‘…ఇద్దరూ కావాలి…’ అంటూ ఇద్దరూ విడివిడిగా మెసేజిలు పెట్టి ఫోన్లు కట్ట్ చేశారు… వెంటనే సుధ కి కాల్ చేస్తే ‘…ఊఁ…’ అంది చిన్నగా!… అదికాదు…ముందు…ఎవరికి…ఎవరు కావాలీ!?… అని మా ప్రశ్న…అన్నాను…
‘… చెయ్యి మాత్రం పట్టుకుని చెవిలో పేరెవరు చెప్తారో వాళ్ళు! కరెక్ట్ గా చెప్తే కౌగలించుకుంటాం!!…తప్పు చెప్తే పారిపోతాం!!!… ’ అంది సుధ… విషయం మధుకి చెప్పాను …‘…ఒక్క చాన్సేనా!?…’ అన్నాడు…సుధ కూడా విందేమో ఆమాట!…‘…మమ్మల్ని మళ్ళీ పట్టుకుని ట్రై చెయ్యాలి…’ అంది
…చెయ్యొక్కటే పట్టుకుంటే ఎలా తెలుస్తూందీ!…’ అన్నాను… ‘ సరే!…వే…ట్నై…నా…నిమిరి…పోల్చుకోండి కానీ…పట్టుకున్న వాట్ని… నలి …పేయ…కూడదు సుమా! …’ అని ఆపి…ఎందుకలా అంది సంధ్యా!?…అన్నాడు వికాస్…కొంటెగా నవ్వుతూ…
‘…ఏముందీ!…హోటల్ రూం లోంచి వాళ్ల మగాళ్ళని బయటికి పంపేసి ఆ పనే చేశారేమో!……గుర్తుండి పోయేలా!!…’ అన్నాను ఒళ్ళు మండి…
‘… మేము …సరే… అనగానే తలుపు మీద టక టక లు!…సిగ్నల్ అర్థమై లైట్లు ఆఫ్ చేశాం… ఇంకాసేపట్లో గది తలుపులు తెరిచిన చప్పుడ్లు…మల్లెల ఘుమఘుమలూ , గాజుల గలగలలూ…’ అని…ఆపేశాడు వికాస్
‘…ఊఁ…చెప్పూ!…’ అంటూ తనని పొడిచింది వకుళ…‘…ఆశ!…మీ తయారీ వినందే!…’ అన్నాడు మధు…
‘…సరే!…మా కేసు మీదానికి రివర్సు…గది తలుపు నెమ్మదిగా తోసేసరికి…లోపల చిమ్మ చీకటి!…హలో…ఉన్నారా!?…అంటూ పిలిచాను… …ఊఁ… అంటూ సన్నగా గొణిగారెవరో! …ఏంటే!…ఈ మగాళ్ళు!?… ఆడాళ్ళకన్నా అన్యాయమైపోయారు!…అన్నాను సంధ్యతో… ’ అంటూ మొదలెట్టింది వకుళ…
‘…మొహాలు చూసుకోడానికి మామా అల్లుడ్లకి మొహమాటంగా ఉందేమో!… ఆ…ప…ని… దగ్గరకొచ్చేసరికి పులులైపోతారులేమ్మా!!…పద లోపలికి!!!… అంటూ దాని చెయ్యుచ్చుకుని లోపలికి లాగాను…’ అంటూ నే చేసింది చెప్పాను…
‘…ఓ రెండడుగులు లోపలికేసింతర్వాత…ఆగవే!…ఎవరు…ఎవరితో మొదలెట్టాలో తేల్చుకోకుండానే!?…అంటూ ఆపాను… …సరే!…ఎలా!?అందిది…లాట్రీ వేసుకుందాం…అన్నాను…చీకట్లో లాట్రీ ఏంటీ నీ మొహం…అంటూ తిట్టిందిది…మన… ఆక్…పాక్…కరే…పాక్… ఉందిగా!… అన్నాను… అని వకుళ అంటూంటే…దాన్ని ఆపి…
‘… అది మేము ప్రైమరీ క్లాసుల్లో నేర్చుకుని ఒదిలేసిన ఆట…ఈ వకుళ పిల్ల ఎనిమిదో క్లాసులో చేరిందిగా…అంచేత, లేటుగా నేర్చుకోడంతో వంటపట్ట లేదు …ఎప్పుడూ ఓడిపోయేది…పక్కింటి ప్రైమరీ పిల్లలు కూడా దీన్ని ఓడించి నవ్వుకునేవారు…ఆ ధైర్యంతోనే ఒప్పుకున్నాను…’ అని సంజాయషీ చెప్పుకున్నాను…
‘…అయితే నువ్వే గెలిచావా వకూ!…’ అంటూ మధు గర్వంగా తన భార్య వైపు చూస్తూంటే…‘…ఆఁ!…మీ ఆవిడకి మిళింద్ గాడి మొదటి పోటు తనకి పడాలనే పిచ్చ పట్టుదల…’ అన్నాను కసి…గా!
‘…సర్లే!…వాడిది నువ్వు మొదటా…’ అని వకుళ దీర్ఘం తీస్తూంటూంటే…‘…ఛంపేస్తాను…ఆ…మాట…పబ్లిక్ గా పైకి చెప్తే!…’ అని దానికి వార్నింగ్ ఇచ్చాను…
‘…ఇట్ ఈజ్ ఓకే సంధ్యా!…డాన్స్ తర్వాత…నిన్ను మిళింద్ నాకప్పగిస్తూంటే చూశాన్లే…నీ మెడ మీదా…ఆ…లోయ…లో తెల్లటిచుక్కలూ… అప్పుడే సందేహం వచ్చింది…తర్వాత అడిగితే వికాస్ కన్ఫర్మ్ చేశాడు…’ అన్నాడు మధు నవ్వుతూ…
…నేను సిగ్గుతో తల వాల్చుకుంటూంటే ‘…నిజమే…పర్లేదు సంధ్యా!…ఈ ట్రిప్ లో అనుకున్న దానికన్నా ఎక్కువే ఎంజాయ్ చేశాం అందరం …ఊఁ…చెప్పు…ఆ తర్వాత ఏం చేశారో!…’ అంటూ చెయ్యి వెనక్కి జాపి, తొడని నిమిరాడు నా మొగుడు…
‘…ఏముందీ!…లాట్రీ గెలిచిన వాళ్ళు ముందు సెలక్ట్ చేసుకోవాలని అనుకున్నాం…అలాగే చేశాం!…’ అంటూ నా బదులుగా చెప్పింది వకుళ…
‘…చీకట్లో ఎలా గుర్తు పట్టావేంటీ నీకు కావలసిన వాడ్ని!?…’ అని భార్యని నిలదీశాడు మధు…
‘…వా…ట్ని…నిమిరి… , వాసు…దా…ని…తో పొద్దున్నే పరిచయమైందిగా!…ఇంక మిళింద్ గాడి సైజు ఎలాగూ ముందే తెలుసుకుందిగా నా నోట!…’ అని నే చెప్పాను…దానికి బదులుగా…
‘…అవును…ముందుగా వాసుది…తగిలింది…ఆ తర్వాత మిళింద్ దీ ట్రైచేశాను…వాడి…ది…ఇముడ్చుకోవాలంటే పెదాలు…ఇం…కా…విప్పు కోవాల్సి వచ్చింది…’ అంది వకుళ…తల వాల్చుకుని… ‘…వాడి…ది… అంటే మిళింద్ గాడిదేనా!?…’ అడిగాడు మధు…
…కనురెప్పలార్పి ఒప్పుకుంటూన్న వకుళ… మొగుడి స్వరంలో తీవ్రతని గుర్తు పట్టి తల పైకెత్తి…అతగాడి కళ్ళల్లోకి ఓ అరక్షణం చూసి, నీళ్ళు తిరుగుతూన్న కళ్ళని దాచుకోడంకోసం వాల్చుకుంది…అప్పటికీ దాని బుగ్గలమీంచి ఓ రెండు చుక్కలు జారి దాని చనుకట్టు మీద పడ్డాయి…
‘…సారీ వకూ…ఇట్స్ ఓకే అనుకున్నాంగా!… ఈజీ…’ అంటూ…కన్నీళ్ళు తుడుస్తూ దాన్ని ఓదార్చి… మల్లెల ఘుమఘుమలూ , గాజుల గలగలలూ, ముక్కులకి సోకి, చెవులకి వినిపించడంతో అటు వైపు కదిలి…చేతికందిన వాళ్లని పట్టుకున్నాం…గాజులూ , ఉంగరాలూ తడిమినా వాటితో పరిచయం లేకపోవడంతో పట్టుకోలేకపోయాం…చాన్స్ తీసుకుందాం…అనుకుని…నేచెయ్యి పట్టుకున్నావిడ చెవిలో … సుధ…అన్నాను…మరుక్షణం విడిపించుకుని పారిపోయింది…’ అన్నాడు…మధు….
‘…మధు మాట విని …నేను చెయ్యి పట్టుకున్నావిడ చెవిలో …రాధ… అన్నాను… నాకూ అంతే ఐంది…’ అన్నాడు వికాస్…
‘…వాళ్ళదాకా ఎందుకూ!…మీతో పన్నెండేళ్ళు కాపురం చేసిన మమ్మల్ని గుర్తుపట్టగలరా!…ఒక్క చేతులే పట్టుకునీ!?…’…అని సవాలు చేశాను …
‘…ఓ!…మొన్న దీపావళికి మాకు బోనసులు రాగానే…లక్షన్నర పైగా పెట్టి కొనుక్కున్నారుగా …డైమండ్ రింగ్స్…వాట్ని ఎలా మర్చిపోతాం!!?…’ అన్నాడు మధు నవ్వుతూ…
…నేనూ , వికాస్ జతకలిపాం…క్రితం నెలలో …పిల్లలతో సహా…నలుగురం కలిసెళ్ళి కొనుక్కున్న విషయం గుర్తురావడంతో…
‘…మళ్ళీ తేలిగ్గానే దొరికారా?…లేకపోతే తరిమి…తరిమి పట్టూకున్నారా!?…’ అంది …దాంతో తేరుకున్నవకుళ…
‘…ఆఁ…వాళ్ళకీ ఎప్పుడెప్పుడా!…అని ఉందేమో!…ఓ రెండడుగుల అవతలే ఉన్నారు…’ అని నవ్వాడు వికాస్…‘…ఛీ…’ కొట్టాను…
‘…నిజమే!…ఓ అడుగు ముందుకేసి…చెయ్యి చాపగానే దొరికారు…అందుబాటులోకి రాగానే గుబ్బల మీదికి చేతులు పోనిచ్చాం…ఐనా తేడా తెలీలేదు…’ అన్నాడు మధు…
‘…అదేంటీ!?…’ అన్నాను…రాధ వి బాగా పె…ద్ద…వి…కదా! అని మనస్సులో అనుకుంటూ…
‘…రాధ సిగ్గుగా కుంచించుకుపోవడం చేతా , …సుధ ఊపిరి బిగబట్టి…వాటి…ని…పొంగించడం చేతా!…’అన్నాడు వికాస్…
…‘…మరేం చేశారూ!?…’ అన్నాను …నోరూరుకోక…
‘…వాట్ని… నలి…పేయ…కూడదు … అని ముందే కండిషన్ పెట్టారుగా!…అంచేత నిపుల్స్ చుట్టూ గోరుతో గీరాలని ముందే అనుకున్నాం …ఆ పని చేసిన మరుక్షణం పొడుచుకొచ్చిన …వా…టి…సైజుల బట్టి పట్టేశాం…’ అన్నాడు మధు…విజయ గర్వంతో మా ఇద్దరి గుబ్బలవైపూ చూస్తూ… ‘…వాటి…సైజులు…పొద్దున్నే చూసి గుర్తెట్టుకున్నాం లే!…’ అన్నాడు వికాస్…మెడ తిప్పి నాకు కన్నుగీటి…
…‘ఎరక్కపోయి అడిగాన్రా బాబూ!…’ అని మనస్సులోనే అనుకుంటూ…పొడుచుకొచ్చిన నా చనుమొనల్ని లోపలికి నొక్కుకుని తల దించుకుని, నోరుమూసుకుని కూర్చున్నాను…