…ఇంతలో ‘…హాయ్ అనిరుధ్ధ్!…’ అంటూన్న ఓ ఆడగొంతుక బాటు… డైమండ్ రింగ్, డైమండ్ గాజుల్తో థళథళలాడిపోతూన్న ఓ జత నిండైన చేతులు, వెనకనుంచి అతడి భుజం మీద పడి దండలమీదికి జారాయి… మా చేతి వేళ్ళు తగిలాయేమో….ఒహ్ బిజీ!…అంటూ వెనక్కి జరిగిందావిడ…
‘…నాటెటాల్ మిసెస్ ఝవేరీ!…జస్ట్ గ్రీటింగ్ గెస్ట్స్…’ అంటూ మెరుపు వేగం తో మా గుబ్బల్నొక్కసారి మెత్తగా ఒత్తి…మేం పులకింతల్తో తల్లడిల్లిపోతూండగానే… చేతుల్నికిందికొదిలేస్తూ పక్కలకి తిరిగి, ‘…వీళ్ళు తెలుసుగా!, మిసెస్ మెహ్రా, మిసెస్ గూటం…మీరు స్పోన్సర్ చేసిన నిన్నటి ఈవెంట్ విన్నర్స్…వీరు మిసెస్ ఝవేరీ…’ అని పరిచయాలు చేశేశాడు…నన్నూ, వకుళనీ…
…తలవెంట్రుకల్ని మళ్ళీ రెండుభాగాలు చేసి …ఆడిపోతూన్న గుబ్బలమీద పరుచుకుంటూ…హలో మిసెస్ జవేరీ!…అన్నాం …నెమ్మదిగా! …పుష్టిగా ఉన్నా, మంచి ఫిగరే ఈవిడది…అని మనస్సులో నోట్ చేసుకుంటూ…
‘…ఓ…వీళ్ళు తెలీక పోడమేమిటి…మనం ఎలాగూ కలుస్తాంగా!… బై!…టిల్ దెన్….’ అని చేతులూపి…అనిరుధ్ధ్ చెయ్యట్టుకుని ముందుకి లాక్కుపోయింది…
‘…చూశావే!…కనీసం బై కూడా చెప్పకుండా ఎలా వెళ్ళిపోయాడో!…’ అంది వకుళ…ఎర్రబడ్ద మొహంతో వాడి చేతిలో నలిగిన చనుగుబ్బని రుద్దుకుంటూ
…నేనూ అదేపని చేస్తూ…నువ్వావిడ లాగ చెయ్యగల్గితే , తోకూపుకుంటూ నీ వెంటే ఉండేవాడు…అన్నాను…వేలి డైమండ్ రింగ్ ని వాడి అరచేతిలోకి జారుస్తూన్న మిసెస్ ఝవేరి వైపు సైగ చేసి…
‘…మనకేం ఖర్మ…నడు…’ అంటూ రుసరుసలాడుతూ,అడుగు ముందుకేసింది వకుళ…
…ఇంతలో…దాని పక్కనుంచి గొంతు సవిరించుకుంటూన్నట్లు ఓ పొడిదగ్గు వినిపించింది…ఎవరా!? అనుకుంటూ ఓరగా చూశాం…
…ఇంకా చనుగుబ్బల్ని రుద్దుకుంటూన్న మా చేతుల వైపు కొంటెగా చూస్తూంది అనూ…మాతో చూపులు కలవగానే ‘…ఎలాఉందీ! …’ అన్నట్లుగా కనుబొమ్మలెగరేసి, కన్ను గీటీంది…
…ఎర్ర బడ్డ మొహాలతో…నోరు ముయ్యవే!…అన్నట్లుగా చేతిని కిందికి విసిరి, ముందుకు కదిలింది వకుళ…దాంతో కలిసి అడుగేసిందాన్నే… ఇప్పుడైనా మా వైపు తిరగక పోతాడా!…అన్న ఆశతో అనిరుధ్ధ్ వెళ్లిన వైపు ఓరగా చూస్తూ కదిలాను…వాడు మరో అందగత్తెతో కబుర్లు చెప్తున్నాడు…
‘…ఈ మగాళ్ళు తుమ్మెదలే సంధ్యా!…ఈజీగా తీసుకో!…’ అని సానుభూతి ఒలకపోస్తూన్న టీనా గొంతు వినిపించింది దగ్గరగా!…ఉలిక్కి పడి దాని వైపు చూశేసరికి నాపక్క చేరి, చెయ్యట్టుకునుందది…ఈ లోగా వకుళ కూడా వెనక్కి తిరగడంతో, నువ్వేమంటావ్ వకుళా!…అంది టీనా…
…ఇది కూడా చూసేసినట్లుందిరా భగవంతుడా!…ఏమడుగుతుందో!…అనుకుంటూ ‘…హాయ్ టీనా!…’ అని మర్యాదగా పలకరిస్తూ ఆగాము
‘…ఒంటి మీద చెయ్యేసిన మగాడు…మొగుడో, మరొకడో కరెక్ట్ గా ఎలా గుర్తుపట్టారమ్మా! అందులో ఐదుగుర్లో…నలుగుర్ని!!…అది చాలనట్లు వాళ్ళ పేర్లు గుర్తుంచుకోడం కూడానూ!..నాకైతే ఒక్క అనిరుధ్ధ్ తప్ప ఎవ్వరూ గుర్తు లేరు…యూ ఆర్ గ్రేట్!… ’ అంది టీనా …
‘…ఏదో మానేజ్ చేయగల్గాం…’ అని…ఎర్ర బడ్డ మొహాలతో…థాంక్స్…చెప్పుకుని బయల్దేరబోయాం..
‘…ఏయ్…ఒక్క నిముషం…’ అంటూ మా వెనక పడింది టీనా… ‘…ఇంకేం కావాలే దీనికీ!…’ అని సణుక్కుంటూ ఆగింది వకుళ… మా బ్లౌజుల వైపు దాని చూపు బట్టి అదేం అడగ బోతూందో చూచాయగా అర్థమై నా గుండెలు దడదడ లాడాయి…గొంతెండుకుపోయింది…
…ఓ రెండంగల్లో టీనా మా ముందుకొచ్చి ‘…ఎలా ఉంది వాడి పట్టు…’ అంది, కన్ను గీటి ‘…ఎవడిదీ!…’ అని బుకాయించబోయాం ఇద్దరం…ఒక్క గొంతుతో…
‘…ఫోజు కొట్టకండో!…మీ..ఒంట్లో…పులకింతలు ఇప్పటికీ ఆగలేదు…పైగా…వాటి మీద…వాడి వేళ్ళ గుర్తులు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి కూడానూ!…’ అంది …మా గుబ్బల వైపు ఓ కొంటె చూపు విసురుతూ
ఏం మాట్లాడ్డాలో తోచక సిగ్గుగా కళ్ళు కిందికి వాల్చుకుని…ఎలా దాచుకోవాల్రా…ఆ గుర్తులూ!…అనే ఆలోచనలో పడ్డాం… వాడి చేతుల్లో నలిగిన గుబ్బల్ని రుద్దుకుంటూ…
‘…ఏ ఆడదీ మర్చి పోలేదులే ఆ అనుభవం…ఎంత ట్రై చేశానో నిన్న రాత్రి వాడి పొందుకోసం…హోటల్ రూల్స్ అడ్డొచ్చాయ్…ఎనీ వే!… బై… విష్ యూ లస్టీ డ్రీమ్స్…’ అంటూ వెనక్కి తిరగబోయింది…
‘…ఎలా ట్రై చేశావేంటీ!…ఐనా ఏంటో ఆ రూల్సు…’ అంటూ దాని చెయ్యుచ్చుకుని ఆపింది వకుళ…
‘…మూడో రౌండ్ లోనే మనీష్…అదే నా మొగుడు…తగిలినా, గుర్తు పట్టనట్లు నాటకమాడి…తప్పుడు పేరు చెప్పాను…అనిరుధ్ధ్ ఆఖరికి తగిలితే వాడితో రాత్రంతా గడపచ్చుకదా! అనే హోప్ తో…అలాగే జరిగి…వాడు నన్ను చేతుల్లో ఎత్తేసుకుని , నా పెదాలు జుర్రుకుంటూ తీసికెళ్ళిపోతూంటే, నా ఆనందానికి పట్టపగ్గాలు లేవనుకో!…లిఫ్ట్ లోనే ఒళ్ళప్పగించడానికి సిధ్ధమైపోయాను…కానీ వాడేం చేశాడో తెలుసా!!…’ అని ఆగింది టీనా…ఏం చేశాడో మేం అడగాలని…
…అది గ్రహించి ‘…ఏం చేశాడేంటీ!…’ అన్నాం ‘…తిన్నగా మా రూం కి తీసుకుపోయి, నా మొగుడి చేతుల్లో పెట్టాడు…’ అంది టీనా, బరువుగా ఊపిరి పీలుస్తూ…
‘…ఛ!…’ అంటూ ఇద్దరం ఒకేసారి బరువుగా నిష్టూర్చాం…ఓ చిన్న మౌనం తర్వాత ‘…మాకూ అదేజరిగిందిలే!…’ అంది వకుళ ‘…కాపోతే…మేము నిఝం గానే మామొగుళ్లని గుర్తుపట్తలేకపోయాం!…’ అని కాసేపాగి ‘…ఐనా ధైర్యంగా అందరి ముందూ చేతుల్లో ఎత్తుకున్నవాళ్ళు ఎందుకలా జావకారిపోయారో!…’ అన్నాను , నిరాశగా ఊపిరి ఒదులుతూ…
‘…హోటల్ స్టాఫ్ కి గెస్టుల్తో లింకు ఉండకూడదు…అని రూలుట…రెచ్చగొడతారటగానీ…హోటల్ లో మాత్రం …ఆ…పని ఛస్తే చెయ్యరట …’ ఇందాకా అనూ చెప్తూంది… అంది టీనా
‘…అంటే…బయట వాళ్ళ ఇష్టం, మన ఇష్టం…అనేగా అర్థం!…’ అంది వకుళ కొంటెగా!
‘…అందుకేగదమ్మా!…వాడి కాంటాక్ట్ నంబర్ కోసం తెగ తిప్పలు పడిపోతున్నానూ!…’ అంది టీనా…వంకర్లు తిరిగిపోతూ…
‘…ఎందుకంత బాధ పడిపోతావ్ టీనా!…మనీష్ తక్కువవాడేం కాదు…నాకు మొదటి రౌండ్ లోనే తగిలాడులే!…మాంఛి పనివాడే!…’ అన్నాను…మత్తుగా కళ్ళు మూసుకుంటూ…
‘…నేను కాదనన్లే!…కానీ ఎప్పుడూ పాత మేళమేనా!?…మీకెలా అర్థమౌతూందిలే!…ఒక ఫోర్ సమ్ పూర్తైందో లేదో…మరో దానికి ప్లాన్ చేస్తున్నారు….నిం…డా…నింపించుకున్న అమ్మలకేం తెలుస్తుందమ్మా ,కా…లి…పో…తూ…న్న…పూరెమ్మల ఆకలీ!…’ అంది టీనా, జారిపోతూన్న పైటని పట్టించుకోకుండా తొడల మధ్య అరచెయ్యి రుద్దుకుంటూ…
…ఇంకాసేపు దీనిదగ్గరుంటే మన చరిత్ర పూర్తిగా చెప్పేస్తుంది…అనిపించి, ‘…సర్లే!అందరూ చూస్తున్నారు…బై…మళ్ళీ కలుద్దాం!…’ అంటూ …దాని పైట సర్ది , అరచేతిని తొడల మధ్యనుంచి బయటికి లాగేసి , అడుగు ముందుకేశాం…
‘…షూర్… కాంటాక్ట్ నంబర్…తెలిస్తే , ఎక్స్చేంజ్ చేసుకోవాలిసుమా!… ’అంటూన్న టీనా కి…వెనక్కి తిరిగి బై చెప్పాను…బాగ్రౌండ్ లో అనిరుధ్ధ్ కూడా కనిపించాడు…తన చేతిలో మొబైల్ వైపు సైగ చేస్తూ…
యస్.ఎమ్.ఎస్ వచ్చినట్లు నా మొబైల్ బ్లీప్ చేసింది…ఎందుకో!…నా గుండెలు దడ, దడ లాడాయి…ఇంతలో…రావే!….అంటూ వకుళ చెయ్యుచ్చుకు ముందుకు లాక్కెళ్ళింది…
…ముందు టేబుల్ దగ్గర మధు, రాధ, వాసు…వెనక టేబుల్ దగ్గర వికాస్, సుధ. మిళింద్ కూర్చునున్నారు ‘…రండి, రండి…’ అంటూ రెండు గ్రూపులూ, ఇద్దర్నీ పిలిచారు…
…ఇప్పుడే మధు పక్కన కూర్చోడానికి మెహమాటంగా ఉందే!…నువ్వక్కడికి వెళ్ళరాదూ!…అంది వకుళ, నా చెయ్యి లాగుతూ…నాకూ వికాస్ పక్కన కూర్చోడానికి బెరుగ్గా ఉంది…మిళింద్ ఏం వెఱ్ఱి సైగలు చేస్తాడేమో అని!… అంచేత …సరే… అంటూ ఉపకారం చేస్తూన్న దానిలా మొహం పెట్టి అటువైపు కదిలాను…
…షివల్రీ ఒలకబోస్తూ వినోద్ నాకోసం కుర్చీ వెనక్కి జరిపి పట్టుకుని, నేను కూర్చోగానే సర్ది , మధు కి గుడ్మార్నింగ్ చెప్పి నిలబడ్డాడు…
…వీడ్ని తోలేస్తేనే నయం…అనిపించి, ‘…మధూ!…ఈ కుర్రాడు గుర్తున్నాడా!? —కాలేజ్ లో ఎం.బి.ఎ ట…మీ ఫర్మ్ లో ట్రైనీ గా షార్ట్ లిస్ట్ అయ్యాడుట… ’అన్నాను వినోద్ ని పరిచయం చేస్తూ…
‘…ఎందుకు గుర్తులేడూ!…నిన్న రాత్రి నిన్ను మోసుకొచ్చి నా చేతుల్లో పెట్టిన వాడు వీడేగా!…’ అన్నాడు మధు…నా చెవి లో గుసగుసగా …కందగడ్డలా ఐపోయిన మొహాన్ని దాచుకోడానికి ఓ గుడ్డపీలికైనా లేకపోవడంతో… పేపర్ నాప్కిన్ అందుకోబోతూంటే, కొంటె చిరునవ్వుతో, రాధ ఓ పెద్ద సైజు హాంకీ ని అందించింది …
ఈలోగా వాడు మధుని విష్ చేసి, ఏదో పాకెట్ అందివ్వబోతూంటే, మధు నా వైపు సైగ చేశాడు ‘…కాంప్లిమెంట్స్ ఫ్రం —-కాలేజ్….’ అంటూ దాన్ని నా చేతుల్లో పెట్టి, మళ్ళీ తీసేసుకుని, మీ కార్ లో పెట్టిస్తా!…అని, నంబర్ చెప్తారా అన్నట్లుగా ఆగాడు…
‘…మీరు మా కార్లో ఒస్తున్నారు…’ అంటూ వాసుదేవ్ కీస్ తీస్తూండగానే , …6996…అనేశాను…
‘…షూర్ మేమ్!…’ అంటూ కీస్ అందుకుని ‘…గుడ్ డే… మిసెస్ మెహ్రా , మిసెస్ మీనన్…సర్స్…’ అంటూ బుధ్ధిగా విష్ చేసి వెళ్ళిపోయాడు…
…ఇంతలో బ్రేక్ ఫాస్ట్ సర్వ్ చెయ్యడం మొదలైంది…
‘…మీ ఇద్దరికీ!…’ అంటూ మధువైపూ, నా వైపూ చక్రాల్లాంటి కనుగుడ్లు దొర్లించి ‘…ఆ…నంబరంటే…అంత ఇష్టమా!…మాకు కూడానూ!… ’అని ఓ వంకర నవ్వు నవ్వింది రాధ… బేరర్స్ కాస్త దూరం వెళ్ళగానే…
‘…ధాంక్స్…’అన్నారు మగాళ్ళు ‘…ఎందుకో!…’అనిగొణిగాను…కళ్ళువాల్చుకుంటూ…
‘…తెలీనట్లు నాటకాలాడకు…అంటూ నాకు దగ్గరగా ఒంగి…ఆ కుర్రాడు చాకులా ఉన్నాడు కదూ!… ’అంటూ మరో చెణుకు విసిరింది రాధ..
‘…మరి…తన సంగతో!?…’ అడిగాడు వాసు…ఫోన్ లో మాట్లాడుతున్న వకుళ వైపు చూస్తూ!…నేను నోరిప్పే లోపల ‘…దానికి మరీ ఇష్టం!…
అనేశాడు మధు…
రాధా, వాసూ లు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూండగానే ‘…లో జీ!…గుడ్డీ కా ఫోన్!…’ అంటూ వకుళ తన మొబైల్ ని బేరర్ తో మధుకి పంపించింది…
‘…డాడీ!…’ అంటూ అరుస్తూన్న దివ్య గొంతు వినగానే ‘…గుడీ!…’ అంటూ పంజాబీ లో మొదలెట్టేశాడు…చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళని పట్టించు కోకుండా!
ఇంతలో ‘…ఏమోయ్!…చిన్నాడు మాట్లాడుతున్నాడు…’ అంటూ వికాస్ తన మొబైల్ ని నాకు పంపించాడు, మరో బేరర్ తో… …చిన్నా!…అంటూంటే నా గొంతుక ఓ పావు క్షణం పూడుకుపోయినా, వెంటనే సర్దుకుని ‘…అమ్మమ్మ, తాత లని సతాయించకు …’ అంటూంటే ‘…ఏం లేదులే!…మేం రాత్రి కల్లా ఒచ్చేస్తాం…’ అంటూన్న మా పెద్దాడి గొంతు తోబాటు ‘…నాదీ ఆ ఫోన్… ’అని దెబ్బలాడుతూన్న చిన్నాడి అరుపులు కూడా వినిపిస్తున్నాయి…
‘…సర్లే ఫైటింగ్ చేసుకోకండి…మేం సాయంత్రం కల్లా ఒచ్చేస్తాం…’ అంటూ నేనూ, ‘…ప్రెజంట్స్ తో , మీకన్నా ముందుంటాం!… ’అంటూ మధూ , ఒకేసారి కట్ చేశాం…
‘…ఐతే…మా అంచనా కరెక్టే!…’ అన్నాడు వాసు…నా కళ్లల్లోకి చూస్తూ ‘…ఏంటో అది!?…’అని బుకాయించబోయాను…చూచాయగా తెలిసినా!…