జీవితం 500

నాకు సెక్సు పాఠాలు చెప్పిన మొదటి గురువు రాణి కాగా, తరువాతి కాలంలో ఆ బాధ్యతను నా హైస్కూల్ క్లాస్ మేట్స్ నిర్వహించారు. ఏడో తరగతిలో లింగం అని నా క్లాస్ మేట్. వాడూ నేనూ ఒకే మాస్టర్ గారి దగ్గర ట్యూషన్ కెళ్ళేవాళ్ళం. విరామసమయాల్లో వీడు నాకు స్పెషల్ ట్యూషన్ చెబుతుండే వాడు. వీడు చదువులో బొటాబొటి, జనరల్ నాలెడ్జిలో పులి. నేనేమో రివర్సు. ఆడ,మగ సంబంధాల గురించి బలే ఆసక్తి దాయకంగా చెప్పేవాడు. యమా శ్రద్ధగా వినేవాణ్ణి. స్కూలు పాఠాలకైతే మాస్టర్లున్నారు, క్లాసు పుస్తకాలున్నాయి. ఈ పాఠాలకి – సిలబస్ లో చోటు లేదు, పుస్తకాలు లేవు, మాస్టర్లనేమైనా డౌట్లు అడిగితే తంతారు. లింగం లాంటి వాళ్ళు లేకపోతే నాబోటి వాళ్ళ గతేమిటి? వాడికి అప్పటికింకా అరంగేట్రం కాలేదు గాని, సెక్సు పాఠాలు చాలా కాన్ఫిడెంటుగా చెప్పేవాడు. ఎంత అప్పుడు మాకు 12ఏళ్ళు నిండాయంతే. నాకైతే కింద వెంట్రుకలు రాలేదు. లింగం గాడు ఒకరోజు తనకు ఆతులు మొలుస్తున్నాయని ఇంటర్వెల్ లో చెప్పాడు. నాకు అసూయ పుట్టింది. ఒంటేలు పోసుకునేటప్పుడు వాడి పక్కకు చూశాను. వాడిది కొంచెం పొడుగ్గానే వుంది. మాకు ట్యూషన్ మధ్యలో పావుగంట విరామం దొరికేది. ఫ్రీ టైముని వృధా చేసే వాళ్ళం కాదు. నేనేమో లింగం గాడి పక్కకు చేరే వాణ్ని. పది నిముషాల క్లాసుకు అవకాశం వుండేది. రొజూ కుదరదు. ఏదో ఒక ఆటంకం. కుదిరిన రోజు మాత్రం గోల్డెన్ లెసనే. ఐదు,పది నిముషాల క్లాసులో అమూల్యమైన విషయాలను, విజ్ఞానాన్ని, జీవిత సారాన్ని, జీవితప్రయోజనాన్ని మనసుకు హత్తుకు పోయేలా చెప్పటమంటే మాటలా? అంతటి ప్రతిభావంతుడికి గుర్తింపేదీ ఈ సమాజంలో? పైగా మానవజాతిని రక్షించే ఈ విద్యాకార్యక్రమాన్ని పెద్దవాళ్ళు గమనించితే ఊరుకుంటారా? నలిపి నాశనం చెయ్యరూ? పోనీ వాళ్ళు చెబుతారా ఈ పాఠాలు? పైపెచ్చు తప్పు తప్పు బూతు బూతు అనటం తప్ప ఏమీ ఎడ్యుకేట్ చెయ్యరు. వాళ్ళు బూతుపని చెయ్యకుండానే మనం పుట్టామా? కాబట్టి ఎంతో విలువైన ఈ ఎడ్యుకేషన్ ప్రోగ్రాం ని ఎంతో రహస్యంగా జరుపుకోవాల్సి వచ్చేది. ఒక పక్క పెద్దోళ్ళ మాటని గౌరవించి బడికెళ్ళి చదువుకుంటూనే రెండోపక్క మానవ జాతిని కాపాడే బాధ్యతను చిన్న వయసులోనే స్వీకరించడం కాదూ ఇది?

ఇంతకూ లింగం గాడు చెప్పిన పాఠాలు ఇవి– ఒక రోజు ఇలా చెప్పాడు: ”ఒరేయ్, పూకులోకి సుల్లిని దూరిస్తే మొత్తం లోపలకి వెళ్లిపోద్దంటరా, వట్టలే మిగుల్తయ్యంట బైట. మాఅన్నచెప్పాడు. వాడు మొన్ననే ఒకదాన్ని ఏసుకున్నాడంట. ఇదే ఫస్టు వాడికి. బలే హాపీగా వున్నాడు. పట్టలేకుండా వున్నాడు. ఏందిరా అన్నాయ్ సంగతి ఉషారుగా వున్నావు అని అడిగాను. చెప్పేశాడు. ఒరే ఎవుర్తోనూ చెప్పమాకురోయ్ అని పిచు మిఠాయ్కి పది పైసలిచ్చాడు కూడా.” మాకు డౌట్లు వచ్చినాయి. ఇంతకీ ఎవరామె, ఎట్లా ఒప్పుకుంది, ఎట్లా ఒప్పించాడు, ఎక్కడ చేసుకున్నారు అని. అడిగాను కానీ, ‘అయ్యన్నీఇప్పుడనవసరం. మూసుకోని చెప్పినదాంతో సరిపెట్టుకో’ అన్నాడు. నిజమే గదా అయ్యన్నీ హయ్యర్ లెవల్లో వస్తాయి. తొందరపడకూడదు. ఇలా సమాధానపడ్డాను.

ఇంకో రోజు ట్యూషన్ నుంచి ఇంటికెళ్తున్నాము. దారిలో చెప్పాడు. “ఒరే ఇవ్వాళ సుశీల చన్ను నొక్కాన్రా. బలే మెత్తగా వుందిరా” అన్నాడు. ఎట్లా జరిగిందని అడిగాను. “మాస్టారు మధ్యలో బైటకెళ్లాడుగా. తను వచ్చేదాకా లెక్కలు చేయ్యమన్నాడుగదా. సుశీల నాపక్కనే కుర్చోనుందిగా. నన్ను రబ్బరియ్యమని అడిగింది. లేదన్నాను. పోనీ పెనిసిలుందా అనడిగింది. అటుపక్కన ఆడ పిల్లలున్నారుగా వాళ్ళనడక్కుండా నన్నే ఎందుకడిగింది? పెనిసిలుంది గాని ఇప్పుడు బైటకు తియ్యను, ఎవ్వరూ లేనప్పుడైతే నీకిస్తాను, వాడుకుందువు గాని అన్నాను. చేత్తో నాదాన్ని లాగూ పైనుంచే రుద్దుకుంటూ చెప్పాను. మూతి మూడొంకర్లు తిప్పి మోచేత్తో నాజబ్బను కుమ్మింది.