ఇంక నీ…అ…వి… , నావాటికన్నా బింకమైనవి కావడంతో, చంకల దగ్గర కుదుళ్ళూ, మెడ దగ్గర తలక్రిందులు చంద్రవంకలు మరింత కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తు న్నాయి…ఎటొచ్చీ డిజైనర్ గాడు మందపుబట్ట వాడడం మర్చిపోడంతో…చనుమొనలు ఎప్పుడు బయట పడదామా!…అని అసహనంగా కదులు తున్నాయి అనుమానముంటే చూసుకో!… ’అంటూ నన్ను అద్దం వైపు తిప్పి…పక్కనే నిలబడింది…
…ఇద్దరి వర్ణనలూ నూటికి నూరుపాళ్ళూ కరెక్టే…ఎలా వెళ్ళడం ఈ దేవతా వస్త్రాలతో బయటికీ…అనుకుని…వకూ స్టోల్స్ గానీ మరో మందమైన దుపట్టాగానీ తెచ్చామా!…అంటూ వెతకడం మొదలెట్టాను…వకుళ కూడా అదే పనిలో పడిందే…ఆగిపోయి, ‘…సరసానికి వెళ్తూ స్టోల్స్ ఎందుకే!…అంటూ తీయించేశావ్…గుర్తుందా!…’ అందది నవ్వుతూ… ‘ బుధ్ధి తక్కువ పని చేశానమ్మా!…’ అని లెంపలేసుకుంటూంటే …టాప్స్ మార్చుకుంటేనో…అనిపించి అది విప్పడానికి ట్రై చేశాను… ఆలోచన గ్రహించిన వకుళ కూడా అదే పనిలో పడిందో లేదో…
…డోర్ బెల్ ట్రింగ్…ట్రింగ్ మని మోగింది… జవాబు చెప్పకుండా పని…పూర్తి చేద్దామని ప్రయత్నించాం…‘ పాకింగ్ అసిస్టెన్స్ మేమ్స్…కెన్ వి కమిన్…’ అన్న తియ్యటి ఆడ గొంతుకలు వినిపించేసరికి … ఉపయోగ పడతారేమోనే!… రమ్మందామా! …అని ఆలోచించి ‘…యెస్ ప్లీజ్… ’ అన్నాం …ఒక్క గొంతుకతో…
వెంటనే ఇద్దరు నడి వయస్కులైన మేట్రన్స్ లోపలికొచ్చారు గుడ్ మార్నింగ్ చెప్తూ…వాళ్ళని విష్ చేస్తూండగానే…వెరీ వార్మ్ మార్నింగ్ మిసెస్ గూటం అంటూ, ముందుకనిపించిన వకుళకీ…మిసెస్ మెహ్రా…అంటూ నాకూ విష్ చేస్తూ మా కుర్ర గుర్రాలు కూడా లోపలికి అడుగెట్టారు… వీళ్ళెందుకొచ్చారే తల్లీ ఇప్పుడు…అంది వకుళ గబగబా జుట్టు ముడి విప్పుకుని గుండెలమీద కప్పుకుంటూ…
….నేనూ ఆపనే చేస్తూనే కుఱ్ఱగాళ్ళమీద ఓ కన్నేసుంచాను…‘ వయస్సుతో నిమిత్తం లేకుండా మగాళ్ళందరివీ ఎక్స్ రే చూపులేనే!…వకూ…’ అన్నాను… మా ఇద్దరి గుబ్బలమీదా, చంకలమీదా, నడుంల మీదా తారట్లాడుతున్న వాళ్లచూపుల్ని గమనించి…వాళ్లకేమర్థమైందో, వెంటనే చూపులు తిప్పేసుకుని…హెల్ప్ ల వెనక పడి పనులు పురమాయించడం మొదలెట్టారు…
…బాత్ రూం లోకెళ్ళి మార్చుకుందామా!…అనుకున్నా , పట్టకపోతేనో!… అనిపించి, ఆ పని మానుకుని…కుర్రగాళ్ళని గమనించాం…
ఇద్దరూ నీట్ గా డార్క్ ట్రౌజర్ మీద లైట్ కలర్ షర్ట్ టక్ చేసి…ఏదో కాలేజ్ గుర్తు ఉన్న బ్లేజర్ వేసుకునున్నారు… మర్యాదగా మాట్లాడుతూనే చురుగ్గా , సమర్థవంతంగా పనులు చేయిస్తున్నారు హెల్ప్స్ చేత… కాసేపట్లోనే మా నలుగురి బాగ్స్ పాకింగ్ తో సహా పూర్తి చేయించి …మార్నింగ్ కాఫీ పురమాయించి, ‘…మా సర్వీసులు తృప్తికరంగా ఉన్నాయా మేమ్స్!?…’ అంటూ మాకు కొద్ది దూరం లో నిలబడ్డారు … బుధ్ధిమంతుల్లా చేతులు కట్టుకుని…
‘…ఏ సర్వీసులనో వీళ్ళ ఉద్దేశ్యం!?…’ అని చిన్నగా గొణిగింది వకుళ… అతికష్టం మీద తోసుకుస్తూన్న నవ్వునాపుకుని ‘…ఎమ్.బి.ఎ చేస్తున్నారా , ఈ కాలేజిలో!?…అని బ్లేజర్ ఎంబ్లం మీది పేరు పైకి చదివి, డిగ్రీ ఎక్కడా?…’ అన్నాను మాట మార్చడానికి…
‘…ఐ.ఐ.టీ ఖరగ్ పూర్ లో నేను మెకానికల్ బి.టెక్…’ అంటూ వినోద్ తన గురించి చెప్పుకున్నాడు ‘…నేను ముంబై ఐ.ఐ.టీ…లో కంప్యూటర్ సైన్స్ బి.టెక్…’ అంటూ మనోజ్ చెప్పుకున్నాడు…ఇంతలో కారట్ జ్యూస్, కాఫీ, లైట్ స్నాక్స్ వచ్చాయి… ఆ వాసనలకి అప్పటిదాకా మర్చిపోయిన ఆకలి గుర్తుకొచ్చింది…
జ్యూస్ గ్లాసులందించి, చెకచకా బ్రెడ్ సాండ్విచెస్ తయారు చేసి పెట్టారు కుఱ్ఱగాళ్ళు…మీరూ తీసుకోండి…అంటూ వాళ్లనాహ్వానిస్తూనే లాగించడం మొదలెట్టాం…ఓ రెండు నిముషాల తర్వాత మాకు చెరో కప్పు కాఫీ అందించి…వాళ్లు జ్యూస్ సిప్ చేయడం మొదలెట్టారు … హెల్ప్స్ మా మాటలు వినిపించనంత దూరంలో తలుపుకి దగ్గర్లో సెటిల్ అయ్యి…కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నారు…
‘…అవునూ!…మీరీ హోటల్లో ఏం చేస్తున్నారూ!?…’ అన్నాను , ఆ విషయం గమనించి …
‘…ఈ హోటల్, మా కాలేజీ…ఒక గ్రూప్ వాళ్ళదే!… ఫైనల్ ఇయర్ స్టూడెంట్స్ కి హ్యూమన్ రిలేషన్స్ లో ఎక్స్పీరియన్స్ వస్తూందని, మమ్మల్ని ట్రైన్ చేసి, బిజీ వీకెండ్స్ లో మా సర్వీసెస్ ఉపయోగించుకుంటారు…’ అన్నాడు మనోజ్ ‘…మంచి రిమ్యూనరేషన్ కూడా ఇస్తారు ’ అన్నాడు వినోద్…
‘…ఏంటో మీరిచ్చే సర్వీసులు!…లేడీ గెస్ట్ ల బొడ్లల్లో వేళ్ళెట్టి తిప్పడాలూ, వాళ్ళని కౌగలించేసుకుని డాన్సులు చెయ్యడాలూనా!? ’…అంది వకుళ వ్యంగంగా ‘…చేతుల్లో ఎత్తేసుకుని వాళ్ళని మంచాలమీదికి తీసికెళ్ళే చాన్సా…మీ రిమ్యూనరేషన్!?… ’అని నేనూ జతకలిపాను…
…దాంతో కుదేలైపోయారు కుర్రగాళ్ళు…హెల్ప్స్ మా వైపు చూస్తున్నారో,లేదో చెక్ చేసుకుని…చటుక్కున మా కాళ్ళకి దండం పెట్టడానికా! అన్నట్లుగా, ముందుకి వంగారు…
‘…ఎహె…లేవండి!…ఎవరైనా చూస్తే బాగోదు…’ అంటూ పాదాలు వెనక్కి లాక్కున్నాం, నేనూ, వకుళా!
‘…వెరీ సారీ మామ్స్ …హోటల్ వాళ్ళు ఆర్గనైజ్ చేసిన ఈ రకపు ఫంక్షన్స్ లో పాల్గోడం ఇది మూడో సారి…ఇంతకు ముందిలా జరగలేదు… బహుశా….మీలాంటి అందం, ఆకర్షణ ఉన్న గెస్టులు తగల్లేదేమో!…’ అని, సగం వరకే పైకి లేచాడు వినోద్…
‘… ఓహో…తగిలారు కదా రెచ్చి పోయారా!…’ అని గదిమాను…
‘…మిమ్మల్నిద్దర్నీ చూసిన దగ్గర్నుంచీ మా మనసులు వశం తప్పాయి మిసెస్ మెహ్రా…క్షమించండి… కంప్లైంట్ చేస్తే మా కెరీర్…’ అని ఆపేసి నేల చూపులు చూస్తూ ఉండిపోయాడు మనోజ్…
వాళ్ళ పొగడ్తలకి కరిగిపోయో…భయ భక్తులకి ముచ్చటపడో…ఇక ముందైనా బుధ్ధిగా ఉండండి…!…అంటూ కాఫీ కప్పు పక్కటేబుల్ మీదెట్టి, నిలబడి ఇద్దరి తలల్నీ నిమిరాను…
‘…తనని చూసి భయపడే మగాడ్ని, ప్రౌఢ ఇష్టపడుతుంది…అన్న మాటని ఋజువుచేశావే సంధ్యా!…వీళ్లకి మంచి ట్రైనింగే ఇచ్చారు …అందితే జుత్తు, అందకపోతే కాళ్ళూనూ!…’ అంటూ వకుళా లేచి నిలబడి, ‘ ఓకే బాయ్స్…బెస్ట్ ఆఫ్ లక్…వి మూవాన్!…’ అంటూ అడుగు ముందుకేసింది…నేనూ బయల్దేరాను
థాంక్స్ మేమ్స్…అంటూ మా వెనకే అడుగులోఅడుగేస్తూ వస్తున్నారు…యమధర్మరాజుల వెనక సావిత్రుల్లా!…వాళ్ల వెనకే లగేజ్ తో హెల్ప్స్…
‘…ఇంకేంటి కావాలి!…’ అన్నాను…వాళ్ళని చూసి వెనక్కి తిరిగి…
‘…ఇందాకే ఫోనొచ్చింది మేమ్స్…మేం షార్ట్ లిస్ట్ ఐన కంపెనీల సీనియర్ ఎక్జిక్యూటివ్స్ ఈ హోటల్ లో గెస్టులు గా ఉన్నారనీ, పర్సనల్ గా కలిసి కాంప్లిమెంటరీస్ ఇచ్చిరమ్మనీ ఆర్డర్స్ పాస్ చేశారు మేమ్స్…మా కాలేజీ ప్లేస్మెంట్ సెల్ వాళ్ళు…’ అని జంటగా చెరో ముక్కా కక్కారు మనోజ్ వినోద్ లు…
‘…అమ్మ వెధవల్లారా!…అందుకా ఇన్ని నక్క వినయాలు పోతున్నారూ!…’ అంటూ వకుళ వైపు చూశాను…ఆ సీనియర్ ఎక్జిక్యూటివ్స్ ఎవరో అర్థమైన తర్వాత…
…తెలిసిందా వీళ్ళ సంగతీ!…అన్నట్లుగా నా వైపు చూసి…వాళ్లని అక్కడే ఆగమన్నట్టు ఓ చూపు విసిరి ‘…ఏం చేద్దామే వీళ్ళని!…’ అంది నాతో…ఓ రెండడుగులు ముందుకేసి…
‘…మనకెందుకూ!…పరిచయాలు చేసి ఒదిలేద్దాం…తర్వాత వాళ్ళ బాధ, వాళ్ళు పడతారూ!…’ అన్నాను…
‘…వాళ్ళెవళ్ళో, వీళ్ళకి తెలీదనా నీ అభిప్రాయం!…నిన్న రాత్రి…గంతల్తో ఉన్న మనిద్దరినీ చేతుల మీద మోసుకొచ్చి నా మొగుడికి నిన్నూ, నీ మొగుడికి నన్నూ, అప్పగించిన వాళ్ళు వీళ్ళుకాదూ!…,మన వెనక వస్తే ఇంకాస్త ఉపయోగమని ట్రిక్ చేస్తున్నారు…’ అంది వకుళ…
‘…సర్లేవే!…మనమూ ఎంజాయ్ చేశాంగా!…అంచేత అది అక్కడితో ఒదిలేద్దాం…పోతే…మనం రెకమెండ్ చెయ్యద్దులే!…వాళ్లంతట వాళ్ళు సెలక్ట్ ఐతే…కొత్త టాలెంట్ ని…ముందుముందు చూసుకోవచ్చు…ఏమంటావ్!?…’ అన్నాను…
ఓ అరక్షణం ఆలోచించి…సరే అన్నట్లుగా తల పంకించి, రమ్మన్నట్లుగా వాళ్ళవైపు చెయ్యూపి…నా చెయ్యుచ్చుకుని అడుగు ముందుకేసింది వకుళ…
లిఫ్ట్ లో కిందికి చేరేసరికి ‘…మదు సర్ , వికాస్ సర్…బ్రేక్ఫాస్ట్ హాల్ లో ఉన్నారు మేమ్స్…’ అంటూ అటు వైపు దారి తీసి , మమ్మల్ని ముందెళ్ళమన్నట్లుగా ఆగిపోయారు…
మేమో రెండడుగులు ముందుకేశామో లేదో! ‘…హలో యంగ్ లేడీస్!…’ అంటూ అరవైల్లో పడిన ఓ భారీ కాయపు మగశాల్తీ లేచి ‘…తెల్లారే సరికల్లా ఓ పదేళ్ళు చిన్నవాళ్ళైపోయారే!…హాపీ జర్నీ…’ అంటూ ముందున్న నన్ను కౌగలించుకోబోయాడు… కరెక్ట్ గా ఆ టైమ్ కి షేక్ హాండిస్తుంన్నట్లుగా ‘…బై సంధ్యా…’ అంటూ నా చేయట్టుకుని తనవైపు లాక్కుంది…అతగాడి భార్య…
…అతగాడి మొహాన్ని చూద్దామనే కోరిక అణచుకోలేక …అడుగు ముందుకేస్తూనే , భుజాలమీంచి ఓరగా వెనక్కి చూశాను…
…ఆవిడ్నికొరకొరా చూస్తూనే…అంకిన నా పిర్రని పిసికి…హల్లో డియర్…అంటూ వెనకే వస్తూన్న వకుళ ని కౌగలించుకోబోయాడు …దీనికీ సిధ్ధంగా ఉన్న అతగాడి భార్య, నన్ను కొద్దిగా పక్కకి తప్పించి, దాని చేయందుకుంది …బై వకుళా!…అంటూ!… అప్పటికే కొద్దిగా లేట్ కావడంతో…దాని కుడి గుబ్బ అతగాడి ఛాతీకి రుద్దుకుంది…అరక్షణం…మళ్ళీ చూశాను , అతడి మొహం! …వకుళ ఫుల్…బూబ్ ప్రెస్… తప్పించినందుకు తన భార్యని నమిలేసేట్టు చూస్తున్నాడు…
…ఎరోటిక్ ఈవినింగ్…తాలూకు హాంగోవర్ ఇంకా దిగలేదు, మీ అంకుల్ కి…అందావిడ…తన మొగుడి చూపులకి దీటుగా కొరకొరా చూస్తూ …అతగాడు…తోక ముడిచినట్లుగా, కళ్ళు వాల్చుకోడం ఓరకంట చూసి… తోసుకొస్తూన్న అరనవ్వు ని ముని పంట నొక్కిపెట్టి, మొహాలు చూసుకుంటూ ముందుకి కదిలాం…
ఇంకో రెండడుగులేశామో లేదో! ‘…హాయ్ సంధ్యా!…’ అంటూ బొద్దుగుమ్మ మొగుడు నాకూ, ‘ హాయ్ వకుళా!…’ అంటూ ఇంకో నలభైదేళ్ళపార్టీ దానికీ,అడ్డు తగిలారు…
…వెనక్కి చూస్తూ నడుస్తున్నామేమో!…వాళ్ల గుండెల మీద పడిపోక తప్పలేదు ‘…భలే మెరిసి పోతున్నాయి మీ సిరులు… ’అని పొగుడ్తూ మా నడుంలని చుట్టేశారు…మేం తేరుకుని… ‘…ఒహ్…హాయ్…థాంక్స్…’ అంటూ పైకి లేస్తూంటే, ‘…బ్రాసియర్ వేసుకోకపోతే నా సంపదా మెరిసిపోయేది!…’ అంది వకుళ వైపున్నావిడ, కళ్ళల్లోంచి నిప్పులు కురిపిస్తూ, ‘…అసలు మెరుపెక్కడుందో కూడా తెలీదు…’ అంటూ వకుళ వైపు సైగ చేసింది బొద్దుగుమ్మ…నన్ను చుర చురాచూస్తూ…
…వాళ్లకి …బై … చెప్తూ, మా వాళ్ళని వెతుక్కుంటూంటే మరో రెండు టేబుల్స్ అవతలనుంచి చేతులూపారు…మధు, వికాస్…వాళ్లవైపు చెకచెకా కదులుతూంటే ‘…ఒహ్!…నేననుకున్నదానికన్నా…అధ్భుతంగా సెట్ అయ్యాయి ఈ టాప్స్…’ అంటూ ఉన్నట్లుండి మాముందు ప్రత్యక్షమయి, తన చెరో చేతినీ , మా చెరో భుజం మీదా వేసి ఆపాడు అనిరుధ్ధ్…మేం తేరుకునేప్పడికే…అతగాడి ఎక్స్ రే కళ్ళు మా వంపుల్ని పరిశీలిస్తున్నాయి…
మా వాళ్ళకి కనిపిస్తామేమో నని భయపడుతూ పక్కలకి వంగి చూడడానికి ప్రయత్నం చేశాను…కనపడ్లేదు…భయంలేదే!…ఇతగాడి ఛాతీ, మనిద్దరితోబాటు ఇంకొకర్తిని కూడా దాచగల్దు…అంది వకుళ సన్నగా…
‘…ఊఁ…’ అంటూ వెనక్కి ఓరగా చూశాను…ఓ నాలుగడుగుల దూరంలో మనోజ్, వినోద్ లు ఉన్నారు…మేం దాటిన టేబుల్ దగ్గర గెస్టుల్తొ కబుర్లు చెప్తూ…ఇంతవరకూ పర్లేదు…ఇక పక్కల సంగతి…అనుకుంటూండగానే …
‘…బ్రాసియర్లు పట్టలేదుకదూ!…అనుకున్నాలే!…అంత ఆక్టివిటీ తరవాత ఎలా పడ్తాయ్!…’ అంటూ, చేతుల్ని మా గుబ్బల మీదికి జార్చి, వేళ్ళతో, వా…టి…షేపుల్ని… ట్రేస్ చేశాడు…ఒళ్ళు…ఝల్లు…మంటూంటే వణుకుని అణుచుకోడానికనుకోండి…మా గుబ్బల మీద అతగాడి వేళ్ళ కదలికల్ని , పక్కల్నున్న చూపరుల్నించి కవర్ చేయడానికనుకోండి…చెరో చేతినీ, అతగాడి చెరో దండ మీదా వేసి, గోళ్ళని కండల్లోకి దింపేశాం …నేనూ, వకుళా…
‘…ఇంకా వీ…ట్ని…కవర్ చెయ్యాలి పిల్లా!…’ అంటూ చంకలకిందుగా ఉబుకుతూన్న గుబ్బల వైపు రెప్పలార్పి…పక్కలనుంచి ఎవరు చూస్తున్నారో…గుడ్లప్పగించి…!?… అనుకుంటూ నా కుడి పక్కకి చూశాను…
… టీనా పటేల్, మొగుడూ కూర్చునున్నారు…మమ్మల్నే చూస్తున్నట్లున్నారు వాళ్ళు…చూపులు కలవగానే…హాయ్…అన్నారు నవ్వుతూ …జవాబుగా ఓ వెర్రి నవ్వు నవ్వి…వకూ!, నీ పక్కెవరున్నారో చూడవే!…అన్నాను మెల్లిగా…అది మెల్లిగా తలతిప్పి…ఓ లంకిణి … పర్లేదులే! …అంటూండగానే ,…అనూ, అదే ! లేడీ ఎంసీ…వచ్చి కూర్చుంటూ మమ్మల్ని గ్రీట్ చేసింది
…గుండెలు జారిపోయాయ్…ఎలాగే వీళ్ళని కవర్ చేయడం!?…అని నేను వాపోతూంటే…తన జుత్తుని మెడవెనక పోగుచేసి…ఎడం చేతిమీదికి జార్చుకుంది…ఇదీ బాగుంది…అనుకుంటూ…నా కుడివైపు జుత్తుని జార్చుకున్నాను…
…నాగోళ్ళెక్కువగా దిగాయేమో, ‘…ఉఫ్ఫ్… …సారీ సంధ్యా…నీ…వీ…టి…ని… కవర్ చెయ్యలేదు డిజైనర్…ఐనా పర్లేదులే! ’…అంటూ నా చనుమొనల్ని సున్నితంగా పుణికి ‘…అదే..వకుళ కి అయ్యుంటేనా…మీరు కిందికొచ్చేసరికి కొత్త టాప్ ఎరేంజ్ చెయ్యాలిసొచ్చేది…’ అంటూ కాసేపు దాని చనుమొనల్ని వెతుకులాడి పట్టుకుని …ఇద్దరి వాటినీ ఒకేసారి ముందుకి లాగాడు…
…చలిజ్వరమొచ్చినట్లుగా, నేనూ, అదీ ఒక్కసారి వణికాం…కాలి వేళ్ళదగ్గర నుంచి…శిరోజాల కుదుళ్ళదాకా…
…మేం దెబ్బలాడుకోకుండా చెరో అర చేతిలో, చెరొకరి గుబ్బనీ ఇముడ్చుకుని…వేళ్ళతో కుదుళ్ళ దగ్గర పట్టు బిగించి, పిసకబోయిన వాడే!…ఆగిపోయి… లోతెక్కువైపోతూన్న మా గుబ్బల లోయల్లోకి చూపుల గునపాల్ని దింపేస్తూ ‘… మే ఐ!?…’ అన్నాడు…మత్తెక్కించే మంద్ర స్వరంతో…మా కళ్ళల్లోకి చూస్తూ!…
…అతడి చేయి పడని మరో గుబ్బని మేమే ఒత్తుకుంటూ…ఎప్పుడెప్పుడా!…అని ఎదురుచూస్తూన్న నేనూ, వకుళా ఓకే… అన్నట్లుగా ….అనుకోకుండా ఒకేసారి కనురెప్పల్ని ఆర్పాం !…