“లేదెహే…. లంగా జాకెట్ మీదే…. చీరిప్పి నైటీ వేస్కుంది….”
“రేపెలాగా చూస్తావ్ గా….”
“మేనత్తేగా…. ఓ దెబ్బేస్కునేలా ఉంటే రా….రా….”
“అదేంమాట బావా…. కృష్ణార్జునులం మనిద్దరం…… నీ యవ్వారాలు నియ్యే… నా యవ్వారాలు నాయే…. సాయం మాత్రమే కలిసి”
నేను కాకినాడలో ఓ చిన్న ప్రైవేటు ఉద్యోగం వెలగబెడుతున్నా. మధ్యాహ్నం బోజనాలు ఐన దగ్గర నుంచీ పని మీద శ్రధ్ధ తగ్గి, ఫోన్ మీద ఎక్కువయ్యింది. మాటమాటికీ ఫోను చూస్తో కూచున్నాను. ఎంతకీ ఫోను రాకపోయేసరికి ఏదోలా ఉంది. ఇంకా బయల్దేరిందో లేదో? ఎక్కడివరకూ వచ్చిందో ఏంటో?
చూస్తుండగానే మూడైంది. చూడటం మానేసినా నాల్గయింది. ఇంక చిరాకొచ్చి నేనే కాల్ చేసాను.
“హలో..”
“బయల్దేరేవా?”
“లేదబ్బాయ్, కుదర్లేదు”
“ఇష్టం లేదని చెప్పచ్చుగా”
“మా అబ్బాయి వచ్చాడు. ఈ ఊళ్ళో వాళ్ళ ఫ్రెండింట్లో ఏదో ఫంక్షనుందంట. ఇప్పటివరకూ ఇక్కడే ఉన్నాడు. ఎలాగూ బండి వేస్కొచ్చా కదా ఇద్దరం ఇంటికి వెల్దాం రమ్మని కూచున్నాడు. వాడికేదో చెప్పి పంపించేసాను. నీకోసమే..”
“సరే త్వరగా రా…”
“ఇపుడా..? చాలా లేటయింది కదా. రేపొస్తాను. సరేనా?”
“ఐదున్నరే కదా ఐంది?”
“వచ్చి వెళ్ళటానికే టైమంతా ఐపోద్ది కదా, మళ్ళీ లేటయితే బావోదు. వీళ్ళేమైనా అనుకుంటారు కదా”
“మరెలా? నువ్విలా చేస్తావనుకోలేదు. చాలా ఆతృతగా ఎదురు చూసాను. నీళ్ళు చల్లేసావు”
“పోనీ నువ్వే రాకూడదా?, ఇక్కడికీ. బండి ఉందికదా. పదకొండూ పన్నెండూ టయానికైతే అందరూ పడుకుంటారు కదా”
“ఎవరైనా చూస్తే బావోదు కదా? అసలే మా ఫ్రెండూ నేనూ అస్తమానూ వచ్చివెళ్తూంటాం కదా”
“నీకేం భయం లేదు. మీ ఫ్రెండు వాళ్ళ వదిన ఉంది కదా. తను చూస్కుంటుందిలే. మీ ఇద్దరూ అక్కాతమ్ముళ్ళలా మసలుకుంటారట. ఆమాత్రం సాయం చెయ్యదా తమ్ముడికీ?”
ఆలోచిస్తే ఇంతకన్నా మంచి మార్గమేం తోచలేదు. తనొచ్చినా, కాసేపటికే మా రూమ్మేట్స్ వచ్చే టైమైపోద్ది. అక్కడికెళ్తే లక్ష్మీ అక్క చూస్కుంటుంది కదా. తను మా ఫ్రెండ్ గాడి వదిన. నాకు వరసకి అక్కౌతుంది.
ఎనిమిదికల్లా తినేసి మాంచి టీ షర్టూ షార్టూ వేస్కునీ, బండెక్కేసేను.
ఎంత స్లోగా వెళ్ళినా టైం గడవట్లేదు. ఎదవ టైము, ఏ పరీక్షకో వెళ్తేమాత్రం ఏదో పనున్నట్టూ పరుగులెట్టేస్తుంది.
టైమయేంతవరకూ ఆ ఊరిచుట్టూ మూణ్ణాలుగు రౌండ్లేసేను. ఈలోపు తను ఫోన్ చేసి, పదకొండుకి ఫోను చేస్తాను వచ్చేయమని, వెనకాల తలుపు తెరిచి పెడతానని చెప్పింది.
పదకొండుకి ఒక్క సెకను కూడా అటూఇటూ అవ్వకుండా ప్రత్యక్షం అక్కడ నేను. ఇలాంటి విషయాల్లో మన క్రమశిక్షణకి పేరెట్టేవాడు ఈ పదమూడు జిల్లాల్లో ఎవ్వడూ లేడు. వెనక తలుపు శబ్దం చెయ్యకుండా తోసుకొని లోపలికెళ్ళాను. ఈలోపు తను ఆగది లోపలి తలుపు వేస్తోంది. గదిలో లైటు లేకపోయినా కిటికీలోంచి పడే చిరు వెన్నెల్లో నల్ల చుక్కలున్న తెల్లటి నైటీలో తనని చూడగానే పరుగుపరుగున వెళ్ళి వెనుకనుంచీ వాటేస్కున్నాను. ఇంటర్వూకోసం వందరకాలుగా ప్రిపేరయి ఒక్క ప్రశ్నకి కూడా సమాధానం చెప్పలేక కంగారుపడేవాడిలా ఉంది నా పరిస్థితి. రాత్రినుంచీ ఎన్ని రకాలుగా ఊహించుకున్నానో ఈ రొమాన్సుకోసం. నా ఒళ్ళంతా సన్నటి వణుకులా అన్పిస్తోంది. మెడమీద ముద్దులు పెట్టుకుంటూ, రెండుచేతులతో తన వక్షద్వయాన్ని పట్టుకుని తనని మంచం వైపుకి నెట్టుకుంటూ తీస్కెళ్ళాను. ఈ క్రమంలో నా ఆయుధం తన వెనుకభాగానికి వత్తుకుంటోంది. నాకు తొందరపడుతున్నట్టుగా అన్పిస్తోంది కానీ ఆగలేకపోతున్నాను. ఈలోపు తను తల వెనక్కి తిప్పింది పెదవులు నాకందించటానికి. ఆలస్యం అమృతం విషం అని నాకు హితబోధ. ఇద్దరి పెదవులు కలుసుకున్నాయి. ఒకరినోట్లోంచి ఒకరం అమృతం జుర్రుకోసాగాం.
ఓహో సూపర్ చాల బాగుంది ఇంకా వ్రాయండి ????