ఫలానా టైమ్ అని చెప్పకుండా ఎప్పుడు వీలయితే అప్పుడొస్తానంది అంజలి. ఆ ఛాన్స్ ఎప్పుడొస్తుందో ఏమిటోనని
ఉదయం లేచినప్పటి నుంచి అలర్ట్ గానే ఉన్నాడు రాంబాబు. రోజూ తొమ్మిదిన్నరకల్లా కంగారు కంగారుగా ఆఫీసుకి
పరుగెత్తే కొడుకు ఈ రోజు పదిగంటలకి కూడా ఇల్లు కదలకపోయేసరికి ” ఆఫీసు కి సెలవేమిట్రా?” అనడిగింది
పార్వతమ్మ.
“అబ్బే వెళ్లాలి” అంటూ అప్పుడు భోజనానికి కూర్చున్నాడు. తీరా ఆఫీసుకెళ్లాక లీవ్ తీసుకునిఉన్నా
బావుండేదనిపించింది. ఏ ఫైల్ తీసి చూద్దామన్నా అంజలి ముఖమే కనిపిస్తోంది. సీట్లో కూర్చోడానికికూడా మనసు
నిలవడంలేదు.అతికష్టం మీద మూడుగంటలవరకు ఎలాగో గడిపి ఆఫీసర్ పర్మిషన్ తీసుకుని ఇంటికొచ్చేసాడు.
వేళకానివేళ అతనలా రావడం పార్వతమ్మకి ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించినా ,కొంతవరకు విషయాన్ని ఊహించి గమ్మున
ఉండిపోయింది.
రూం లో కూర్చున్నాడన్నమాటేగాని క్షణమొకయుగంలా ఉంది. పదినిమిషాలకొకసారి బయటకెళ్లి
చూసొస్తున్నాడు. ఎక్కడా అంజలి జాడ కనిపించడంలేదు. గంటలు గడుస్తున్నకొద్దీ సహనం చచ్చిపోతోంది.
వెళ్లిపోవాలి,వెళ్లిపోవాలని వూరికే కంగారుపడిపోతోందని వదిలెయ్యాల్సొచ్చిందిగానీ, లేకపోతే నిన్న సాయంత్రమే
ఇంకొక్క షాటు వేసేసుకునేవాడతను. అదే జరిగుంటే ఇప్పుడింత మరీ తహతహ ఉండేదికాదు. ఎంతోకాలం తర్వాత
కల్సుకోవడంవల్ల చాల టైమ్ మాటల్లోనే వేష్టయిపోఇంది! ఈ సారి వచ్చీరావడంతోనే దోపేసి ఒక దెబ్బేసుకోవాలి.
ఆ తర్వాతనే మాటలు . అప్పుడు రెండోదెబ్బ వేసుకునే అవకాశం తప్పకుండా ఉంటుంది.
సమయం గడుస్తున్నకొదీ రాంబాబుకి కోరిక,అసహనం పెరిగిపోతున్నాయి. అంజలి మాత్రం కనిపించలేదు.
అసలామె ఇంట్లో ఉందాలేదా? అన్న అనుమానం కలగకపోలేదు.కానీ ఆ సంగతి తెలుసుకోవడమెలా?
చూస్తుండగానే టైమ్ ఆరయిపోయింది. సీతాకాలం కావడం మూలాన చీకటిపడిపోయిందికూడా. మెల్లగా
వరండాలోకొచ్చాడు. అంజలికోసం ఎదురుచూసీ చూసీ కళ్లుకాయలు కాచిపోయాయి…..
అప్పుడప్పుడే కొంచం తలనొప్పి కూడా ప్రారంభమవుతోంది. సిగరెట్ కాలిస్తే కొంచం రిలీఫ్ గా ఉంటుందేమో! అమ్మ
బయటికొస్తుందేమోనని డౌటు. తను సిగరెట్లు కాలుస్తాడన్న సంగతి ఆమెకి తెలుసు.అయినా ఏమిటో ఇంట్లో
కాల్చబుద్దికాదు.
తల్లి కిచెన్ లో తనపనిలో ఉండగా ఇవతల తన రూంలో అంజలిని దెంగిన సందర్భాలెన్నో ఉన్నాయి. నిన్నటికి
నిన్నకూడ అలానే దెంగాడు. కానీ అదేమిటో ఇంట్లో సిగరెట్ కాల్చడానికి మాత్రం ఇబ్బందిగా
ఉంటుంది.