అచ్చ తెలుగు కథ 381

మర్నాడు బావ ఊరికి వెళ్లిపోయాడు. నేను చాలా రోజుల తర్వాత ఇంటికి వచ్చాను కదా అని ఆఫీసు కి ఓ పది రోజులు సెలవు పెట్టి వచ్చాను. హాల్లో కూర్చుని పేపర్ తిరగేస్తున్నాను.
‘ఎలా ఉంది రా నీ జాబ్ ఢిల్లీ లో’ అంటూ వెనక నించి వచ్చింది అక్క కాఫి కప్ పట్టుకోస్తూ.
కప్ అందుకుంటూ అన్నాను ‘బ్రహ్మాండం గా ఉంది. జస్ట్ ఇలా పొద్దున్నే చిరునవ్వు తో కాఫి ఇచ్చే వాళ్ళు లేకపోవడం తప్ప’ అన్నాను నవ్వుతూ.
‘అలాంటి కోరికలు వస్తున్నాయంటే ఇంక పెళ్లి టైమ్ వచ్చిందని అర్థం’ అంది నవ్వుతూ.
‘సరే గాని, మళ్ళీ ఇన్ని రోజులకి నిన్ను చూస్తున్నందుకు చాలా సంతోషం గా ఉందక్కా’. అన్నాను.
పక్కనే సోఫా లో కూర్చుంది తను కూడా.
‘నీకు కూడా ఓ పది రోజులు పని లేదు. రిలాక్స్ అవ్వు.’ అన్నాను.
‘అవును రా కానీ ఇక్కడ తిని కూర్చుంటే డబుల్ అయిపోతా పది రోజుల్లో అంది.’
‘అవునే అక్కా. ఇది వరకు బక్కగా ఊచ లాగా ఉండే దానివి. ఇప్పుడు ఎంటే బస్తా లాగా తయారయ్యావు.’ అన్నాను ఆట పట్టించడం కోసం.
అది అమ్మ హాల్లోకి వస్తూ విన్నట్టుంది.
‘ఏంట్రా అలా అంటావు. ఆడది అంటే కొంచెం వొళ్ళు ఉండాలి మరి. ఒంటికి ఒంపులు రావాలంటే కండ ఉండాలి మరి అక్కడా ఇక్కడా’ అంది.
నవ్వుతూనే సిగ్గు పడింది అక్క. నేనూ నవ్వుతూ చూశాను అక్క కేసి.
సింపుల్ గా ఇంట్లో కట్టుకునే కాటన్ చీర కట్టుకుని ఉంది. చక్కగా నిండు గా ఉంది భుజం నిండా పైట కప్పుకుని. మంగళ సూత్రం పైకి వేసుకుని ఉంది.
నిజమే. పెళ్ళైన ఏడాదికే సౌష్టవం లో మార్పు వచ్చింది. అప్పటి వరకు అంతంత మాత్రంగా అనిపించే వొంపులు ప్రస్ఫుటం గా కనిపించ సాగాయి.
ఎవరూ సొంత సోదరి గురించి అలా కావాలని ఆలోచించరు గాని గమనించడం మాత్రం సహజం. ఎంత సోదరి అయినా అందం గా ఉంటుంది అనుకోవటం, ఉండాలని కోరుకోవడం సహజం గా ప్రతి వాడి లోనూ ఉండే ఫీలింగే.
‘అమ్మా! ఎంటే తమ్ముడి ఎదురుగా. అసలే పెళ్ళి కావలసిన వాడు. వాణ్ణి చెడగొడుతున్నావు.’ అంది ఒకింత సిగ్గుతోనే నవ్వుతూ.
ఊ హు మనం లేనప్పుడు వీళ్ళు ఓపెన్ గానే ఉంటారన్నమాట అనుకున్నాను. ఎంతైనా ఆడ వాళ్ళు కదా.
‘ఊరికే అన్నానమ్మా సరదా కి. నిజానికి ఇప్పుడే బావుంది. బావ బాగా చూసుకుంటున్నట్టు ఉన్నాడు.’ అన్నాను.
‘ఏం చూసుకోవటమో! ఈ కడుపున ఒక్క కాయ కాస్తే ఎంత బావుండును!’ అంది అక్క పొట్ట మీద చెయ్యి వేసి నిమురుతూ.
‘అమ్మా నీకేప్పుడూ పిల్లల గోలే. పిల్ల జెల్ల లేకపోతే ఇంకా ఎంజాయ్ చెయ్యచ్చు చాలా కాలం. కదక్కా?’ అని అక్క వైపు చూశాను.
ఏమీ మాట్లాడకుండా మౌనం గా ఉండిపోయింది అక్క. ఏదో ఆలోచిస్తున్నట్టు ఎక్కడో చూస్తున్నాయి ఆమె కళ్ళు.
కళ్ళల్లోకి చూస్తే అప్పుడు అర్థమయింది తానూ బాధ పడుతోందని.
మళ్ళీ అమ్మ అంది. ‘నీకు తెలీదు లేరా తల్లి కావడం లోని ఆనందం. అది ఆడ దానికే అర్థం అవుతుంది.’
ఇంక నేనేమీ అనలేక ఊరకుండిపోయాను.
అక్కేమో అలా నెల కేసి చూస్తూ కూర్చుంది. జుట్టు కొంచెం ముందుకి వేసుకుందేమో ఆ జుట్టు వెనుక మొహం లో భారమైన చూపులు చూస్తున్న పొడవాటి కళ్ళు. చీర నాకు సైడ్ వ్యూ కావటం తో ఇందాక అమ్మ అన్నట్టు ఒంపులు తిరిగిన ఒళ్ళు.
నేను చూడడం గమనించిన్దో ఏమో అన్నట్టు మళ్ళీ అమ్మ అంది
‘’దీని అందం అడవి గాచిన వెన్నెల అయిపోయిందని బాధ గా ఉంది రా.’ అని.
నాకు షాక్ తిన్నట్లనిపించింది. మామూలు గా ఆ ఎక్స్ప్రెషన్ ఏ సందర్భాల్లో వాడతారో గుర్తొచ్చి.
పోనీ అక్క ప్రొటెస్ట్ చేస్తుందేమో అని అటు వైపు చూసా. లేదు. ఏమీ అనలేదు.
అనిపించింది ఆ ఫీలింగ్ స్ట్రాంగ్ గా రన్ అవుతోంది అని.
ఇంకేం మాట్లాడక అక్కడ నుంచి లేచి వచ్చేశాను.