కీర్తన చేతులు ఆటోమేటిక్గా జాకెట్ను తెరిచేసాయి. మదించిన జోడు దబ్బ పళ్ళు బ్రసర్రీ లో నుండి తన్నుకు వస్తున్నాయి. చూడటానికి పచ్చని కొండల నడుమ ఉదయించని సూర్యుడి కోసం ఎదురుచూసున్న పద్మం లా ఉంది.
మొలకలు దురదగా ఉన్న్నాయి, వీటికి స్వేచ్చ ప్రసాదిస్తే కానీ తన సల్లకు పట్టిన తీట వదలదు.
హుక్ ని వణుకుతున్న చేతులతో ఫుట్ మని వదిలిన్చేసింది.
ఎవ్వరైనా పిసికితే బాగుండు. అబ్బా ఎంత సేపు కిందే ఉంటే ఏలాగే…పైకి రండి అంటూ మొనల్ని పైకెత్తి నోటితో అందుకోవాలని పైకెత్తి అందాకా నాలుకతో అడ్డుకోసాగింది.
“నిత్యా………………….”
“నిత్యా పైకి రా….ఇవి చూడు చచ్చిపోతున్నాను. అంటూ నిత్యా తల అందుకుని రా…లే అమ్మా నా బుజ్జి కాదు నా చాళ్ళు చీకవూ” అంటూ బలవంతంగా నిత్యని నిలబెట్టి తన చల్లకి అదుముకోంది.
వంట్లో నుండి సెగలు పుడుతున్నాయ్. ఏదోలా ఉంది. ఇలా ఎప్పుడూ ఇద్దరు కిందా పైనా చీకలేదు.
కింద సహజ విజ్రుంభన దాటిగా ఉంది.
పైన నిత్యా నోట్లో చళ్ళు కరిగి పోతున్నాయి. ఆ పసిడి ముద్దలని నిత్యా సూదిలా తన నాలుకను చేసి రెండిటినీ పిసికేస్తూ నాలుకతో పొడవసాగింది.
“హూ…….ఊ అలాగే చెయ్ నిత్యా….హమ్మా, నీకెవ్వరు నేర్పారే ఇలా చేయడం. ఆహ్ బాగుందే…”అంటూ కాళ్ళు బాగా వెడల్పు చేసిఒక కాలు కూర్చుని పూకు నాకుతున్న సహజ భుజం మీద వేసి వచ్చుకున్న్ పూకులోకి సహజని దూర్చేసుకుంటోంది.
తల్లి పూకులో రాంసింగ్ కార్చిన రసాలు అయిపోయ్యాయి. కానీ ఆ రుచి నాలుకను మాత్రం వదలట్లేదు. అందుకే ఇంకా లోపలి జొనిపి వేళ్ళతో చేస్సి కేలికేస్తూ లాగేస్తోంది.
కీర్తనకి అర్ధమయిపోయింది నిత్యని గట్టిగా చుట్టేసుకొని. దాని తలని పైకి తీసుకొని నిత్యా అంటూ నోటితో నోటిని మూసేసింది.
పులి చేతిలో చిక్కిన లేడి పిల్లలా వణికి పోతోంది కీర్తన.,
మూలుగులు కూడా రానీకుండా….నిత్యా కీర్తన నాలుకని పెనవేసుకోంది.
సహజ తన తల్లి పిర్రాలని పట్టుకొని నాలుకతో, వేళ్ళతో పూకులో దేంగ సాగింది.
కీర్తనకి దగ్గరకు వచ్చేసింది.
ఆహ .ము .మ్ u అంటూ మూలుగులు తప్ప ఇంకేం రావట్లేదు.
ఒక్కసారిగా సహజ నోట్లోకి తన పూకును వేగంగా ఆదిన్చాసాగింది కీర్తన. పది ఊపులు ఊపి నిత్యా మీద వాలిపోయింది.
కింద సహజ నోట్లోకి వెల్లువలా తల్లి వదిలిన రసాలు.
పైన నిత్యా నోట్లోకి కీర్తన ఆంటీ విడిచిన లాలాజలం లావాలా కమ్మేసింది.
పది నిముషాల తరువాత తేరుకొని. ఒక్క సారిగా సిగ్గు ముంచుకురావడం తో కీర్తన బాత్రూమ్ లోకి ఉరికింది.
తలుపులు బిడాయించి…తన వళ్ళు చూసుకోంది. జరిగినవి తలుచుకుంటే ఒక్కసారిగా సిగ్గు ముంచుకొచ్చింది.
తలుపులు బిడాయించి……….తన వళ్ళు చూసుకోసాగింది కీర్తన.
జరిగినవన్నీ కళ్ళముందు కదలాడాయి….
ట్యాప్ తిప్పి ముఖం మీద పడుతున్న నీళ్ళలో జ్ఞ్యాపకాలలో మునిగిపోయింది.
//రాం సింగ్ మొడ్డేమీ ఎలకపిల్ల కాదు వాడికి పడిపోకపోవడానికీ..
వాడి మొడ్డ చూసి పడిపోవడానికి తానేమీ అమ్మలా బలహీనురాలేమీ కాదు….అయినా తను కో అంటే కోటిమంది కుర్రాళ్ళు లైన్ కడతారు// అని స్వగతంలో అనుకోసాగింది కీర్తన.
ఇంతలో బయట నుండి సహజ అరిచింది. “అమ్మా….నీ స్నానం అయిపోయిందా? లేక వాటర్ ట్యాంక్ కోసం ఫోన్ చేయనా?”
జ్ఞాపకాల నుండీ ఉలిక్కిపాటుతో తేరుకొంది కీర్తన.
సూపర్ గా వుంది స్టోరీ