“వామ్మో సతీష్, ఏంటి బాబు నీకు ఇన్ని తెలివి తేటలు? క్షణంలో ప్లాన్ అంత చెప్పేసావుగా? కానీ ఇవన్నీ మనం అనుకున్నట్టే జరుగుతాయంటావా?”, అని సందేహంగా అడిగింది శ్వేత. ” చూడు శ్వేత, నేను ప్లాన్ మొత్తం చెప్పేసాను. ఇక ఈ ప్లాన్ వర్కౌట్ అవ్వడానికి నువ్వు ఎం చేస్తావో నీ ఇష్టం. ఎంత కష్టమైన-నష్టమైనా, ఇష్టమైన-ఇష్టంలేకున్నా, నువ్వు ఈ ప్లాన్ ని నమ్మి పని అయ్యేలా చూస్తేనే మనం కలుస్తాం. లేదంటే తెలుసుకదా మా ఇంట్లోవాళ్ళని నేను ఎక్కువ రోజులు నిప్పించలేను”, అంటూ బైక్ స్టార్ట్ చేసి శ్వేతని ఎక్కించుకుని హాస్టల్ దెగ్గర దింపేసి వెళ్ళిపోయాడు సతీష్. ఆలోచనలో పడి నిద్రలోకి జారుకుంది శ్వేత.
శ్వేత నిద్రలోకి జారుకునాకా, తెల్లవారుజామున, హాస్టల్ బయట ఏదో కార్ వచ్చి ఆగినట్టు సౌండ్ వచ్చింది. వెంటనే నిద్రలేచి కిటికీలోంచి చూసింది శ్వేత. మొహాలకి చున్నీలు చుట్టుకుని ఛంగు చంగున ఒక్క ఆరుగురు అమ్మాయిలు కారు దిగి చీకట్లో హాస్టల్లోకి ఎంటర్ అయ్యారు. “హ్మ్మ్”, అని రిలాక్స్ అయింది శ్వేత. ప్రతి ఆదివారం రాత్రి తాను చూసే సీన్ అది. కారు దిగిన ఆరుగురిలో శ్వేత రూమ్ మెట్ మాధవి కుడా ఉంది. ఇక కారు వెళ్ళిపోయాక, ఒక్క రెండు నిమిషాలకు అనుకున్నట్టే మాధవి తలుపుతడితే వెళ్లి ఓపెన్ చేసింది శ్వేత.
( శ్వేత మంచి అమ్మాయయినప్పటికీ, ఇప్పటివరకు తను బయట వాళ్ళతో ఎలా మాట్లాడుతుందో చూసాము, ఇప్పుడు హాస్టల్లో అమ్మాయిలతో ఎలా ఉంటుందో మాట్లాడుతుందో చుద్దాము). శ్వేత డోర్ ఓపెన్ చెయ్యగానే లోపలికొచ్చిన మాధవి, “ఒసే శ్వేత, తినడానికి ఏమైనా ఉందా?, బాగ ఆకలి”, అంటూ అక్కడే టేబుల్ పై శ్వేత తెచ్చి పెట్టిన బిర్యానీ పార్సెల్ తీసి తినడం మొదలెట్టింది మాధవి. “ఏంటే, ఈ సారి బాగా దెంగినట్టున్నారు, కనీసం తినడానికి కుడా గ్యాప్ ఇవ్వలేదా?”, అని అడిగింది శ్వేత. “ఎం చెప్పనే, పెదపురం పక్కకి ఏదో సంత జరుగుతుందంట, ప్రతి ఆదివారం వచ్చే కస్టమర్స్ కంటే డబల్ వచ్చేసారు. ఆంటీ ఏమో చెబితే వినదు. కనీసం తిననివ్వండి ఆంటీ అంటే, ఒక్కరోజు పస్తుంటే, డబల్ సంపాదించుచు అని ఒకడి తరువాత మరొకడ్ని నా రూంలోకి పంపుతూనే ఉంది. ఇంకా నయం సగం బ్యాచ్ ఫుల్ మందు కొట్టి వస్తున్నారు, మేటర్ ఉండదు కానీ మీదపడి ఎంగిలి ఎంగిలి చేసి రక్కేస్తుంటారు”, అని బిర్యానీ లాగిస్తు చెప్పింది మాధవి.
“అబ్బా… చ్చి… ఎలా బరిస్తావే బాబు ఆ కంపు ముండాకొడుకులని నువ్వు?”, అని అడిగింది శ్వేత. “అబ్బో…. చాల్లే…., అయినా నువ్వు కుడా మాతో పాటు ప్రతి ఆదివారం ఆంటీ దెగ్గరకు వస్తానన్నావుగా? అప్పుడు తెలుస్తుంది నీకు”, అని అన్నది మాధవి. “ఏమో… ఇప్పుడు అప్పుడే ఆ డెసిషన్ తీసుకోలేను”, అని అన్నది శ్వేత. “ఎందుకు? ఏమైందని? ఆంటీ నీ ఫోటో చూపెట్టినప్పటినుండి ప్రతి సారి నీ గురించి అడిగి చంపేస్తుంది. అస్సలే ఇంకా కన్నెపిల్లవి, మొదటి దెబ్బకి లక్ష పైనే ఇచ్చి పడుకుంటారే నీతో. అంత అందం పెట్టుకుని, ఆ మాల్లో పని చేస్తావెందుకో ఏమో… ఆ సతీష్ గాడి కోసమేగా….? వాడు ఎందుకు పనికి రాడు…, నాతో వచ్చావంటే డబ్బులే డబ్బులు…”, అంటూ బిర్యానీ తింటూనే ఉంది మాధవి.
“చిపోవే మాధవి…., సర్పంచ్ గారు అన్నట్టు, నన్ను ఎప్పుడు లంజని చెదమా అనేగా నీ కోరిక, నాకు చాల ఇబ్బందులు ఉన్నాయేమో కానీ, ఒళ్ళమ్ముకోవడం అనే పాడు పని చేసేముందు, అన్ని మార్గాలు చూసుకుని, మంచి మార్గం వెతుకుంటా…”, అని కోపంగా చెప్పింది శ్వేత. “ఏంటే నాతోనే ఫిలాసఫీ మాట్లాడుతున్నావు. ప్రతి ఒక్కరు ఏదో రకంగా వాళ్ళ దెగ్గర ఉన్నయి అమ్ముకునే బతుకుతుంటారు. నేను నా వొళ్ళు అమ్ముకుని బతుకుతున్నాను. పెద్ద తేడా ఏమి లేదు. సిగ్గులేకుండా ముందు ఒక మాటలు చెప్పి వెనకాల ఇంకో పని చేసి మానాన్ని అమ్ముకునే సమాజం ఇది. నేను అట్లాంటి చిల్లర పనులు చేయట్లేదు. నా దెగ్గర అందం ఉంది. అది చాల మందికి కావాలి. డబ్బిచ్చి గంట లెక్కన కొనుకుంటారు. అంతే. నువ్వు కూడా ఎప్పుడో అప్పుడు తప్పని సరి పరిస్థితుల్లో వొళ్ళు అమ్ముకుని కాకపోయినా, ఎర వేసో మోసం చేసో నీ పని కానిచ్చుకుంటావు చూడు. అప్పుడు గుర్తు తెచ్చుకో నేను చెప్పిన మాటలు”, అని అన్నది మాధవి.
“ఏమో నే, ఎన్నైనా చెప్పు, నేను నా వొళ్ళుని బజారులో అమ్మకానికి పెట్టలేను”, అని కోపంగా చెప్పింది శ్వేత. “ఒసే, నువ్వే కదా, డబ్బులు బాగా వస్తాయి అంటే, సతిష్కి తెలీకుండా నాతో ప్రతి ఆదివారం ఆంటీ దెగ్గరకు వస్తానన్నావు. నువ్వు అడిగితేనే కదా నీ ఫోటో ఆంటీ కి పంపాను?”, అని అన్నది మాధవి. కాస్త తగ్గి, “ఏమోనే, నా మట్టి బుర్రకు మతి ఉండి చేస్తానో, లేక చేస్తానో కానీ, సతీష్ లేకుండా నేను ఉండలేను. వాడు లేకుంటే చూడు… ఇలాగె అన్ని పిచ్చి పిచ్చి నిర్ణయాలు తీసుకుంటాను. ఆ రోజుకూడా నేను నీతో ఎందుకొస్తానన్నంటే…., ఆ రోజు నాకు సతిష్కి గొడవ. అందుకే కోపంలో నీతో అలా అన్నాను”, అని చెప్పింది శ్వేత. “ఇంత తింగరి నిర్ణయాలు తీసుకునే నువ్వు ఇవాళ్టివరకు ఎవడికి పూకు ఇవ్వలేదు అంటేనే అదొక పెద్ద వింత”, అని చెయ్యి కడుకుంది మాధవి.
“ఇవ్వలేదు ఏంటి, సతీష్ కి ఇచ్చాను గా”, అని చెప్పింది శ్వేత. “ఒసేయ్, నిజంగాన, మీరిద్దరూ చేసేసుకున్నార? ఎలా అనిపించిందేంటి మన హీరో గునపం దెబ్బ?”, అని అడిగింది మాధవి. “హయ్యో లేదే…, నేను ఇచ్చాను….. వాడే తీసుకోలేదు….., పెళ్లయ్యే వరకు మేము అది చేసుకోవద్దు అనుకున్నాము, అది పోనీ లే కానీ అంతకంటే ముఖ్యమైన విషయం నేనొకటి చెప్పాలి”, అని అన్నది శ్వేత. “ఏంటో…….,”, అని అడిగింది మాధవి. “ఎలా చెప్పాలి నీకు, హ్మ్మ్….. నాకు డాడీ దొరికాడు…., అయన పేరు మోహనరావు”, అని చెప్పింది శ్వేత. “వావ్, ఏంటే అంటున్నావు?, నిజం చెప్పు?, ఇదేదో సినిమాలాగా ఉంది, ఇనేండ్లు ఏమైపోయాడో మరి అయన? మొత్తానికి డాడీ దొరికాడు…?, మరి డాడీ ఏమ్మన్నాడు?”, అని అడిగింది మాధవి.
“డాడీ పేరు మోహనరావు, వైజాగ్లో బాగా రిచ్ ఫెలో. నాతో ఫోన్లో రెండు నిమిషాలే మాట్లాడాడు కానీ, ఈ రోజు నన్ను కలవడానికి వస్తున్నాడు మాధవి”, అని చెప్పింది శ్వేత. “వావ్, కూతురిని కలవడానికి ఎంత తొందరో మీ నాన్నకి. బాగా ప్రేమగా మాట్లాడాడా? నిన్ను ఇక్కడ నుండి తీసుకెళ్లడానికి వస్తున్నాడా ఏంటి?”, అని అడిగింది మాధవి. “హ్మ్మ్…. అంత అదృష్టం కుడా నా? ఏదో మాట్లాడాలి అన్నట్టు చిరాకుగా మాట్లాడాడే…, అది కాకుండా, సర్పంచ్ గారు నేను ఎక్కడ పెదపురంలో వొళ్ళు అమ్ముకుంటానో అని భయపెడితే, నా చేతి ఖర్చులకు డబ్బు ఇవ్వడానికి వస్తున్నాడు”, అని బుంగమూతి పెట్టి చెప్పింది శ్వేత.
“హ్మ్మ్…. అనుకున్న…. ఇప్పుడు నిన్ను కూతురిగా స్వీకరిస్తే నీకు పెళ్లి చెయ్యాలి, మల్లి సంఘంలో సమాజానికి అతనికి రెండో పెళ్లి అయిందని ఒప్పుకోవాలి. ఎంత డబ్బున్నా ఎం లాభం. పరువు ప్రతిష్ట ముఖ్యం వాడికి. మగాళ్లు అందరూ అంతే”, అని చెప్పింది మాధవి. “కరెక్ట్ చెప్పవే మాధవి. సతీష్ కూడా నన్ను అందుకే ముందు డాడీ ని ఒప్పించి, ఆయనతో వైజాగ్ వెళ్లి, అక్కడ నాకొక పిన్ని, నాయనమ్మ తాతయ్య, అక్క, తమ్ముడు, అన్నో చేల్లో, ఎవరొకరు ఉంటారుగా, వీళ్లందరినీ కలిసి మంచి చేసుకుని, నా కొత్త కుటుంబంలో కలిసిపోయి, అక్కడ సెటిల్ అయిపోతే, అప్పుడు సతీష్ వాళ్ళ అమ్మానాన్న నేను ఏ లంజకొ పుట్టిన తండ్రిలేని అమ్మాయిని కాకుండా, పరువు మరియాదా గల కుటుంబం నుండి వచ్చానని నమ్మి, మా ఇద్దరికి పెళ్లి చేస్తారనిచెప్పాడే”, అని చెప్పింది.
“ఏంటే మీ పొగరు నాకు అర్ధం కాదు. లంజకు పుడితే తప్పా? లంజ కూడా ఒక ఆడది కదా? దానికి పిల్లలు పుట్టొద్ద? పుడితే వాళ్ళని సమాజం మనుషుల కింద లెక్క కట్టదా ఏంటి?”, అని బాగా సీరియస్ అయింది మాధవి. ” హయ్యో మాధవి, నువ్వు టాపిక్ డైవర్ట్ చెయ్యకే…., నేను ఒక వేళా నిజంగా అలా పుడితే పర్లేదు పోరాడేదాన్ని, కానీ నా పరిస్థితి అది కాదె…., అర్ధం చేసుకో…”, అని చెప్పింది.
“సరే లే కానీ, నీ పగటి కలలన్ని ఎప్పటికి నిజం అవుతాయే? నీకు మతి ఉండే మాట్లాడుతున్నావా? నీ బాబు నిన్ను వదిలించుకోడానికి వస్తున్నాడు. ఆ విషయం అయినా తెలుసా తెలీదా నీకు?”, అని అడిగింది మాధవి. “ఏమోనే, ఎందుకలా అనుకోవాలి? నన్ను చూడడానికి వస్తున్నాడేమో?”, అని చెప్పింది శ్వేత. “ఒసే పిచ్చిపిల్ల, నీకింకా ఈ లోకం ఎలా నడుస్తుందో తెలియనట్టు లేదు, నిన్ను చూస్తాడే, చూసి డబ్బులిచ్చి చెక్కేస్తాడు. అంతగా ప్రేమ ఉన్నవాడు మీ అమ్మని అలా ఎలా వదిలేస్తాడు? వాడికి ఇంకో పెళ్ళాం పిల్లలు కుటుంబం ఉండి ఉంటుంది. నీకోసం ఇన్నాళ్లు వాడు తెచ్చుకున్న పేరు పరువు ప్రతిష్ట అన్ని పక్కకి పెట్టి, నువ్వు అనుకున్నట్టు నిన్ను తీసుకెళ్లి ఇంట్లో పెట్టుకుని, వాడి కుటుంబంలో కలుపుకుని, నీకు సతిష్కి పెళ్లి చేస్తదనుకున్నావా? ఎవడు చెప్పాడే ఈ ప్లాన్, ఆ సతీష్ గాడెనా?”, అని శ్వేతాని తిట్టింది మాధవి.
“అవునే మాధవి, సతీష్ ఏ వేసాడు ఈ ప్లాన్. అది కాకుండా మా పెళ్ళికి ఎలాగూ మా డాడీ కట్నం పెట్టాలి కాబట్టి, కట్నం బాగా లాగి, ఆ డబ్బులతో నా పేరు పైన బట్టల షాప్ ఒకటి పెడతా అని కూడా చెప్పాడే సతీష్”, అని దీనంగా చెప్పింది శ్వేత. “ఎం లోకంలో ఉంటారే బాబు మీ లాంటోళ్ళు. పగటి కళలకి కూడా ఒక్క హద్దుంటుంది. సరే పోనీ ప్లాన్ బాగానే వేశారు. ఒక్కవేల, మీరు అనుకున్నట్టు జరగక పోతే? మీ డాడీ నిన్ను వాళ్ళింట్లోకి స్వీకరించక పోతే? అప్పుడేంటి పరిస్థితి”, అని అడిగింది మాధవి.
“లేదంటే ఏముంది నాకు సతిష్కి పెళ్లి ఈ జన్మలో అవ్వదు. అప్పుడు ఇంకా నేను కూడా నీలాగా ఇంటిదెగ్గర మొహానికి చున్నీ కట్టుకుని, బయట బజారులో బట్టలిప్పి వొళ్ళు అమ్ముకోవడం తప్ప వేరే గతిలేదు.”, అని అలిగినట్టు గుణిగింది శ్వేత. “పోనీ సతీష్ ఈ ప్లాన్ వర్కౌట్ అవ్వడానికి ఏమైనా సహాయం చేస్తానన్నాడ?”, అని అడిగింది మాధవి.