రాత్రి 11కి మిస్డ్ కాల్ చేసింది. తిరిగి చేసాను. హలో ఫొలో మని అరుస్తున్నా సమాధానం లేదు. మళ్ళీ మిస్డ్ కాల్. చేసాను.
“పడుకున్నావా బాబాయ్?” వినీవినిపించకుండా అడిగింది.
“ఇంకాలేదూ.. అలా మాట్లాడుతున్నావేం???”
“హాస్టల్లో ఉన్నాకదా, ఎవరైనా వింటారు”
“వింటే ఏం?? అక్కడ నీ చదువైపోయిందిగా??”
“నీకు తెలీదు బాబాయ్, ఇక్కడి సంగతీ. ఎంతచెప్పినా నమ్మరు. మనిద్దరికీ అంటగట్టేస్తారు”
“బాబాయ్ అని చెప్పు”
“నమ్మరు, కవరింగేమో అంటారు. మనిద్దరికీ ఏదో ఉందనుకుంటారు”
“పోనీలే….”
“బాబాయ్…. నేను చెప్పింది మర్చిపోకేం??”
“మనిద్దరికీ ఉందనా..??”
“ఛీ…. కాదూ…. మనీ చూడే… మర్చిపోకు, ప్లీజ్”
“ఓకే రా….. బాయ్….” అని పెట్టేసాను.
ఈ చిన్ని సంభాషణకే బుజ్జిగాడు బుసలు కొట్టేస్తూన్నాడు. ఆ పిల్ల బాబాయ్ బాబాయ్ అంటూంటే ఇదేం పోయేకాలం అనుకోకండి. ఆ పిల్ల మాట్లాడిన విధానం కానీండి, నడిచిన సంభాషణ కానీండి, నాకిలాంటి ఆలోచన కలిగించాయి.
ఈ విషయాలన్నీ వాడికి పూసగుచ్చినట్టు చెప్పేసేను. ఒహటి తప్ప.
అదేంటంటే, ఈ కోరికకి ఆజ్యం పోసింది మాత్రం మొన్న లక్ష్మక్కతో సంభాషణ…..
ఆరోజు నాదగ్గిరనుండి వెళ్ళింతర్వాత అడపాదడపా ఫోన్ చేస్తూనే ఉంది మా ఫ్రెండుగాడి మేనత్త. అయితే ఒకరోజు లక్ష్మక్క ఫోన్ చేసింది. అపుడపుడూ తనతో మాట్లాడటం అలవాటే. అయితే ఆరోజెందుకో తను కొంచెం తడబడుతూన్నట్టనిపించింది. ఇద్దరూ మాంచి ఫ్రెండ్స్ కదా మరీ పూసగుచ్చినట్టు అన్నీ చెప్పేసి ఉంటుందేమో… పైగా ఆరోజు రాత్రి వీళ్లింట్లోనే కదా మా దుకాణం. చీకట్లో బాణం వేద్దామని అనిపించింది.
“అక్కా నాకో భయం పట్టుకుంది”
“ఏంట్రా?”
“ఆ రోజు నైటు కండోం పెట్టుకోటం మర్చిపోయాను, నాకెందుకో భయమేస్తోంది”
“పెట్టుకున్నావ్ కదరా?”
“నీకెలా తెలుసక్కా?”
“అదీ…. అదే రా…. తనే చెప్పింది”
నాకు కన్ఫర్మ్ అయిపోయింది కానీ ఇంకో డౌటు కొడుతోంది…. ఏదైనా ఒక విషయంలో దొరికిపోతే, దాని గురించి అబద్దమాడుతూ తడబడాలి, లేదా నిజం సిగ్గూ మొహమాటాల్తో చెప్పాలి. సిగ్గూ లేదూ బొగ్గూ లేదూ…. ఇది కూడా అబద్దమే….
“ఎందుకక్కా దాస్తావ్? నేనే కదా….” ఏమైనా క్లూ వస్తుందేమో ఫ్లోలో అని ట్రైలేసాను మళ్ళీ….
“అది కాదురా…. అదీ….. ”
“హా….. అదీ…..”
“ప్లీజ్ రా, అయిపోయిందేదో అయిపోయింది. ఎవరితో అనకు”
మొత్తానికేదో జరిగింది…. ఇంకొంచెం ప్రయత్నమ్మీద విషయం రాబట్టాను… విషయం నాకు తెలుసన్న భ్రమలోనే నాకు చెప్పేసింది.
****************
ఓహో సూపర్ చాల బాగుంది ఇంకా వ్రాయండి ????