జీవితం 504

ఏంటమ్మా అంటూ దగ్గరకెళ్ళి నుంచున్నాను. లోపల చాలా భయంగా వుంది. తల దించుకునే ఓరకంట పారిజాతం వంక చూశా. తను సూటిగా నావంక చూస్తూ వుంది. ముఖంలో ఏభావమూ తెలీడం లేదు. చెప్పేసిందా అనుకుంటున్నాను. “పొద్దున టిఫిన్ కూడా తినకుండా పరుగెత్తావంట, పారిజాతం పిలిచినా ఆగలేదంట? ఏమంత ముంచుకొచ్చింది?” అంది అమ్మ. అమ్మయ్య అనుకున్నాను. స్పెషల్ క్లాసుంటే హడావుడిగా వెళ్ళాన్లే అని బొంకాను. కొంచెం ధైర్యం వచ్చింది. మా అమ్మ కాసేపు క్లాసు పీకింది. పారిజాతం మాత్రం నావైపు గంభీరంగా చూస్తూ వుంది. ఐతే చెప్పలేదన్నమాట అనుకున్నాను. తనపట్ల నాకు సెక్సుకోరికలు ఏర్పడినట్లు పారిజాతానికి గ్యారంటీగా అర్థమై వుండాలి. అయినా ఫిర్యాదు చెయ్యలేదంటే నన్ను క్షమించిందన్న మాట. మళ్లీ మనసులో కొద్దిగా అనుమానం. విషయాన్ని అమ్మ దృష్టికి తెచ్చి ఉండొచ్చు, అమ్మేమో ఆమెకు సర్ది చెప్పి ఉండొచ్చు. నాన్నకు చెప్పొద్దని ఇద్దరూ అనుకుని ఉండొచ్చు. ఆయనకు తెలిస్తే నా చాప్టర్ క్లోజే. అప్పటి నుంచి పారిజాతాన్ని ఆ దృష్టితో చూడ్డం మానేశాను. కొద్ది రోజుల్లోనే తన చదువు పూర్తయింది, వాళ్ల ఊరు వెళ్ళిపోయింది. మరో రెండేళ్లకు పెళ్లి చేశారు. దూరంగా వెళ్ళిపోయింది. నాకామె పట్ల కృతజ్ఞతా భావం ఏర్పడింది. మళ్లీ ఆమెను చూడలేదు.

పారిజాతంతో నా ప్రయోగం అయ్యాక చాలా రోజులు అపరాధ భావం పీడించింది. ఎవరితోనూ చెప్పుకోలేక పోయాను. మా సోంబేరి బ్యాచిలో చెప్పుకుంటే ఎగతాళి చేస్తారు. చేతకానోడా అంటారు. సరే ఇంతటితో బుద్ధి వచ్చిందా? వచ్చింది కానీ కొన్నాళ్ళే. పారిజాతం వెళ్ళిపోయిన కొంత కాలానికి (రెండు మూడు నెలలు) కామాక్షి కనపడింది.

కామాక్షిని తలచుకోగానే జయ అత్తయ్య గుర్తుకొచ్చింది. అప్పుడు కాలేజీకి సెలవలు. పారిజాతం ఎఫైర్ కు సంబంధించిన అపరాధ భావనలోంచి బైట పడుతున్నాను. మళ్లీ మనసును మన్మధుడు ఊపుతున్నాదు. రహస్యంగా సెక్సు పత్రికలు చదువుతున్నాను. బొమ్మలూ, కథలు ఉండే పుస్తకాలు, పోకెట్ సైజు నవలలు దొరికేవి. అవి చదువుతుంటే బలే మజాగా వుండేది. పెద్ద రొమ్ముల భామల చిత్రాలుండేవి. పైట తొలగి, జాకెట్ లోంచి పొంగుతున్న రొమ్ములు, వాటి మధ్య లోయ చూస్తుంటే అద్భుతంగా వుండేది. ఇంతకు ముందు పట్టించుకోని ఆడవాళ్ళను కూడా ప్రత్యేక శ్రద్ధతో గమనించడం మొదలైంది. ఈ కథల ప్రభావంతో మా అమ్మ వయసు వాళ్ళను కూడా కోరికతో చూడ్డం మొదలైంది. చాలా జాగ్రత్తగా వాళ్ళు గమనించకుండా వాళ్ళను చూస్తూ వుండే వాణ్ణి. మా అమ్మతో మాట్లాడడానికి కొంతమంది చుట్టుపక్కల లేడీస్ వస్తూ వుండే వాళ్ళు. వదినగారూ అనే వాళ్ళు మా అమ్మను. వాళ్ళ శరీర భాగాల్ని, ముఖ్యంగా రొమ్ముల్ని, పుస్తకాల్లో చూసిన బొమ్మలతో పోల్చి అంచనా కడుతూ వుండే వాణ్ణి. ఒకామె నాకు బాగా నచ్చింది. పేరు జయప్రద. జయ అత్తయ్యా అని పిలిచే వాణ్ణి. ఆమె, అమ్మ ముందు గదిలో కూర్చుని మాట్లాడుతూ వుండే వాళ్ళు. నేను చదువు వంకతో మధ్యగదిలో కెళ్ళి తలుపులు దగ్గరగా జారవేసే వాణ్ణి. రెండు తలుపుల మధ్య కొద్దిగా గ్యాప్ ఉండేలా చూసుకునే వాణ్ని. జయ అత్తయ్య మంచి హైటు, ఎత్తుకు తగ్గ లావు, మంచి కలరు, చక్కటి ముఖం, ఎత్తుకు తగ్గ ఎత్తులు, అంటే భారీ స్తనాలు- కొబ్బరి బొండాలే. పిరుదుల సంగతి చెప్పనక్కర్లేదు. మామూలు సెక్సీకాదు. వీర సెక్సీ అని చెప్పాలి. ఏ విధంగానూ వంక పెట్ట లేని అందం. అంతటి అందగత్తెకు వ్యవహార దక్షత తక్కువ. కొంచెం అయోమయం టైపు. ఇంటి విషయాలు, చుట్టపక్కాల విషయాలకు సంబంధించి మా అమ్మను సలహాలడుగుతూ వుండేది. చాలా సేపు మాట్లాడుకునే వాళ్ళు. జనరల్ గా మధ్యాన్నసమయంలో ఆమె వస్తుండేది. ఇంట్లో మరెవరూ ఆ సమయంలో వుండే వాళ్ళు కాదు. నాకది ఎడ్వాంటేజ్ ఐంది. తలుపు సందు లోంచి చూస్తుంటే ఆమె ఎద నాకెదురుగా కొట్టొచ్చినట్టు కనపడేది. కొంచెం ముందుకు వంగి మాట్లాడుతూ వుండేది. పైట కొంచెం జారివుండేది ఎప్పడు చూసినా. ఏమి నా అదృష్టం అనిపించేది. ఎంత పెద్ద రొమ్ములు, పావు భాగం జాకెట్ అంచు పైకి పొంగి కనిపించేవి. వాటి మధ్య లోయ – ఈ దృశ్యం చాలు ఇంకేం కావాలి అనుకునే వాణ్ని. అంతకు మించి కోరుకోవడానికి నాకు ధైర్యం లేదు, అవకాశం లేదు. అలా చూస్తూ నా లింగాన్ని రుద్దుకుంటూ మైమరచి పోయేవాణ్ణి. సమయం తెలిసేది కాదు. మా అమ్మ లేచి లోపలకొచ్చే సూచన కనపడగానే గబుక్కున మంచం మీద పడుకుని నిద్రలో వున్నట్టు నటించే వాణ్ణి. ఒకరోజలా పడుకుని నిజంగానే నిద్రలోకి జారిపోయాను.

ఒక దీవిలో ఇద్దరమే వున్నాం. నేనూ, జయా అత్తయ్య. అలా ఎలా జరిగిందో గాని మొత్తానికలా జరిగింది. మంచి ఫల వృక్షాలున్నాయి. గల గలా పారే సెలయేరు వుంది. కాబట్టి ఆకలి దప్పుల బాధ లేదు. స్వచ్ఛమైన గాలి. చల్లని వాతావరణం. తోడుగా మదవతి యైన ముదురు భామ. ఆమెకు నేనంటే ఎంతో ప్రేమ. పళ్ళు తిన్నాము, నీళ్ళు తాగాము, సెలయేట్లో జలకాలాడాము. ఆమె చీర విప్పి, లంగా, జాకెట్ తో నీళ్ళలోకి దిగింది. పక్కనే చిన్న కొండ. కొండపై నుంచి జారుతున్న జలపాతం, ఆ జలపాత ప్రవాహమే ఈ సెలయేరు. నాకు ఈత వచ్చు. ఆమెకు రాదు. గట్టుకు దగ్గరలోనే ఉండి వొంటిని కడుక్కుంటూ వుంది. జాకెట్ తడిసింది. ఉన్నాలేకున్నా ఒకటే లాగుంది. గొంతు వరకు నీటిలో ఉండేలా కూర్చుంది. జాకెట్ విప్పి పిండేసింది. లంగా కూడా విప్పి పిండేసింది. ఒక బండ మీద ఎండ. అక్కడ వాటిని ఆరేసింది. నేను నీళ్ళలో వెల్లికిలా పడుకుని బ్యాక్ స్ట్రోక్ చేస్తున్నాను. ఒక కంట ఆమెను గమనిస్తూనే వున్నాను. నాకేమీ తొందరగా లేదు. నాక్కాకుండా ఎక్కడికి పోతుంది ఈ అందం? అది నా ధీమా.