అవినాష్, అనిత ఎంత చెప్పిన తినలేదు..
సరే అని ఇద్దరు కలిసి వినీత దగ్గర కూర్చున్నారు..ఓదారుద్దామని..
అవినాష్ ఒళ్ళో తల పెట్టుకుని పడుకుంది వినీత..
అవినాష్ మెల్లగా వినీత బుజం మీద రాస్తూ…పొద్దుటినుంచి ఏడుస్తున్నావ్..ఏడవాలన్న ఓపిక రావాలిగా..కాస్త తిను
వినీత: లేదు అవినాష్ ఆకలిగా లేదు…
అవినాష్ మెల్లగా అలాగే చేతులు బుజం మీదనుంచి బుగ్గల మీదకి తెచ్చాడు..
ఇదంతా అనిత గమనిస్తూనే ఉంది…ఏంటి అని కళ్ళు ఎగరేసింది..
ఊరికే ఓదారుద్దామని అని మెల్లగా చేతిని వినీత నడుము మీదకి జరిపాడు..
అనిత చిరునవ్వు నవ్వింది..
మెల్లగా వినీత మెడ దగ్గర నుంచి నడుము దాకా రాస్తున్నాడు..
కాసేపటికి వినీత కుదుటపడింది..
అదే అదునుగా..మెల్లగా చేతిని ఆమె పొట్ట మీదకి జరిపాడు..నిమురుతూ…తల కిందకి వంచి వినీత చెవిలో.
అవినాష్: ఉమ్మ్ ఏంటి ఇక్కడ ఎదో బంగారం ఉన్నట్టుండి…ఆహ్ అంటూ బొడ్డు చుట్టూ రాస్తున్నాడు..
ఉన్నట్టుండి ఉలిక్కిపడింది వినీత…
ఇంతలో వినీత ఫోన్ మోగింది…అనిత తీసుకుంది..కాల్ హాస్పిటల్ నుంచి..
నర్స్: ఇప్పుడే డిన్నర్ పెట్టాం..రెస్ట్ తీసుకుంటున్నారు…ఏమి మాట్లాడలేదు…నీరసంగా ఉంది…మెడిసిన్ వేసాం..ఏమి పర్లేదు…
అనిత: థాంక్స్ అండి అని పెట్టేసింది….విన్నీ అన్వేష్ కి ఫుడ్ పెట్టారంటే..లేవలేదు..మళ్ళి పడుకున్నాడు..పొద్దున్నకి అంతా సెట్ అయిపోతుంది…
హమ్మయ్య అని కళ్ళు మూసుకుంది వినీత..
అవినాష్ చెయ్యి ఇంకా వినీత బొడ్డు మీదే ఉంది..కొంచం రిలాక్స్ అయ్యేసరికి వినీత ఆ బొడ్డు దగ్గర రాపిడి తగిలింది..