…నలుగురం…అలా…ఎంతసేపుండిపోయామో తెలీదు గానీ… ‘…మేమనుకున్న పనే మొదలెట్టారు…’ అంటూన్న వకుళా, వికాస్ ల నవ్వుల్తో తెలివొచ్చింది…
రాధ వంటింట్లోకీ…నేను మెట్లమీదకీ పారిపోయాం…
…సంధ్యా!…ఆగు!…అంటూ, తలొంచుకుని మినీ ఫ్రిజ్ ని పట్టుకుని నా వెనకే వస్తూన్న వాసు ని చూడడానికి తలతిప్పేసరికి ,మొహమాటపు నవ్వుతో మధూ, ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాల్తో తలుపు దగ్గరే నిలబడిపోయిన కనిపించారు…వాళ్ళతో చూపులు కలపడానికి సిగ్గనిపించి, తలొంచుకుని, మిగిలిన మెట్లు చక చకా ఎక్కేసి , కనిపించిన మొదటి రూం లోకి దూరాను …
‘…ఏమీ బంధుత్వం లేని కొత్తదానివి… మిళింద్ , సుధల ముందు నీకే ఇంత తలవంపులుగా ఉంటే , ఒకళ్ళకి తల్లీ , మరొకళ్ళకి తండ్రీ ఐన మాకెలా ఉంటుందో ఊహించు…’ అంటూ నా వెనక జేరాడు వాసు…
‘…అంత ఇబ్బందిగా ఉంటే మనం ఎవరిదోవన వాళ్ళు పోయుండవలిసింది!…’ అన్నాను కొంటెగా నవ్వుతూ…
‘…కుతి… అన్నదొకటి ఉంటుంది తెలుసుగా!…మహా చెడ్డది!!…’ అంటూ నా కళ్ళల్లోకి నవ్వుతూ చూసి ‘…అది సర్లే!…ఈ ప్రొసీజర్ చూడు …నీ పని తొందరగా ఐపోతుంది…ఇబ్బందులేమైనా ఉంటే నాకు ఫోన్ చెయ్యి…’ అంటూ నా ముందు కొన్ని ప్రింటౌట్స్ పెట్టి, తలుపు దాకా వెళ్ళిన వాడే, మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగొచ్చి…
‘…ఇంతకీ మన ప్రోగ్రామ్ ఏంటో!?… మూడు ,నాల్గు గంటలే ఉంటామంటున్నావు కూడానూ!…’ అన్నాడు వాసు…
‘… అంతా రాధా, నేనూ, వకుళా అప్పుడే ప్లాన్ చేశాం … ఏర్పాట్లు వకుళ చూసుకుంటుంది…అది చెప్పినట్లు చెయ్యండి…’ అని అతగాడ్ని కిందికి తోలేసి నా పని మొదలెట్టాను…
…వాసు చెప్పినట్లుగానే అరగంటలో పూర్తైపోయింది…అన్నీ నెగెటివ్ రిజల్ట్సే!… మనస్సు సంతోషంతో గంతులేసినా, కిందికెళ్ళి, ఆ మాట మగాళ్ళకి చెప్పాలంటే ఎందుకో… సిగ్గుగా అనిపించింది… అంచేత ముందుగా ఆడాళ్ళకి చెబ్దామని, మగాళ్ల కంటపడకుండా దాక్కుంటూ వంటింట్లో దూరుదామని ప్రయత్నం చేశాను కానీ … ఎక్కడినుంచో లాండ్రీ బెడ్ షీట్స్ తెస్తూన్న మిళింద్ కి దొరికిపోయాను…
…వాడు నన్ను లటుక్కున కౌగిల్లోకి లాక్కుని…‘…చెప్పు!…’ అన్నాడు…
‘…ఏంటీ చెప్పేదీ!?…’ అంటూ తప్పించుకోబోయాను… ‘…ఏంటా?…మేము ఎస్.టి.డి పాజెటివ్ కాదని తెలుసనుకో! ఐనా, నువ్వు దొంగ రిజల్ట్స్ చూపించి, తప్పించుకుందామని ట్రై చేస్తే…అంకుల్ వదిలినా, నేను వదుల్తాననే అనుకుంటున్నావా!?…హెల్మెట్ తొడుక్కునైనా సరే , నిన్నూ వకుళనీ… దెం…గి… తీరు…తా…ను…’ అన్నాడు వాడు…నన్ను మరింత బిగువుగా కౌగిలించుకుని…చుబుకాన్ని వేలితో పైకెత్తి నా కళ్ళల్లోకి కోరిక తో చూస్తూ!…
‘…ఉహూఁ!…అలా ఒద్దు…నాకూ, వకుళకీ…అక్కడ మగ…తడి తగలకపోతే తృ…ప్తి… గా ఉండదు!…’ అన్నాను…కళ్ళు వాల్చుకుంటూ…
…వాడు మెసేజ్ గ్రహించాడన్నదానికి నిదర్శనంగా, నన్ను పైకెత్తి గిరగిరా తిప్పేశాడు…ఓ నిముషం…
‘…అబ్బ…దింపేయ్ మిళింద్!…కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి…’ అని వేడుకున్నాను…
‘…ఇప్పుడే ఏం చూశావ్!…ముందు, ముందు ఇంకా తిరుగుతాయి!…’ అన్నాడు…నన్ను దింపేస్తూ…
…ఎందుకో!…ఆ మాటకి గుండె ఝల్లుమన్నా‘…ఆ!…పర్లేదులే!…’ అనుకుని ధైర్యం తెచ్చుకుని… ‘…లంచ్ కి ఏర్పాట్లు చేస్తా!…’ అంటూ వాడి కౌగిల్లోంచి బయటపడి వంటింటివైపు పరిగెత్తాను…
…అక్కడ అత్తా,కోడళ్ళు చెరోవైపూ తిరిగి ఏర్పాట్లు చేసేస్తున్నారు…నా వైపు ఓరగా చూశారుగానీ ఏమీ మాట్లాడలేదు… ‘…వీళ్ళు నిజంగా సిధ్ధంగా ఉన్నారా!…లేక మొగుళ్ళ బలవంతమా!?…’ అని డౌట్ అనిపించింది…ఇంతలో …‘…వచ్చావా!…కాయా? పండా??…’ అంటూ వంటింట్లోకి దూసుకొచ్చింది వకుళ…
…నేను థంబ్స్ అప్ చూపిస్తూంటే, ఆతృత తో నా వైపు తిరిగిన రాధ, సుధ ల మొహాల్లో రిలీఫ్ నీ , ఉత్సాహాన్నీ చూసేసరికి నా సందేహాలన్నీ దూరమయ్యాయి…
‘…ఇంకేం!…అందరం భోంచేసి…బిజీ ఐపోదాం!!…’ అంటూ కన్ను గీటాను… ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాలతో మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగిపోతూ, దగ్గరకి రమ్మన్నట్లుగా నాకూ, వకుళకీ సైగ చేశారు…అత్తా, కోడళ్ళు …
‘…ఇపుడేమొచ్చిందీ!?…’ అన్నట్లు మొహాలు పెట్టుకుని చెరొకళ్ళదగ్గరకీ వెళ్ళి…కాసేపు వాళ్ళతో మాట్లాడిన తర్వాత మేమిద్దరం దగ్గరకి చేరాం,…
‘…ఇదెక్కడిగొడవే!…రెండు పులుల్నీ, రెండు మేకల్నీ ఒక పడవలో ఏరు దాటించే సమస్యలా ఉంది…’ అంది వకుళ తలట్టుకుని…
…అవును…వాసు , మిళింద్ లతో కలిసి భోజనం చెయ్యరట వీళ్ళిద్దరూ!…అన్నాను…
ఓ అరక్షణం ఆలోచించిన తర్వాత పెరిష్కారం తట్టింది…వెంటనే అమలు చేశాం…
‘…ఇదేంటీ!…మీరు మాతో తినరా!?…’ అన్నారు మగాళ్ళు …నేనూ , వకుళా వాళ్ళ నలుగురికీ వడ్డిస్తూంటే!…
‘…ముందు శోభనం పెళ్ళికొడుకులు నలుగురూ మింగి గదుల్లోకెళ్ళండి…ఆడాళ్ళం పాలగ్లాసులట్టుకుని తరవాత వస్తాం!…’ అని మెత్తగా కసురుతూనే , వాళ్ళకి కొసరి,కొసరి తినిపించాం…
భోజనాలు పూర్తైన తర్వాత , రెండు మీఠా పాన్లున్న పాక్ లని నేనూ, వకుళా చెరొకటీ పట్టుకుని ‘…మీరిద్దర్లో ఒకరు ఒక పాక్ , అలాగే , మీరిద్దర్లో ఒకరు మరో పాక్ తీసుకోండి…’ అని , మా మొగుళ్ళ జంటకీ , మామ- అల్లుడు జంటకీ ఆప్షన్ ఇచ్చాం…
‘…ఇదేంటీ!…’ అని గునిసినా ‘…చెప్పిన పని చెయ్యండెహె!…అసలే టైం లేదూ!…’ అని గదిమే సరికి , మాట్లాడకుండా ,నా దగ్గర్నుంచి మధు, వకుళ దగ్గర్నుంచి మిళింద్ అందుకున్నారు…
‘…ఓకే!…మీరు పైకెళ్ళి …రూం లోకూర్చునే వెయిట్ చెయ్యండి ’ అంటూ మామా అల్లుళ్లని పై బెడ్రూం వైపూ…‘…మీరు అటూ!…’ అంటూ మా మొగుళ్ళని కింది బెడ్రూం వైపు తోశాం…
…ఓ రెండడుగులేసి…వెనక్కి తిరిగొచ్చి ‘…ఒకే డబల్ బెడ్ ఉందక్కడ!…ఎలా!?…’ అన్నాడు వాసు మొహం వేలాడేసుకుని…‘…డోంట్ వర్రీ వాసూ!…మేం చూసుకుంటాంగా!…’ అంటూ తనని వెనక్కి పంపించాం…
….తను వెళ్ళాడో లేదో! వికాస్ , మధూలు కూడా వెనక్కొచ్చి ‘…ఈ మొహమాటపు మేళం తో ఎలా!?…అక్కడ ఒకటే డబల్ బెడ్ ఉంది….’ అన్నారు…
‘…వాళ్ళు చెప్పినట్లు చెయ్యండి…అన్నీ సాల్వ్ అవుతాయి…’ అని వాళ్లనీ వెనక్కి పంపించి…అత్తా కోడళ్ళని భోజనానికి రమ్మని సంఙ్ఞ చేశాం…
వాసూ, మిళింద్ లు ఉన్నారేమో!…అని దొంగ చూపులు చూస్తూ, డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకి వచ్చి చెరో వైపూ చూస్తూ కూర్చున్నారు…రాధ, సుధ లు…
‘…రిలాక్స్ గర్ల్స్…ఎవరూ లేరులే!…’ అంటూ చకచకా వడ్డించేసి ‘…మొహమాటపడకుండా భోంచేయండి…ఒంత్లో ఓపిక ఉండాలిగా!…మా వాళ్ళు అసలే అచ్చోసిన ఆంబోతులు…’ అంటూంటే ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాలతో ఇద్దరూ సన్నగా వణికారు…
…ప్లాన్ మరోసారి రివైజ్ చేస్తూ, అత్తాకోడళ్లకి అర్థమైందో, లేదో అని వెరిఫై చేసుకుంటూ భోజనాలు పూర్తి చేశాం…
‘…ఇంక డ్రెస్ లు మార్చుకుని…కార్యానికి సిధ్ధమౌదాం…’ అంటూ కన్ను గీటి , మా బాగుల్లోంచి నైటీలు తీసుకుని బాత్రూంల వైపు వెళ్ళాం…
మేము తిరిగొచ్చేసరికి అత్తాకోడళ్ళు కూడా నైటీల్లోకి మారిపోయారుగానీ, లోపల పాంటీ, బ్రాసియర్లు ఉంచుకుని ఇంకా ఎడమొహం, పెడమొహం గానే ఉన్నారు…