపోతూనే… మా పిల్లలతో పాటు భోజనం పెట్టేసి… రాత్రికి అక్కడే పడుకోమంటాను… నీకేం బెంగ లేదు!’ చాలా ప్రేమగా నా వైపు చూస్తూ బాబాయ్ అన్న మాటలకు ఎవరు మాత్రం పడిపోరు?

‘సరేలే… దాన్ని నువ్వెలా చూసుకుంటావో నాకు తెలీదా ఏంటి? వెళ్ళరా వైషూ…’ అంది వెర్రి అమ్మ!

ముందుగా వేసుకున్న ప్లాన్ తో బాబాయి వచ్చాడని, ఇవాళ నన్ను పూర్తిగా పాడు చేసేద్దామని అతని ఆలోచన అని తనకేం తెలుసు? నాకు మాత్రం వెళ్ళాలనే ఉంది. ఎందుకంటే బాబాయ్ కొత్తకొత్తగా నా శరీరంతో చేసే ప్రయోగాలన్నీ.. నాకు అద్భుతంగా, ఆనందభరితంగా ఉన్నాయి!

అత్యంత విశ్వసనీయమైన కుక్కలా బాబాయ్ వెంట నడిచాను!

ఎట్టకేలకు బోణీ!

ఇంట్లోకి వెళ్ళగానే డోర్ వేసేసాడు బాబాయ్. గట్టిగా కౌగలించుకుని… ముద్దులు పెట్టాడు.

‘ఇవాళ నీకు పూర్తి పరిపూర్ణ ఆనందం చూపిద్దాం అంటే… పడుకుండిపోతే… ఎలారా?’ అంటూ… డ్రెస్ మీదనుండే… నా బొప్పాయిల్లాంటి సలలను అందుకుని కస కసా పిసికాడు.

‘మధ్యాహ్నం రావాల్సింది… ఇవాళ ప్రాక్టికల్స్ వల్ల బాగా లేట్ అయిపోయింది బాబాయ్…! రాగానే అలసట వల్ల నిద్రపోయాను…హబ్బా….!’ ముచ్చికలను గట్టిగా నలుపుతోంటే… బాధగా అన్నాను.

‘మీ పిన్నివి కూడా ఇంత పెద్దవి కావు… భలే మాంచి సైజులే నీవి…!’ నా చాతీమీద ముఖం ఉంచి… రెండు బంతుల్నీ బలంగా నొక్కుతూ చెప్పాడు బాబాయ్.

బాబాయ్ అన్న మాటలకు చాలా గర్వంగా అనిపించింది నాకు. అంతదాకా నా రొమ్ములు పెద్దవి కావడంతో అందరి మగ వాళ్ల దృష్టీ వాటి మీదే ఉండడం గమనించి నాకు విసుగ్గా, చిరాగ్గా ఉండేది! కానీ ఇప్పుడు బాబాయ్ చేసిన ప్రశంసకు, చేస్తున్న చేష్టలకు తెలిసొచ్చింది… వాళ్ళలా ఎందుకు చూసే వాళ్ళో! ఏమైనా అవి నాకు ప్రత్యేకమైన ఆకర్షణలు అని బాబాయ్ ద్వారా తెలియడంతో… నాకు ఆనందంగా అనిపించింది!

అంతలో కాలింగ్ బెల్ మోగింది. తమ్ముళ్ళిద్దరూ వచ్చారు. బాబాయ్ కొడుకులకు ఏడాది తేడా. ఒకడు పది, ఇంకొకడు తొమ్మిది చదువుతున్నారు.

‘రండిరా… స్నానాలు చేసేస్తే… భోజనాలు చేసేద్దాం… ఇవాళ నాకు, వైషు అక్కకి చాలా పని ఉంది…! నాకు హెల్ప్ చేస్తుంది తను…’ అని వాళ్ళను తొందర పెట్టేసాడు.