శంకరు వదిన వాడితో….Part 1 346

వంగి చూసాడు..
వదిన బట్టలు మాత్రమే ఉన్నాయి…
ఓహో..అన్నయ్య ఆఫీసుకు, నేను కాలేజికి వెళ్ళిన తరువాత చేసినట్లుంది అనుకుంటూ, ఈ బట్టలను తీసుకెళ్ళి మిగిలిన బట్టలతోపాటు వేసేదాం, ఎలాగూ స్నానం చేయ బోతున్నానుగా అనుకుంటూ ఆ బట్టలను తీసుకున్నాడు, మొలకు మళ్ళీ తువ్వాలు కట్టుకుని బాత్రూము తలుపు తెరచి బయటకు వచ్హాడు, వాషింగు మషీన్ దగ్గరకు వెళ్ళడానికి.
అప్పుడే అటుపోతున్న అర్చన వాడి చేతిలోని తన విడిచేసిన బట్టలను చూసి పరుగెత్తుకుంటూ వచ్హి వాడి చేతుల్లోంచి లాక్కుంటూ, ఇవ్వన్నీ నిన్ను ఎవరు తాకమన్నారు అంది…
మరే నీకు సాయం చేద్దామని నసుగుతూ అన్నాడు ప్రకాష్ ఆమె గొంతులోని తీవ్రతను చూస్తూ.
నీ పనులు నువ్వు చూసుకుంటే/చేసుకుంటే చాలు నాయనా..నిన్నెవరన్నా అడిగారా సాయంచేయమని..సాయమంట..సాయం..తయారైయ్యాడు అడక్కపోయినా చేయడానికి అంటూ రుసరుసలాడుతూ
అక్కడినుంచి వెళ్ళిపోయింది అర్చన.

ప్రకాష్ కు తనేం తప్పు చేసాడో అర్థం కావడంలేదు, ఎందుకు ప్రతి దాంట్లోనూ వదిన ఇలా చికాకు పడుతోంది అనుకుంటూ అన్యమనస్కంగా స్నానమదీ చేసాడు. బట్టలు వేసుకుంటుంటే కూడా వదిన మాటలు, తన చేతిలోనుంచి బట్టలు లాక్కున తీరు మరీ..మరీ గుర్తొస్తున్నాయి…ఏముంది అందులో, నేను ముట్టుకుంటే తప్పా..ఏముందో అందులో చూడాలని ఒక నిర్ణయానికి వచ్హాడు ప్రకాష్ స్నేహితులను ఎవరినైనా అడుగుదామని.
బట్టలు మార్చుకుని, వదినా నేను అలా మా ఫ్రెండు ఇంటి వరకు వెళ్ళి వస్తా అంటూ కేకేసాడు…
ఇప్పుడేంటి ఈ పెత్తనాలు చీకటి పడ్డాక అంది అర్చన వంట గదిలోనుంచి బయటకు వస్తూ…
అప్పటి వరకు కట్టిన మల్లెపూలను తలలో తురుముకుని ఉంది, వంట ఇంట్లోనుంచి రావడం వల్ల పట్టిన చమటతో ఆమె జాకెట్టు సంకలు తడిసున్నాయి, మొహమంతా చిరు చమటలు పట్టున్నాయి..వేగంగా రావడంతో ఆమెతో బాటు వచ్హిన గాలి ఆమె చమట వాసన, వేసుకున్న పౌడరు, మల్లెపూల సుగంధంతో కలిసి అదోలాంటి మత్తెక్కించే తెమ్మర ప్రకాష్ను చుట్టుముట్టి బయటకు వెళ్ళింది…చమటకు తడిసిన జాకెట్టు, కొంగు బిగించి చుట్టూ తిప్పి నడుములో దోపుకోవడం వల్ల కనిపిస్తున్న ఆమె చను కట్టు షేపు…
చప్పున తల దించుకుంటూ కొద్దిగా డౌట్లు ఉన్నాయి..ఇలా వెళ్ళి శంకర్ గాడ్ని కనుక్కుని వచ్హేస్తా అన్నాడు…
తొందరగ వచ్హి తగలడు….అన్నా తమ్ముళ్ళకు ఒక వేళా పాలా లేదు అని సణుకుంటూ ముందుకొచ్హింది…
వాడు కదలక పోవడం చూసి..తొందరగా దయచేయి నాయనా, నువ్వెళితే నేను తలుపేసుకుని నా పనులు చూసుకుంటాను అంది…
ప్రకాష్ గబగబా చెప్పులలో కాళ్ళు దూర్చి దరిదాపుగా పరుగెడుతున్నట్లు గేటు దాటాడు. అర్చన తలుపేసుకుని లోపల కెళ్ళింది…పొయ్యిమీద ఎసరు పోసి, కూరగాయలను తరగడానికి తీసుకుని డైనింగు టేబులు దగ్గర్కొచ్హి కూర్చుంది…తరుగుతూ అప్పటి వరకు జరిగిన విషయాలను నెమరు వేసుకోసాగింది…
చ..చా..నేనెందుకిలా తయారవుతున్నాను..అనవసరంగా ప్రకాష్ను విసుకుంటున్నాను…ఈయన మీదున్న కోపం పాపం వీడిమీద చూపితే వీడేం చేస్తాడు…అని పరిపరి విదాల అలోచించసాగింది అర్చన.
ఆమె ఆలోచనలు రెండేళ్ళ వెనకెళ్లాయి.

ఆమె ఆలోచనలు రెండేళ్ళ వెనకెళ్లాయి.
రాజేష్, ప్రకాష్ అన్నాతమ్ములు, తల్లి ఒకరు కాకున్నా తండ్రి మాత్రం ఒకడే.
రాజేష్ అమ్మ రాజెష్ను కన్న రెండేళ్ళకు చనిపోవడంతో రాజేష్ తండ్రి రెండో పెళ్ళి చేసుకున్నాడు. వచ్హిన ఆమె కూడా రాజేష్ను చాలా బాగా చూసుకునేది, సొంత తల్లి కన్నా ఎక్కువగా…దాంతో రాజేష్ ఆమెనే అమ్మా అని పిలిచేవాడు తనకు ఆమె సవతి తల్లి అని తెలిసిన తరువాత కూడా..
వాళ్ళ పెళ్ళైన పదమూడేళ్ళ తరువాత ఆమెకు ప్రకాష్ పుట్టాడు. ప్రకాష్కు పదేళ్ళు వచ్హేటప్పటికి తల్లి, తండ్రి ఒకరి తరువాత ఒకరు వాళ్ళిద్దర్ని వదిలేసి ఈ లోకం విడిచిపోయారు. దాంతో ప్రకాష్ పూర్తి భాద్యత రాజేష్ పైన పడింది…
తమ్ముడికి ఎప్పుడూ ఏలోపం రానివ్వకుండా సొంత తమ్ముడిలా చూసుకునేవాడు రాజేష్. ప్రకాష్ కూడా అన్న అంటే అంతే ప్రేమ కనపరిచేవాడు…
మంచి ఉద్యోగం ఉండడంతో వాళ్ళు బాగానే లైఫ్ లో స్థిరపడ్డారు. స్నేహితుల ప్రోత్సాహంతో, బందువుల ప్రోద్బలంతో తన ఇరవైఎనిమదవ యేట రాజేష్ అర్చనను పెళ్ళి చేసుకుని ఒక ఇంటి వాడైయ్యాడు..
అప్పటికి ప్రకాష్కు పదహారు పోయి పదిహేడో ఏడు మొదలైంది…
అన్న పెళ్ళి చేసుకుని వదినను తీసుకురావడంతో ప్రకాష్ సంతోషానికి హద్దులేకుండా పోయింది…ఇన్ని రోజులు ఇంట్లో తామిద్దరే ఉండే వాళ్ళు, ఇప్పుడు వదిన వచ్హి ఇళ్ళంతా తిరుగుతుంటే చాలా సందడిగా ఇంటికి ఒక పూర్ణత్వం వచ్హినట్లు అనిపించేది.
అర్చనతో బాగా క్లోజుగా ఉండే వాడు, ప్రతి దానికి వదినా..వదినా..అంటూ వెనక పడుతున్న మరిదితో అర్చన కూడ అదేవిదంగా రెసిప్రొకేట్ అయ్యేది…
రాజేష్కు ఏమిష్టమో అర్చనకు కూడా అవే ఇష్టాలైయేవి…ఇంట్లో ఉంటే ప్రకాష్ వదిన వెనకాలే ఉండేవాడు, ప్రతి పనిలోను ఆమెకు సహాయం చేస్తూ…
అర్చనకు కూడా సరదాగా ఉండేది..వాడి కాలేజి విషయాలు, వాడికి భవిష్యత్తులో ఏమి చేయాలనుందో, వాడి స్నేహితుల గురించి అన్ని విషయాలు మాట్లాడుకునేవారు…ఇలా చాలా సరదాగా, లౌవ్లీగా కాలం సాగిపోయేది.
రాజేష్ కూడా ఆఫీసు అయిపోయిన వెంటనే ఇంటికి వచ్హేసేవాడు..ముగ్గురూ కలిసి కబుర్లు చెప్పుకుంటూ గడిపేవాళ్ళు…
ఇక పడక విషయానికి వస్తే ప్రకాష్ తొమ్మిది దాటిన తరువాత నిద్ర ఆపుకోలేక పోయేవాడు…దాంతో ఎనిమిది గంటలకే రాత్రి బోజనాలు ముగించేవారు ముగ్గురూ…
అర్చన వంట ఇల్లు, సామాన్లు సర్దుతున్నప్పుడు రాజేష్ ప్రకాష్ కాలేజి విషయాలు కనుక్కునేవాడు…తరువాత ప్రకాష్ తన గది కెళ్ళి పడుకున్న తరువాత…