అది మా వారి ప్రతాపమే 926

అతనర్థం చేసుకుని మోకాళ్లమీద వొంగి నన్నందుకున్నాడు నోటితో.

ఉదయమే గీసిన నా బుజ్జిముండ అద్దంలా ఉంది. నన్నుతినేస్తున్నాడు.అతని నాలుక నా రెమ్మల్లో

కలయతిరుగుతోంది.

మీసాలు క్లిటోరిస్ కి తగిలి పిచెక్కిస్తున్నాయి.నాలుకపనిలో యెంత మహత్యం ఉందో తెలియచెప్తున్నాడు.

నంజుకు తినేస్తున్నాడు.నా కళ్ల ముందు మెరుపులు మెరుస్తున్నాయ్!!

“అయిపోతున్నాను !!! వదిలేయ్ మూర్తీ!!” అన్నాను.వదల్లేదు.చివరికంటా లోతులు చూసి,వొలిచేసి

తినేసాడు.

నేనూ చివరికొచ్చేశాను.

నాకు అయిపోగానే కాళ్లలో శక్తి లేనట్లు కూలబడ్డాను. అతని మూతికేసి చూసాను.నా బుజ్జి పెరుగు కుండని తన

నాలుక అనే కవ్వంతో చిలకగా వచ్చిన వెన్నలాంటి నా వుద్రేకం అతని మూతి మీద ఉంది. అది చూసి అతనంటే

నేనెంత కుతి యెక్కిపోయి ఉన్నానో అర్థమయింది.

నా లంగాతో అతని మూతి తుడిచి,”ఆ అండర్ వేర్ కూడా విప్పేయ్,నా రెండో మొగుడి మొల చూడాలి.

రోజీ ని మరపించాలి” అన్నాను. అతను నవ్వి……అండర్ వేర్ కిందకి వదిలాడు.నా కళ్లు బైర్లు కమ్మాయి.

మావారు చెప్పింది నిజమే.రూళ్లకర్ర లాగ ఉంది. అది చూడగానే నేను చిరిగిపోతానేమో అనిపించింది.

శ్యామల,విజయ,రోజీ యెందుకలా వెర్రెత్తి పోతున్నారో అర్థమయింది.నోట్లో పెట్టుకుని నాపనితనం చూపించసాగాను.

“యెన్నాళ్లబట్టో నీకు దించాలని కాచుకున్నాను.మొదటిసారిది నీ బుజ్జి దానిలొనే పోయాలి ప్లీజ్!! వదిలేయ్ పద్మా”

అంటూ మూర్తి నాతల పట్టుకుని వెనక్కి లాగకపోతే ఆగేదాన్ని కాదు. నా తడి తో నిగనిగా మెరుస్తున్న

ఆయుధాన్ని అక్కడే నేల మీద పడుకోబెట్టి నా తొడల మధ్య దిగేసాడు.గునపం దిగుతున్నట్టు …మెల్లగా పైకెత్తి…

1 Comment

Comments are closed.