మనసంతా ఓ విధమైన భయం , జగుస్సు , సిగ్గు అన్నీ కలగా పులగమై బుర్రంతా తోడేస్తుండగా తోట గేటు దగ్గరికి వచ్చి తమ్ముడి కోసం ఎదురు చూడ సాగాను.
అప్పుడు తట్టింది వాడు ఆ పక్క పొలం లో పాలేరు అని. బుర్రంతా వాడి చేతి నిండుగా ఉన్న వాడి అవయవమే గుర్తుకు రాసాగింది. శరీరం అంతా ఓ విధమైన తియాటి అనుభూతికి లోనూ కాసాగింది. ఎదంతా భారంగా అనిపించింది. ఆ అనుభూతిలో కొట్టు మిట్టాడుతూ ఉండగా మా తమ్ముడూ బైక్ లో తాళం తీసుకొని వచ్చాడు.
తన ఫ్రెండ్ ను అడిగి బైక్ తెచ్చాడు , ఇద్దరం కలిసి షెడ్డు లో ఉన్న ధాన్యం సంచులన్నీ లెక్క బెట్టి ఇంటి ముఖం పట్టాము.
సంచులు లెక్క పెట్టేప్పుడు కూడా పాలేరు గాడి చేతులో ఆడుతున్న వాడిదే గుర్తుకు రాసాగింది. లెక్క తప్పి లెక్క పెట్టినదే మరో మారు లెక్క పెట్టాల్సి వచ్చింది.
“ఏమైందక్కా, తప్పు లెక్క పెడుతున్నావు “.
“ఎం లేదులేరా ” అంటూ వాడిని తప్పించు కొన్నాను , ఎలా చెప్పను వాడికి పాలేరు గాడిది గుర్తుకు వస్తుంది అని.
ఎలాగోలా పని ముగించు కొని ఇంటికి చేరుకొన్నాము. కానీ నా బుర్రంతా వాడి చేతిలో ఆడుతున్న వాడి అవయవమే గుర్తుకు రాసాగింది.
ఆ రోజు సాయంత్రానికి మా నాన్న మార్కెట్ వాళ్లతో మాట్లాడి ఆ ధాన్యపు గింజలు తగిన రేటుకు అమ్మేశాడు. వాల్లు రేపు లారీ తో వచ్చి తీసుకొని వెళతారు , దగ్గరుండి ఆ సంచులు లెక్క పెట్టి వాళ్ళకు అప్పగించు వాళ్ళు లారీకి ఎక్కించు కొని పోతారు , నాకు కోర్టు లో కిద్దిగా పని ఉంది అని చెప్పి రేపు కూడా నన్నే వెల్ల మన్నాడు.
మా తమ్ముడికి పని ఉండడం వలన వాడు రాలేదు , వెళ్ళేటప్పుడు వాళ్ళు లారీ లో వచ్చి నన్ను తెసుకొని వెళ్ళారు , నేను అక్కడుండి అన్ని లెక్క పెట్టి వాళ్ళకు అప్పగించగా వాళ్ళు మొత్తం లోడ్ చేసుకొని వెళ్ళారు.
ఆ లోడ్ లారి డైరెక్ట్ గా మార్కెట్ కు వెళుతుండడం వలన నన్ను వదిలేసి వెళ్ళారు. వాళ్ళు వెళ్ళిన పది నిమిషాలకు షెడ్ లోంచి బయటకు వచ్చాను.
నిన్న నేను ఉచ్చ పోసుకొన్న ప్లేస్ కు వచ్చి చుట్టూ చూసాను , కొద్ది దూరం లో నిన్న నేను పొసుకొంటూ ఉండగా నన్ను చూసి చేత్తో ఆడించు కొన్న పాలేరు కనబడ్డాడు. వాడి పేరు యాదగిరి వాన్ని అందరూ యాదన్నా అని పిలుస్తారు.