సిగ్గుతో నేను చచ్చిపోయాను ఆ పై ప్రాణాలు గాల్లో కలిసిపోయాయి.. భయంతో కర్టెన్ తీసి చూస్తే.. చెల్లి సన్నగా నవ్వుతు .. ఇంకా బయటకు రా అన్నయ..
సిగ్గుతో నేను చచ్చిపోయాను
ఒక రెండు నిమిషాలు= స్తంభించి పోయాను ఒకటే ఆలోచనలు.. అసలు నేను నిన్న ఆ ఫోటో ఆల్బం చూడడం ఏంటి, చూసి ఉదయాన్నే అక్కడ నా ప్రాజెక్ట్ వదులుకుని ఉదయాన్నే సిడ్నీ వదిలి ఫ్లైట్ లో రావడం ఏంటి .. ఇక్కడ ఇలా దొరికిపోవడం ఏంటి.. వాళ్లంతా కంపరంగా నా మీద నాకే అసహ్యం వేసింది..
అసలు చెల్లి కి ఎం మొహం చూపించాలి .. చి ఛీ
శృతి : అన్నయ్య , ఏమైంది ? ఐన ఎప్పుడు వచ్చావ్ ?
నేను : అది..
శృతి : సర్లే, ముందు ఆ కర్టెన్ వెనక నుండి రా.. అక్కడ అంత బూజు అండ్ డస్ట్ ఉంటుంది..
ఏంటి అన్నయ, సడన్ సర్ప్రైజ్ . అసలు నేను నీకు కాల్ చేస్తుండం అనుకున్న
నాకు ఎం అర్ధం కావడం లేదు
శృతి : నువ్వు వాస్తవాన్ని నాకు తెలుసు
నేను : ఎందుకు రా ? నాకు గుండె వేగంగా కొట్టుకుంటుంది.
శృతి : అయ్యో పిచ్చి అన్నయ, ఏ రోజు రక్షా బంధన్ కదా. సో ఎప్పుడు మిస్ అవ్వని వాడివి ఇప్పుడు కూడా ఎలాగో వస్తావ్ అనుకున్న .. న కొడుకు మావయ్య వచ్చాడు అంటే అటు ఇటు చూస్తే నువ్వు ఆ కర్టెన్ వెనక ఉన్నావ్.. అంటే ఇప్పుడు వచ్చి కర్టెన్ దగ్గర నిలబడ్డావ్ అని అర్ధం అయింది
నేను : ఓహ్ అదా
శృతి : ఐన ఇప్పుడు వచినట్టున్నావ్, రాగానే అల్లుడితో దాగుడు మూతలు ఆడుతున్నావ్.. ఐన ఆ కర్టెన్ వెనక వెనక ఎందుకు అన్న..అక్కడ అంత డస్ట్..
అని జడ మూడు వేసుకుకుంటూ.. సరే ర అన్నయ.. కాఫీ కలుపుకొస్తాను అని కిచెన్ లో వెళ్ళింది
హమ్మయ్య.. చెల్లి కి తెలియలేదు . నేను ఇప్పుడే వచ్చా అనుకుంటుంది.. అని మనసు కోచెమ్ ప్రశాంతత గ అయ్యింది. ఆలా నడుస్తూ వెళ్తుంటే.. నా చూపులు తన చక్కని పిరుదుల్ని తినేస్తున్నాయి..ఒక సైడ్ భయం ఒక వైపు తన అందం. నన్ను త్రిశంకు స్వర్గం లో నిలబెట్టాయి. ఎం చేయాలో తోచడం లేదు. న మెదడు ఏమో తప్పు అంటుంది.. మనసు ఏమో తప్పదు అని నచ్చ చెబుతుంది.
Waiting for next part